Al een paar dagen geen blog geschreven, druk druk druk. En dat na die maanden van te grote rust is de overgang pittig. We hebben bij Toon enYvonne gegeten, zij bij ons gegeten, gisteren hier met z'n achten aan tafel. Heel leuk en gezellig, dat zeker. Een leuk spelletje met dierengeluiden vooraf, vooral bent vond het erg leuk. Nu Nicola en Ewout er zijn heb ik het gevoel dat alles weer normaal kan worden. We vlogen elkaar in de armen met tranen (die we allebei niet wilden). Helemaal niet Coronaproef maar tegen deze emotie was geen regelgeving opgewassen. Gisteren voor de lunch samen met Nicola cantharellen gezocht en gevonden, heerlijk met een omeletje. Straks gaan we samen uit eten aan de Lot, komende dinsdag wordt er gekanoed en gegeten in Lestrunie dus de dagen zijn goed gevuld. Nicola en Ewout zijn nu naar de zondagse markt en daarna naar een brocante in St. Parthem. Vandaar dat ik even de tijd neem voor mijn verhaaltje.
Het zwembad is helemaal vol en ziet er prachtig schoon en helder uit. Maar ook heel koud. Met het zwemmen van de jeugd gisteren werd er flink gegild toen ze er in sprongen. Dat hoort er echt bij.
Eergisteren werden we om7 uur gewekt door woest blaffende honden,vlakbij. Ze gingen zo te keer dat hetleek alsof zemishandeld werden. Ad ging op onderzoek uit maar het waren mensen die hun honden uitlieten die zo enthousiast waren dat ze alles bij elkaar blaften. De vakantiegangers wisten niet dat er een huis in het bos stond, excuses, excuses. En zo maken we iedere dag wel iets mee, van groepen zwarte wouwen tot burlende herten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten