Verhaal in 40 afleveringen 33: fake nieuws

Hier alles rustig en afwachtend. Het schijnt dat eind mei de campings in Frankrijk weer open gaan met strikte aanpassingen. Aangezien de reis naar Nederland in één keer teveel van het goede is, te vermoeiend, lijkt het dat we daar op moeten wachten. 
We volgen iedere dag het nieuws via Trouw, de Volkskrant en 's middags het NRC, allemaal digitaal natuurlijk. Heel af en toe het nieuws op AD of de Telegraaf als dat uitgelicht wordt. We zijn dus goed op de hoogte van alles wat er in Nederland speelt. We gaan ervan uit dat we via deze kranten échte feiten lezen en geen nepnieuws. Want het coronavirus blijkt een vruchtbare bron voor de verspreiding van dit valse nieuws. Dat varieert van vleermuissoep als oorzaak van het virus tot het advies om het eten van pittig voedsel te vermijden en veel vitamine C te sikken. Er gaat een filmpje rond op het internet dat een Chinese markt de oorsprong is van het virus. Dit populaire filmpje dat miljoenen keren werd bekeken is gefilmd op een markt in Indonesië en heeft niets met China te maken. Het delen van het nepnieuws gebeurt niet altijd met slechte bedoelingen. Soms willen de verspreiders anderen waarschuwen of handige tips geven.
Het fakenieuws dat het virus bewust is gekweekt in een laboratorium in Wuhan door de Chinese overheid is erg hardnekkig. Maar ook Amerika wordt als schuldige aangewezen en zelfs Bill Gates (van Microsoft) die miljarden sponsorgeld geeft om het virus te bestrijden, wordt als veroorzaker aangemerkt.

CNN beschrijft dat veel van het nepnieuws, dat veelvuldig wordt geciteerd door Trump, komt van Fox News. Zo vindt deze zender dat het nieuws over Corona overdreven en gehyped wordt om Trump te beschadigen. Eerder hadden ze het erover dat de gewone griep meer mensen doodt en dus gevaarlijker is. Jeanine Pirro, een presentator van Fox News weekend en fervente fan van Trump, zaaide als volgt twijfel in haar populaire show: "Now, they say the mortality rate for coronavirus is higher than a flu. But consider though, that we have a flu vaccine — and yet in 2019, 16,000 Americans died from the flu. Imagine if we did not have the flu vaccine, the flu would be a pandemic. So all the talk about coronavirus being so much more deadly, doesn't reflect reality. Without a vaccine, the flu would be far more deadly."

Een belangrijk deel van het Fox nieuws bestaat uit het framen van het coronavirus als hysterisch gedrag. En Trump twittert al deze 'wetenswaardigheden' vervolgens rond om vervolgens weer te ontkennen dat hij dat gezegd heeft of dat het sarkastische bedoeld was. Pas na een speech van Trump uit het Witte Huis over het feit dat de crisis toch wel ernstig was, namen de verslaggevers van Fox de materie wat serieuzer maar er waren er nog steeds die doorgingen met hun vergiftigende en foute informatie. Wel opvallend is dat Fox zelf maatregelen nam voor zijn eigen personeel en hen aanried thuis te blijven, behalve als het niet anders kon. Verder stonden er overal in het bedrijf handontsmetters en werd er vaker schoongemaakt in drukbezochte ruimtes. Want, zo staat er in een intern memo: onze kijkers vertrouwen op onze informatie gedurende deze crisis van enorme omvang. Dat hun foute informatie vele levens heeft gekost en aanzet tot gewapende acties wordt voor het gemak vergeten.

De belangrijkste kern van de samenzweringstheorie volgens Fox News is dat journalisten proberen paniek te zaaien om de economie te laten zinken zodat de kans op herverkiezing voor Trump daalt.
"Many in the liberal media using -- and I mean using -- coronavirus in an attempt to demonize and destroy the President."
Er zijn zelfs Fox journalisten die suggeren dat mediamakers willen dat er meer mensen geinfecteerd worden om Trump te raken. "Watch the Democrats, watch the media, you start to feel like they are rooting for coronavirus to spread." Hegseth voegt toe dat journalisten en Democratische potitici actief infecties veroorzaken met als enige reden: "They have yet to find a reason to try to drag down the presidency of Donald Trump."

Dus naar buiten toe wordt gedaan alsof er niets aan de hand is (en dit wordt door Trump overgenomen) terwijl ze laten zien dat het wel ernstig is door de maatregelen die ze nemen. Het lijkt er bijna op dat Fox News de president wil laten struikelen met al hun fake nieuws.

Informatiebron: CNN Business "How Fox News misled viewers about the coronavirus" 13 maart 2020

ingeruimd en opgeruimd staat netjes

Vanmorgen weer naar Flagnac gereden om boodschappen te doen. Een volle kar en nu weer een volle kast, koelkast en vriezer ingeruimd met allerlei Franse heerlijkheden. De afstand naar de winkel, heen en weer, is ca. 40 km. Dat hebben we nu 3 keer gedaan dus de teller staat op 120 km na 6 weken. Nog nooit zo weinig getankt.
In de winkel en op de wegen wordt het langzaam aan wat drukker. We kwamen wandelaars tegen die vertelden dat ze hun attestation maar half hadden ingevuld, als er politie kwam moesten ze gauw de tijd invullen zodat ze langer dan 1 uur naar buiten konden. Trouwens weer geen politie gezien, nog geen enkele keer.
Terug in ons huisje, na een fantastische lunch buiten in de zon, prijzen we ons gelukkig. Maar de afstand tussen hier en daar is toch wel groot.

Wij zitten hier in Frankrijk en onze kinderen in Nederland. Ze zijn allebei druk aan het werk dus ik denk dat ze ons niet dagelijks missen. Maar het is vreemd dat er in Nederland heel veel gebeurt en dat wij daar part nog deel aan hebben. We worden zeker goed op de hoogte gehouden middels whatsapp en foto's maar zelf meewerken en kijken is toch anders. In onze groententuin wordt hard gewerkt door Nicola om alle groentes (en bloemetjes) voor de komende zomer te kweken. Ons huis, de boerderij, wordt voor de helft door Q verbouwd tot een riante woning. Daarbij neemt hij ook de omgeving mee en is bezig met een hele grote opruiming. Niet echt overbodig en fijn dat oude karkassen van auto's, kapotte wasmachines en CV ketels weg gaan. Zo ook de reservebus die al zo'n 15 jaar of meer staat te rotten aan de weg. Voor reserve onderdelen aangeschaft voor de grote witte Hanomag die we meer dan 30 jaar gehad hebben. Na de verkoop van de bus waren reserveonderdelen overbodig. Er was een grote tak door de bus gegroeid waardoor het weghalen bemoeilijkt en steeds maar uitgesteld werd. Maar de tak is nu afgezaagd en de bus is weg. Q heeft de voorruit en de Mercedesster nog verkocht en de rest is als oud ijzer meegenomen. Iedereen die herinneringen aan de bus heeft, wil ik deze video niet onthouden.

Het dak op

Morgen is het twee weken geleden dat we er even tussenuit mochten om boodschappen te doen. Nu is het brood op, ik heb gisteren een nieuwe poging gedaan om zelf iets te bakken en dit exemplaar is gelukkig eetbaar. Nog niet perfect maar het gaat de goede kant op. Er zit in ieder geval lucht in. Daarnaast bak ik steeds appelbolletjes, tot grote vreugde van Ad. Zelf eet ik ze niet want anders groei ik dicht.
Ad is druk bezig met het dak. Door het plaatsen van de nieuwe balk moest er een gedeelte leien weggehaald worden. Die moeten nu weer terug en de dakkapel wordt grondig aangepakt. Hij heeft verder aan de dalkant leien vervangen want het lekte een beetje. We ontdekten ook een lek waar een pannetje onder stond dat waarschijnlijk nog door madame Ferriere er neer is gezet, zeker 30 jaar geleden. Zo weinig kwamen we op die zolder die behoorlijk smerig was. Nu waait daar een frisse wind. Als Ad het hoge dak op gaat is dat altijd eng, vind ik. Gelukkig heeft hij een soort klimbroek en zekert hij zich zodat als hij valt dan .... Ja dan wordt het echt spannend hoe ik hem weer beneden kan krijgen. Maar het is klaar en er is niks gebeurd.

Zelf ben ik de laatste hand aan het leggen aan het boek Schipbreukelingen, helen met familieopstellingen. Mocht iemand al geïnteresseerd zijn, stuur een email en ik mail je de PDF. Het is wel heerlijk om hier in alle rust mee bezig te zijn. Zeker gisteren toen het stortregende en je niet eens naar de badkamer kon zonder kletsnat te worden. Voor de mensen die ons huis niet kennen: voor de badkamer moet je buiten om lopen.
Nu, na de regen waait ook hier een frisse wind en is het 16 graden maar de verwachting voor komende zondag is 32 graden. De temperatuur gaat echt heel erg op en neer. Maar ons humeur blijft gelijkmatig positief, zeker als het nieuws over de kinderen en de familie in Nederland positief is. Kortom,we houden het hier nog wel even uit, ook al ben ik benieuwd wat de Franse maatregelen na 11 mei zullen worden en we plannen kunnen gaan maken voor een deconfinement.

Verhaal in 40 aflevering 32: het nieuwe normaal

Ondanks het feit dat we nooit op de VVD zouden stemmen, integendeel, brengt Rutte het er niet slecht van af. Het lijkt er op dat hij de crisis boven de partijpolitiek tilt en besluiten neemt die zelfs voor de VVD nadelig kunnen zijn. Als je de Telegraaf leest: 'Rutte laat zijn achterban stikken,' realiseer je je wat een moeilijke opdracht hij heeft. Want als goede minister president loopt hij de kans om straks flink te verliezen als er weer verkiezingen komen.
Als alle maatregelen worden versoepeld zal het nieuwe normaal zijn intrede doen. De 1,5 meter economie, niet meer knuffelen, niet meer kussen en veel meer thuis allerlei dingen doen dan we hiervoor gewend waren. Exit kantoortuinen, minder buitenlandse reizen met het vliegtuig naar verre streken, openbaar vervoer op afspraak en in theater- en de bioscoopbezoek met twee lege stoelen ertussen.
Puzzelen was bij ons hier in Frankrijk al jarenlang een manier om te onthaasten maar het is nu ontdekt. Overal zie je advertenties voor puzzels van nog meer stukjes. Tuinieren is populair en veel meer mensen blijken groene vingers te hebben. Personen die zeggen dat Corona nieuwe kansen biedt, worden afgeserveerd maar het lijkt er op dat, afgezien van het vreselijke ziekbed en het grote aantal sterfgevallen, er heel misschien toch ook goede zaken uit voort zullen komen. 

PS Hier alles prima, geen bijzonderheden.
Deze zomer helaas geen concert van Yordi Savall in Fontfroide (bij Narbonne). Dus een foto uit de abdij van vorig jaar.

Als de ergste crisis is bezworen zullen we allemaal terug moeten naar normaal. Het nieuwe normaal is op dit moment in alle Europese landen verschillend.

In Belgie is de lockdown strenger dan in Nederland. Er is een samenscholingsverbod voor meer dan twee personen maar met kinderen onder de 6 jaar mag je wandelen in het bos. Fietsen en joggen mocht al, nu zijn ook skaten, steppen en rolschaatsen toegestaan mits je daarna meteen weer naar huis gaat en niet op een bankje gaat uitrusten.

In Duitsland  mogen de doe-het-zelf zaken, de tuincentra en de kleine detailhandel weer open op voorwaarde dat het aantal bezoekers wordt beperkt, wachtrijen worden voorkomen en de hygiënevoorschriften en afstandsregel (minstens 1,5 meter) worden nageleefd. Bibliotheken, dieren- en botanische tuinen zijn open maar massabijeenkomsten zijn tot eind augustus verboden. Wie zonder ‘dringende reden’ langer dan 72 uur buiten Duitsland verblijft, moet bij terugkeer twee weken in thuisquarantaine. Mondkapjes zijn verplicht.

In Frankrijk blijven de cafés blijven dicht, maar de scholen gaan weer open. De scholen moeten ook open zodat de ouders weer buitenshuis kunnen gaan werken. De quarantainemaatregelen worden geleidelijk afgebouwd. Fransen mogen nu alleen hun huis uit als ze een officieel en ondertekend document, een attestation, bij zich hebben. Daarin staat de ‘dwingende’ reden waarom ze de straat op moeten. Concertzalen, musea, campings en hotels blijven voor onbepaalde tijd gesloten. Er zal in Frankrijk massaal getest gaan worden en er mondmaskers komen voor iedereen beschikbaar. Er wordt gewerkt aan een anti-corona-app.

In Italië zal de lockdown tot en met 3 mei duren maar bedrijven en winkels die zich aan de veiligheidsmaatregelen houden zouden alweer aan de slag kunnen. Wat betreft het onderwijs: iedereen gaat over maar het schooljaar is voorbij. Over eindexamens is men het nog niet eens. In Italië zijn er grote verschillen tussen de verschillende steden wat betreft opening van winkels en de afstand die men mag afleggen vanaf thuis. Omdat ook in Italië de economie erg te lijden heeft gehad, wil men bepaalde industrietakken weer snel opstarten zoals de mode- en de auto-industrie.

In Spanje mogen ook de niet-vitale beroepen weer aan het werk en kinderen mogen weer op straat spelen. Tieners en volwassenen  mogen niet samen naar buiten om boodschappen te doen maar de hoop leeft dat ouders binnenkort  hun kinderen weer mee mogen nemen. De toekomst deze zomer van het toerisme is erg onvoorspelbaar maar Spanje is erg afhankelijk van de inkomsten uit toerisme dus de kans is groot dat daar versoepeling in zal komen.

Ook in de rest van Europa worden de maatregelen versoepeld. Zweden volgt een eigen lijn maar ze hebben de meeste sterfgevallen van Scandinavië dus er is daar veel kritiek op hun aanpak.

Nederland wacht op de corona-ap, op een anti-virusmiddel, op mondkapjes en, net als alle andere landen, op geld om alles weer op de rails te krijgen. Want dat het nieuwe normale tevens de gevolgen van een economische crisis zal inhouden lijkt onafwendbaar. 

Verhaal in 40 afleveringen 31: terug naar school

Gisteren dus genoeglijk buiten gegeten met onze buurman. Hij bracht een mooi boeketje lelietjes van dalen mee die ze altijd op 1 mei aan elkaar geven. Normaal gesproken bloeien ze dan ook, maar nu dus twee weken eerder. Ze ruiken zo lekker! Ook had hij eieren bij zich, samen met de 12 van de andere buurman komen we nu om in de eieren, maar ikvind het moeilijk om ze te weigeren. Vanavond ga ik een kaassoufflé maken, daar gaan 5 eieren in. Met rode bietjes als groente zal dat best smakelijk zijn. De verse groentes zijn helemaal op na bijna 2 weken, alleen nog 1 rode paprika in het mandje in de badkamer, bestemd voor de soep van morgen. Ik mis de sla en de tomaten, de flageolets (groene bonen) zijn lekker, alleen zijn we nogal winderig daarna. Aangezien we maar met zijn tweeën zijn heeft niemand daar last van.
Vandaag een warme dag, vanmiddag en morgenmiddag wordt er onweer en regen voorspeld. Hoeven we niet te sproeien terwijl de sla en de snijbiet goed groeien. Maar ik vermoed dat we al weg zijn als het tijd wordt om te oogsten. Volgende week staan er dagen met 28 graden in de voorspellingen. Het lijkt wel zomer.
Corona leeft voor ons met name als we de kranten lezen en het nieuws op internet bekijken. De meeste berichten zijn voorzichtig positief. Dat zullen wij dat ook maar zijn, ondanks die mafkees in Amerika.

Francine, de lerares van groep vijf, was de eerste dagen dat de school gesloten werd even heel blij en gelukkig geweest. Ze was doodmoe van haar drukke klas, alle gedoe met de ouderraad en de eisen die er tegenwoordig aan het lesgeven werden gesteld. Ze liep achter met haar verslagen en de directeur had haar gewaarschuwd dat haar achterstand niet verder mocht laten oplopen. Dus toen alle kinderen naar huis werden gestuurd ervoer ze dat in eerste instantie als een grote opluchting. Een soort vakantiegevoel. Ze zorgde dat haar administratie weer op orde was en begon met het voorbereiden van haar lessen die ze vanaf week twee voor een webcam zou gaan geven. Ze had contact met alle leerlingen, alleen Shenaya en Godelinde waren helemaal uit de picture. Ze had van hen beiden een telefoonnummer maar daar werd niet opgenomen. Het emailadres van hun ouders werkte niet, onbekend. In het verleden had ze vaker emails verstuurd maar eigenlijk niet opgelet of alles wel aankwam, de meeste mededelingen werden ook op papier aan de kinderen meegegeven. Vooral over Shenaya maakte ze zich ongerust. Het gebeurde te vaak dat ze gevallen was en onder de blauwe plekken zat. Ze had het er al een keer met het team over gehad maar die hadden voorgesteld dat ze nog even zou wachten tot ze een concrete aanwijzing had. 

Het lesgeven voor de webcam ging haar best goed af. Ze merkte dat veel kinderen het opgegeven huiswerk met zorg maakten en ze hoopte dat ze, als alles weer normaal werd, de achterstand in kon lopen. Want ondanks het huiswerk was er toch veel dat je in de klas moest uitleggen, daarna kon je aan de kinderen zien of ze het snapten. Als het nodig was kregen ze extra aandacht. Nu waren het de kinderen van ouders die leren belangrijk vonden die extra aandacht aan de kinderen gaven waardoor het verschil tussen de groepen nog groter werd. De leerlingen die ouders hadden die nauwelijks Nederlands spraken moesten het echt zelf doen. En een van die leerlingen was Shenaya die nu helemaal geen huiswerk maakte.
Ze besloot om bij haar thuis te gaan kijken. Ze belde aan met handschoentjes aan en een mondkapje voor. Er werd niet opengedaan. Een buurvrouw hing uit het raam en wist te vertellen dat het gezin al weken niet meer gezien was, terug naar hun eigen land. Ze voegde er nog net niet aan toe: "Waar ze thuishoren," maar je voelde dat ze dat dacht. Er was politie aan de deur geweest maar die kon niets doen omdat ze allemaal waren vertrokken. Waarschijnlijk hadden zijn handen weer eens iets te los gezeten. Dus toch, ze wist het. Naast Corona was er nog veel ander groot leed dat nu helemaal geen plek kreeg. Ze wist niet wat voor actie ze mogelijkerwijs kon ondernemen en besloot dat er niets anders op zat dan het er bij te laten zitten.
Nog even en ze kon weer 'life' lesgeven. Zoals het er nu uitzag steeds aan een halve klas  maar misschien zou dat, gezien alle bevindingen, snel veranderen in alle kinderen. Ze hoopte het maar.

blogloos

Vandaag geen nieuwe blog. Om midi kwam Michel, de bovenbuurman eten en dat duurde tot een uur of vier. Buiten in de zon, 26 graden. Zeer voldaan daarna een klein dutje gedaan en gezwommen.
Michel is trouwens weer een week aan het werk, wegenbouw. Ze werken met drie man,1,5 meter afstand en eten (wordt gebracht door het plaatselijke restaurant) op het werk. 

Verhaal in 40 afleveringen 30: Ramadan

Een stralende gouden dag vandaag en alle ellende lijkt ver weg. Al staat er in het nieuws dat een nieuwe piek zoals in Italië ook in Nederland goed mogelijk is. Het lijkt soms wel of veel mensen zich nog te weinig realiseren hoe gevaarlijk het allemaal is. In Amsterdamse parken lijkt het wel feest en mensen houden te weinig afstand van elkaar. Maar we hebben hier gemakkelijk praten met een heerlijk huis en alle ruimte om ons heen.
Gisteren voor het eerst echt gezwommen, drie baantjes. Daarna had ik het zo koud dat ik in de zon weer opgewarmd moest worden. Verder weinig nieuws hier. Het nieuwe normaal en pas als 11 mei voorbij is weten we meer.

Sinds ze in Nederland woonde, nu al meer dan 40 jaar, had Jalila ieder jaar met de Ramadan meegedaan. Toen ze zwanger was haalde ze de dagen in na de bevalling maar als het even kon deed ze de hele maand mee. Dit jaar had ze voor het eerst een gevoel van: 'Wat zal ik doen? Zal ik wel meedoen?' De maaltijden als de zon onder was gegaan moesten dit jaar overgeslagen worden. Met haar man en thuiswonende zoon kon ze nog wel samen eten maar het was toch anders zonder al haar kinderen rond de tafel. De gezellige gezamenlijke Iftar maaltijd op het buurtplein was helemaal uit den boze. Net als het grote afsluitende familiefeest, het Suikerfeest. Ze hadden er jaren voor gespaard om dit jaar samen naar Marokko te gaan maar met de lockdown was daar geen sprake van. Ze wist niet of ze het geld voor de vliegtickets terug zou krijgen. Ze had de tickets in een heel vroeg stadium gekocht zodat ze het goedkoopst waren en ze had het niet nodig gevonden om een annuleringsverzekering af te sluiten. Haar dochters had ze al een maand niet meer gezien, evenmin als de kleinkinderen.
Normaal gesproken vond ze het geen probleem om van zonsopgang tot zonsondergang niet te eten en te drinken. Maar nu ze moest ervoor zorgen dat ze genoeg weerstand had tegen het virus en wie kon haar verzekeren dat het vasten haar weerstand niet zou verminderen. Ze had last van haar hart, te hoog cholesterol, hoge bloeddruk en ze was veel te zwaar. Op alle fronten viel ze in de risicogroep. Er waren mensen die beweerden dat het vasten juist ontzettend goed was voor het immuunsysteem en zou helpen om deze periode door te komen. Jalila wist niet wat ze nu wel of niet moest geloven.

Natuurlijk kon je de Iftar ook virtueel vieren maar zo handig was ze niet met de computer en haar man ook niet. Haar zoon was autistisch, daar kon je niet van op aan. Via Zoom kon je samen het Suikerfeest vieren maar ook daar moest je handig voor zijn met de computer. En het was en bleef niet echt, niet met je geliefde familie rond de uitgebreide maaltijd.
Veel moskeeën waren online gegaan maar de digitaal uitgezonden gebeden konden het gemis aan het sociale contact niet vervangen.  De afgelopen jaren werden de armen door haar goed bedeeld met gratis maaltijden en voedselpakketten. Maar als ze eerlijk was had ze dit jaar niet zo veel weg te geven. Haar extra baantjes als werkster waren komen te vervallen en het werk van haar man werd steeds meer onzeker. Als hij ontslagen zou worden wist ze niet meer waar ze van rond moesten komen. Hij had geen vaste aanstelling en een bijstandsuitkering was net voldoende voor de huur en de ziektekostenverzekeringen.

Ze voelde zich eenzaam en was ontzettend bang om het virus op te lopen. Ze durfde nauwelijks naar de winkels en waste haar handen om het kwartier, ook al was ze met niemand in aanraking geweest. Als ze onverhoopt ziek zou worden mochten haar dochters niet komen om haar te verplegen, ze kon geen afscheid nemen van hen en de kleinkinderen en waar zou ze begraven moeten worden? Er was weinig kans dat dat Marokko zou worden waar ze het liefst ter aarde zou worden besteld. En de verhalen over de intensive care en wat je daarna allemaal voor ellende te wachten stond, maakten haar alleen maar angstiger. Haar motivatie om te vasten was gering, waar diende het allemaal nog voor. De imam kon wel zeggen dat het virus nieuwe kansen gaf om de echte geest van de ramadan te herontdekken maar voor haar was het een straf van God. Waarvoor ze gestraft werd? Ze wist het niet.   

Corona-moe

Nog 11 afleveringen te gaan voor de quarantaine bereikt is. Misschien is het wel een idee om de laatste blog te schrijven als we weer in Nederland terug zijn en de afzondering is afgelopen. Dat betekent dat er dus de komende tijd geen dagelijks coronaverhaal zal zijn. Ik ben ook wel een beetje corona-moe, zoals bijna iedereeen.

Gisteren kwamen de buren Kayla met hun auto naar ons toe om een doosje eieren te brengen. Alice wilde gewoon even praten met iemand en dat deed ze door het open raam van de auto. Ze vertelde dat ze niemand meer zagen en dat ze erg depressief werd van alles. Haar man zat achter het stuur en zei weinig. Ze wilden er onder geen beding uit komen om iets te drinken, zelfs niet dadat ik had gezegd dat we zeker anderhalve meter afstand zouden nemen. Ze vertelden dat er in het verzorgingshuis in Marcillac zeker 5 mensen waren overleden. Dan komt het wel heel dichtbij. Bij hen komt drie keer per week een infirmière  (thuiszorg) voor een wondverzorging bij hem. Daar moet je dus ook heel erg mee oppassen want die komen bij al die oudjes die erg kwetsbaar zijn en gauw besmet worden en daarna besmettelijk zijn. Nadat ze vertrokken waren heb ik langdurig mijn handen gewassen.

Vandaag schijnt de zon weer en het zwembadwater is 15 graden. Dus dat wordt zwemmen vanmiddag en vanavond BBQ.  Op de foto is goed te zien hoe alles rijk in bloei staat (en verukkelijk ruikt).

Verhaal in 40 afleveringen 29: Testen

Het confinement zoals in Frankrijk de lockdown heet (geen Engelse woorden in Frankrijk!) wordt door ons vertaald als het koffiemoment. Zo melig zijn we af en toe. Heerlijk lachen om niks. Het begint er op te lijken dat op 11 mei alles weer zijn gang kan gaan. Behalve mensen van 70 en ouder, die moeten voorlopig nog in isolatie blijven. Zijn wij blij dat we 'pas' 69 zijn en dus plannen kunnen gaan maken voor een deconfinement. Daar hebben we nog geen bijnaam voor bedacht.
Hier in Frankrijk zijn er meer dan 20.000 doden gevallen dus het is veel erger dan in Nederland. Hoe dat kan? Waarschijnlijk met name door de mensenmassa's in de grote steden waar iedereen veel te dicht op elkaar woont. Hier in Aveyron daalt het aantal besmettingen en de patienten op de IC.

Vandaag nog een bewolkte dag maar verder aangenaam weer. De barometer loopt vooruit en overmorgen is het weer zonnig en boven de 24 graden. Het is zeer groeizaam weer, nat en warm dus alles groeit stevig door. Ons gras moet voor de tweede keer gemaaid worden. Vorige week zagen we dat ook de velden al gemaaid werden voor gras voor de beesten. Heel vroeg dus.
Net appelbollen gebakken voor Ad, een wekelijkse tractatie bij gebrek aan ander lekkers. Ik vergeet steeds koekjes, nootjes en zo te kopen als ik met die overvolle kar door de winkel rijdt. Maar de 'appelbollekes' zoals oma Bogaarts ze noemde, zijn favoriet. Ze hebben hier niet die velletjes bladerdeeg maar ik snij een guichebodem in vieren en maak daar 4 bolletjes van. Gek, in Nederland smeer je de vierkante velletjes aan elkaar voor een guiche, hier snij je de guichebodem in vieren voor kleinere lapjes.

Met het testen van mensen die al of niet besmet zijn lukt het nog niet zo erg. Er zijn landen waar heel veel getest wordt zoals Duitsland terwijl het in Nederland onbegonnen werk is om een test los te krijgen bij de GGD. Denk maar aan de vader die bij de bevalling wilde zijn, misschien positief was maar met geen mogelijkheid ergens getest kon worden. Uiteindelijk werd het hele gezin maar als Coronagezin bestempeld en kon hij bij de bevalling zijn. Terwijl een test uitsluitsel had kunnen geven zodat hij niet nog twee weken daarna de baby alleen met een mondkapje en handschoenen mocht vasthouden.

Vandaag stond in de krant dat de schaarste aan testen mede komt omdat niet duidelijk is wie die tests gaat betalen. Er zijn voldoende tests en er is genoeg capaciteit om ze te verwerken. Dus toch weer een geldkwestie in plaats van de gezondheid boven aan zetten. En dan met name de gezondheid van al die verzorgenden en artsen die groot besmettingsgevaar lopen of kunnen besmetten. Onbegrijpelijk.
De testcapaciteit van Nederland is in vol bedrijf, zo’n 17.500  testen per dag en als het nodig is kunnen de laboratoria de capaciteit opschroeven naar ongeveer 29.000 testen per dag. Naast zorgmedewerkers kunnen patiënten uit kwetsbare groepen getest worden als dat van belang is voor hun behandeling of verzorging en patiënten met verschijnselen van een coronavirusinfectie die zo ziek zijn dat zij moeten worden opgenomen in het ziekenhuis worden getest. Maar alle andere doelgroepen moeten hemel en aarde bewegen om getest te worden. 

Hoe breed het virus al verspreid is in Nederland wordt onderzocht door Sanquin in samenwerking met het RIVM door bloed- en plasmadonors te testen. Door het testen van een geanonimiseerde totale testgroep wordt bekeken hoe snel de samenleving immuniteit kan opbouwen tegen de ziekte. Gedurende periodes van een week wordt bloed van zevenduizend donors die hiervoor toestemming geven, getest op de aanwezigheid van antistoffen tegen het virus. Die wijzen uit of iemand een besmetting achter de rug heeft. Een persoonlijke uitslag wordt niet gegeven omdat de test niet betrouwbaar genoeg is. De kans dat iemand een foute uitslag krijgt is dan te groot. Als 60 procent van de Nederlandse bevolking immuun is voor corona, zal het virus geen kans meer hebben om zich te verspreiden. Het onderzoek regelmatig worden herhaald om te volgen hoe de groepsimmuniteit zich ontwikkelt in ons land.

Ervoor en erna momenten

Gisteravond, gezeten bij het vuur, schrokken we door een hard geluid buiten. We gingen kijken en hoorden een vliegtuig overvliegen. Een geluid dat we al een maand niet meer gehoord hadden. Als je bedenkt dat er thuis bij sommige windrichtingen iedere 5 minuten een opstijgend vliegtuig de rust verstoord, is het een soort wonder dat er hier maar af en toe iets overvliegt, en nu dus helemaal niets behalve die ene. Als we op de app op de Ipad kijken waar al het vliegverkeer op te zien is, is Aveyron een grote lege vlakte. Bij Schiphol zijn er twee vliegtuigen te zien, dus ook te verwaarlozen. Ongelofelijk.
Er zijn wel meer van die ervoor en erna momenten. Voor de crisis waren we niet bezig met de inhoud van de voorraadkast wat betreft levensmiddelen. Als het op was ging je weer op weg. Nu is het kunnen kopen van een pak meel een prettige gedachte want zo kun je altijd nog brood bakken. En het blikje ham kan eventueel als noodrantsoen gebruikt worden om spaghetti te maken.
Het feit dat  je bij telefonisch of ap-contact vroeger nooit als eerste vroeg of iedereen gezond was, nu is dat een standaard vraag.
De apotheek in Nederland heeft laten weten dat ze geen medicijnen naar het buitenland mogen versturen. Ik heb er nog even aan gedachtomte vragen of Q of Nicola het recept op wilden gaan halen en versturen maar ik denk eigenlijk dat het niet door de douane komt. Een pakketje met pillen  is natuurlijk sowieso verdacht. De apotheek in een dorp verderop heeft niet mijn merk maar wel iets wat er op lijkt. Een recept was niet nodig, als je maar betaalt. Dat is toch heel anders dan in Nederland waar ik iedere drie maanden via de huisarts een herhaalrecept moet vragen, anders krijg ik het niet mee.
Vandaag weer een bewolkte dag met af en toe wat regen. Maar heerlijk zacht dus we kunnen, als het even droog is gewoon buiten werken en  thee drinken. Even geen Corona bericht. Ad maakt zich vreselijk druk over alle leugens en uitlatingen vanTrump maar daar schiet je weinig mee op. Met een beetje pech wint hij de herverkiezing ook nog.

Verhaal in 40 afleveringen 28: lege zalen

Het plaatsen van de balk ging heel voorspoedig. Ik moest een klein beetje helpen met duwen en trekken maar het voorwerk was zo goed gedaan dat de balk probleemloos in het gat schoof, hangend in een takel zodat er zo goed als geen spierkracht bij nodig was. Best een feestelijk moment dat we 's avonds gevierd hebben.
Vanmorgen een mail naar de apotheek gestuurd of ze een medicijn tegen hoge bloeddruk naar Frankrijk op willen sturen of dat ik dat hier bij een apotheek kan gaan halen. Ik ben benieuwd naar hun antwoord. Het zou toch heel vervelend zijn als ik zonder kwam te zitten. Ook met de accountant telefonisch contact gehad want het jaarlijkse gesprek dat meestal in april plaatsvindt moet nu uitgesteld worden. De tandartsassistente belde dat de afspraak met de mondhygieniste niet doorging. We hadden al ingesproken dat Ad er niet zou zijn maar dat was kennelijk niet doorgekomen. Allerlei kleine praktische dingen die geregeld moeten worden. Belangrijke post in Nederland wordt door Quirinus of Nicola gefotografeerd zodat we vanuit hier kunnen betalen of antwoorden.

De laatste repetities waren volop bezig. Overmorgen de generale repetitie en de dag erna zou het feest echt beginnen. Het licht- en geluidsplan was klaar, de publiciteit geregeld en voor de première waren alle kaarten verkocht of weggegeven. Een paar kranten hadden een voorbespreking gepubliceerd en de verwachtingen warenhoog gespannen. De hoofdrolspeelster was haar make-up aan het bespreken toen het nieuws als een bom insloeg: het theater werd per direct gesloten en alle voorstellingen gingen voorlopig niet door. De crew dacht eerst dat het een grap was. Natuurlijk deden er allerlei berichten over het Coronavirusis de ronde maar iedereen had het idee dat het vooral China en Italië waren waar het gevaarlijk was. In Nederland zou het allemaal wel meevallen. Die paar mensen in Brabant die carnaval hadden gevierd en verder bijna niets. Maar de extra uitzending van de NOS maakte duidelijk dat het geen grap was. Het theater werd gesloten en hun première ging niet door. Hoe moest dat nou? Moesten ze iedereen gaan bellen? Moest het theater geld terug gaan geven voor  alle verkochte kaartjes? Ook de avonden na de première zaten goed vol. Zouden ze zelf wel betaald worden als ze niet speelden. Het was al geen vetpot en dit toneelstuk zou weer eens wat geld in het laatje brengen zodat ze een appeltje voor de dorst over hielden. Hoe lang ging alles dicht? Zouden ze na een maand wel kunnen spelen?
Die avond hadden ze via een mailgroep contact met collega's. Iedereen zat in hetzelfde schuitje. In heel Nederland gingen de theaters op slot, geen voorstellingen en geen publiek. Een ramp voor cultureel Nederland want behalve theaters zouden ook de concertpodia en de musea gesloten worden. Ze konden niet eens samen naar het café om hun verdriet te verdrinken.

De week daarna werd duidelijk dat dit voor een aantal kleinere theaters de doodsteek zou betekenen. Het failissement kon aangevraagd worden nu de lonen van het personeel en de huur niet meer betaald konden worden. En het was net dit deel van het jaar dat de meeste premières gespeeld zouden worden en ongeveer 40% van de toeschouwers naar het theater kwam. Sommige cabaretiers konden hun grappen nog online verkopen maar daar hadden de podia niets aan. Het noodplan dat door de regering werd aangekondigd was een druppel op de gloeiende plaat. Dat bedrag was nauwelijks voldoende om de ergste nood te lenigen.
De toneelspelers vroegen bijzondere bijstand aan maar dat geld was voldoende om te eten en te drinken, niet voor het betalen van de huur en alle andere vaste lasten. Ze hadden met alles rekening gehouden: slechte recensies en tegenvallende bezoekersaantallen maar dit was totaal onverwacht. Ook de impressariaten zaten met hun handen in het haar. De contracten die ze met de spelers hadden afgesloten dekten bijna alle mogelijke rampen maar geen gesloten theaters en lege zalen. En al snel bleek dat die voorlopig ook leeg zouden blijven.

Verhaal in 40 afleveringen 27: thuis werken en leren

Vandaag voor het eerst in tijden wat regen. De boeren zullen er blij mee zijn want ondanks de vele buien in maart begon het toch weer te droog te worden. We gaven de sla, snijbiet en basislicum iedere dag water. Ze doen het goed op het landje waar de oude mevrouw Ferrière (de vrouw die hier zeker 60 jaar gewoond heeft voordat wij het kochten) 30 jaar geleden ook een moestuin heeft gehad. Je kon het merken aan de grond die nog steeds goed van structuur is. Voor het zwembad is het vandaag te koud maar het is goed werkweer.
Ad is druk bezig met de balk (op de foto is te zien hoe slecht de kop was). Vandaag gaat de nieuwe balk op zijn plek. Hoezo zondag? Ik ben nog een keer het boek Portals II aan het doornemen op de laatste fouten.

Gisteravond hebben we in de schemering een wandeling gemaakt in het bos. Het was er magisch, doodstil, heerlijk geurend en al onvoorstelbaar groen vergeleken bij een week geleden. De gele brem lichtte bijna op in de avonddonkerte en rook mierzoet. Als marmotten geslapen tot vanmorgen vroeg toen er weer een frelon kwam kijken waar hij naar buiten moest. Raampje open en weg was hij. Toen nog maar even diep onder de dekens en nog een uurtje geslapen.

De ouders wisselden elkaar overdag af om met de kinderen bezig te zijn. Ze moesten allebei thuis werken en hadden al gauw gemerkt dat dat niet ging met hun drie dochters erbij. Twee op de basisschool en de oudste op het VWO. De eerste dagen ging het allemaal nog wel en was alles nieuw en spannend. Maar nu moesten ze echt hun best doen om er voor te zorgen dat het huiswerk gemaakt werd. Ze hadden samen met de kinderen een schema opgesteld. Om 9 uur ontbijt (dan konden ze voor die tijd allebei nog even werken). Om 10 uur twee uur huiswerk waar de moeder bij ging zitten om te zorgen dat ze geen ruzie maakten en iets deden. Er was maar een computer dus er moest gepland worden wie de opdrachten als eerste moest downloaden.  Voor de online lessen mochten ze met hun tablet werken. De oudste moest overhoord worden, er moesten werkstukken nagekeken worden en sommen uitgelegd. Het was echt werk. Tussen 12 en 2 uur was er niets. Er werd geluncht, de kinderen mochten spelletjes doen op hun tablet. Maar er werd ook veel 'verveeld'. Televisie was verboden, die mocht 's avonds pas aan. Om 2 uur nam vader de honneurs waar en ging moeder boodschappen doen met de jongste die nog niet zoveel huiswerk had. Daarna had zij twee uur om te werken, los van de avonden.
De kinderen mochten, als ze goed gewerkt hadden, een keer per week bepalen wat er gegeten werd. Dus dat was iedere week een keer pannenkoeken, hamburgers en sushi. De andere dagen werd er 'gewoon' gegeten zoals stampot met worst of rijst met een groentenprutje. Bij hen was het traditie dat vader kookte dus dat deed hij nu ook. Zij zorgde ervoor dat alles omte koken in huis was en de kinderen moesten de afwasmachine in- en uitruimen maar dat was altijd al ruzie geweest, ook voor Corona. 
Rond vier uur was het tijd voor de hobbies. De middelste zat op een theaterschool en kreeg daar online lessen voor. De oudste speelde dwarsfluit en oefende iedere dag en een keer per week met haar docent, de jongste zat op ballet. Die deed zo lang met de middelste mee.

Na een maand thuis zitten was het een heel gedoe om de kinderen gemotiveerd te houden. Hoe lang ging het nog duren? Waarom konden ze niet gewoon naar school want kinderen kregen bijna geen Corona? Ze zeurden aan hun hoofd en en weigerden soms om nog iets te doen. Het feit dat hun eigen gekozen eten dan niet geserveerd werd was nu nog genoeg motivatie maar hoe lang zou dat nog zo zijn? Het was moeilijk uit te leggen dat ze wel anderen konden besmetten, zonder er zelf ziek van te worden. Ook maakten de ouders zich er zorgen over of de kinderen wel genoeg leerden en geen achterstand opliepen. Voor de basisschool zou dat nog wel meevallen, dat konden ze zelf bijspijkeren maar ze wisten dat de lessen op de middelbare school heel lang in het geheugen bleven zitten. En nu via de computer alles uitgelegd krijgen was toch anders. Ook merkten ze dat de kinderen hun vriendjes en vriendinnetjes steeds meer begonnen te missen. Ze konden wel skypen en beeldbellen maar dat was geen spelen, giegelen en stoeien. De middelste was binnenkort jarig maar ze hadden al met haar afgesproken dat ze haar verjaardag pas echt zouden vieren op het moment dat alles weer normaal was. Een verjaardag zonder uitdelen in de klas en zonder partijtje, dat kon niet.

Als de ouders werkten gingen ze op de zolderkamer zitten om niet afgeleid te worden. Ze hadden te doen met mensen die geen extra ruimte hadden, dat was bijna niet te doen. Bovendien moest het stil zijn om de videoconferenties te kunnen volgen en om goed te focussen. Want een echte vergadering was toch wel heel anders. De laatste keer had zij de notulen moeten maken, ze hoopte maar dat het een beetje zou kloppen. Een collega had gelukkig aangeboden om er nog een keer naar te kijken. Waar ze het meest opgelucht over waren was het feit dat ze allebei geen kans liepen om ontslagen te worden. Een jaar geleden hadden ze een groter huis gekocht met een forse hypotheek. Als een van hen werkeloos zou worden, ging dat een groot probleem geven. Maar de grootste uitdaging was toch wel om gezond te blijven. 

Verhaal in 40 afleveringen 26: 100

Vandaag 100 jaar geleden werd onze moeder geboren, 1920. Negen jaar geleden overleed ze maar bij iedereen is ze nog heel dichtbij, net als onze vader die veel eerder overleed. Ik ben blij dat ze deze tijd niet hoeven mee te maken en dat we niet bezorgd over hen hoeven te zijn. Het lijkt me vreselijk om j eoude ouders op deze manier te moeten kwijtraken zonder afscheid te kunnen nemen. En er zoudenerheel veelzijn geweest die afscheid moestennemen. Als we naar alle nakomelingen kijken zullen dat er binnenkort 48 zijn als ik goed tel. Wat een productiviteit.
Het feest dat we ieder jaar rond deze tijd vieren gaat niet door maar uit alle teksten en foto's blijkt wel dat we als familie niet stilzitten. Ondanks de isolatie is iedereen druk met huis, tuin, werk, belasting en kinderen. Onze (groot)ouders zouden trots geweest zijn.

Een collage van alle paarse bloemen die nu bloeien.

Haar 103e verjaardag wilde ze een beetje rustig vieren. Vorig jaar was de fanfare langs gekomen, de burgemeester en haar hele familie. Heel leuk en gezellig maar wel vermoeiend. Dat zou dit jaar sowieso niet gaan gebeuren want door Corona moest iedereen thuis blijven. Ze miste haar dochters wel en de leuke verhalen die ze vertelden. Haar kleinzoon die iedere middag bij haar was komen lunchen had ze al meer dan een maand niet gezien. Ze wilden dat ze een Ipad zou aanschaffen maar daar begon ze niet meer aan. Dat maakte haar heel onzeker en ze zag toch niet zo goed. Een telefoontje was veel beter en ze hoefde niet zo nodig te Skypen of hoe dat allemaal ook heette. In haar kamer stonden wel 20 foto's van al haar dierbaren, die had ze altijd om zich heen. Een van de verpleegsters had een keer geprobeerd om met een tablet met haar zoon in Nieuw Zeeland met videobeelden te praten en maar dat lukte niet. Ze zag hem en haar kleinkinderen heel even en toen waren ze weer weg. Heel frustrerend want daarna lukte het niet meer om contact te krijgen.

Een paar dagen geleden was er een koor komen zingen. Iedereen zat ver uit elkaar maar er waren er diverse oudjes die zaten te hoesten en te proesten. En er waren ook diverse verzorgsters die zich niet lekker voelden. Als ze nou maar niet aangestoken werd. Ze voelde zich een beetje slap en moe, had keelpijn en moest af en toe hoesten. Op de dag van haar verjaardag had ze koorts, iets dat bijna nooit gebeurde. Ze haalde zelfs geen griepprik want daar werd ze alleen maar zieker van. En griep hoorde erbij. Maar de koorts werd steeds hoger en ze kreeg pijn op haar borst. De huisarts werd geroepen en zei dat ze het nog even moesten aanzien. Als de koorts veel hoger werd en aan bleef houden dan zouden ze gaan kijken wat ze gingen doen. Voor haar hoefde het niet meer zo maar, zoals ze haar hele leven al had gedaan, ze gaf zich over. Twee dagen na haar verjaardag werd ze naar het ziekenhuis gebracht en positief getest, ze had HET. Ze hoestte vreselijk en kreeg er een lichte longontsteking bij, de eerste in haar hele leven. Wat was dat vreselijk, net alsof je stikte. Naast haar hoorde ze de mensen ook hoesten en jeremineren. Dat deed zij niet, zij leed in stilte. Het was de eerste keer dat ze in een ziekenhuis lag, wat een heksenketel was dat. Ze slikte geen medicijnenthuis maar hier kreeg ze een hele rits die ze braaf nam. Ze zouden wel weten wat goed voor haar was.
Tot haar grote vreugde ging het na enkele dagen beter en na een week mocht ze zelfs weer terug naar het verpleeghuis. Ze was beter verklaard. Ze was de op een na oudste patient die Corona had overleefd. Wie had ooit kunnen denken dat ze het nieuws nog zou halen. 

Verhaal in 40 afleveringen 25: Begraven

De balk beheerst hier ons bestaan, dat kunnen jullie zeker wel begrijpen. Zojuist is er een stuk van de oude balk afgezaagd en dat laat zien dat het vijf voor twaalf was. De balk was totaal doorgerot en alleen een plankje hield de zaak bij elkaar. Waar een coronavirus goed voor kan zijn anders hadAd dit karwei zeker niet aangepakt. En 's zomers is het te heet net onder het dak.
Alle inzendingen voor het virtuele feest zijn binnen, dat wil zeggen ik heb een pagina met alleen foto's die ik van Facebook geplukt heb.
Gisteren een rondje gelopen en foto's gemaakt van alle paarse of paarsige bloemen. Dat zijn er heel wat. Grappig dat de kleuren soms per maand verschillen. Er is op dit moment ook veel geel te zien maar paars heeft duidelijk de overhand.
Verder glijden de dagen voorbij. Nog even en we zitten hier al twee maanden terwijl het soms lijkt alsof het pas twee weken zijn. Zou dat komen omdat je niemand ziet en iedere dag min of meer dezelfde volgorde heeft? Je vergeet welke dag het is en denkt aan eten als je maag begint te rommelen.

De waterspuger geeft de hele dag bronwater.

Ze had net een vaste aanstelling gehad bij de begrafenisondernemer na twee jaar als ZZp-er voor hen te hebben gewerkt. Ze dankte God als die bestond want alle ZZP-ers waren van de ene op de andere dag ontslagen omdat alles te onzeker was. Het betekende niet dat ze weinig werk hadden. Het was overduidelijk dat er veel meer mensen overleden en door alle strenge veiligheidseisen was communicatie vaak tijdrovend. Ze moest via een skypeverbinding allerlei zaken regelen en afspraken maken. Gezien de leeftijd van veel nabestaanden was dat niet altijd gemakkelijk en als er niemand aanwezig was die hulp kon bieden bij het gebruik van de moderne media zat er niets anders op dan langs gaan. Veel afstand, handschoenen en een mondkapje. En na afloop alles goed schoonmaken - ook de computer - en handen wassen. Koffie werd er niet gedronken. Ze moest niet alleen aan zichzelf denken want nadat een collega het virus had gekregen realiseerde ze zich dat zij met veel besmette mensen in contact kwam en extra voorzichtig moest zijn om haar gezin niet te besmetten. 
Het was heel verdrietig dat oude mensen die soms als meer dan 60 jaar samen waren, alleen moesten sterven. Normaal kon ze mensen troosten, bijvoorbeeld door een arm om hen heen te slaan maar dat kon nu niet. Dus je kon alleen maar door woorden proberen enige troost te geven.

Het ritueel was volledig anders geworden. Er werden wel kaarten verstuurd en rouwadvertenties geplaatst, maar geen afscheid en condoleren op de avond ervoor en na de begrafenis. Via een site of een emailadres konden mensen hun medeleven tonen en het was soms aan haar om alles te printen voor de overgeblevene die niet kon omgaan met de computer en geen kinderen had die dat konden regelen. Vaak was het een eenzame gebeurtenis, slechts een paar mensen mochten bij de crematie of de begrafenis aanwezig zijn en dan op 1,5 meter afstand van elkaar. Ook hier mocht niet lijfelijk getroost worden alhoewel sommigen dat toch deden. Wat moet je doen als je moeder hartverscheurend begint te huilen? Vanaf anderhalve meter afstand kun je weinig medeleven laten voelen. Dus ging de dochter naar de moeder en nam haar in haar armen. En nu maar hopen dat ze niet besmet was. Voor veel overledenen zou er op een later tijdstip een herdenkingsdienst gehouden worden als de omstandigheden dat toelieten.
Bij de verpleeg-en verzorgingshuizen kwamen ze bijna dagelijks om nieuwe begrafenissen te regelen. In sommige huizen was meer dan eenderde van de bewoners overleden. In plaats van de mensen te vervoeren naar de ruimtes van de begrafenisondernemer waar ze opgebaard konden worden, werden de overledenen in het tehuis bewaard tot er een plek was om te begraven of te cremeren. De crematoria werkten op volle toeren om alles bij te kunnen houden.
De nabestaanden waren dankbaar voor hun ondersteuning en hun werk in deze moeilijke tijden. De dood was nog nooit zo allesoverheersend geweest voor een begrafenisondersteuner.   
   
   

Verhaal in 40 afleveringen 24: bejaard in Nederland

Ad heeft zijn stelling verstevigd (dubbele laag planken) en is bezig om het plaatsen van de balk voor te bereiden. De oude balk heeft geen functie meer - het dak wordt gestut - en zal in stukken gezaagd worden om in de open haard te eindigen. Daarna kan de nieuwe balk op zijn plek gehesen worden. We ontbijten 's morgens binnen voor een vuurtje, lunchen buiten (sardientjes-kaas-paté) en eten 's avonds buiten (BBQ of gewoon uit de pan) om daarna binnen nog wat te lezen voor een klein vuurtje. Een heel rustig leven dat erg goed bevalt. Maar het aanvullen van de houtvoorraad is geen overbodige luxe.
Toen we gisteren boodschappen gingen doen was dat echt een uitje. Rijdend door het prachtige golvende landschap zagen we hoe veel groener alles was geworden in twee weken. De koeien met hun kleine kalfjes liepen in de wei en overal bloeiden de seringen en de tulpenbomen.

Mijn werk voor het familiefeest is bijna klaar, nog een paar familieleden die tot het laatst wachten maar verder heeft iedereen zijn verhaal en foto's ingeleverd. Zaterdag gaat alles op de mail.

De blauwe regen doet het erg goed. Gekregen als klein stekje van Yvonne en nu echt een regen van blauwe bloemetjes die heerlijk ruiken en allerlei insecten aantrekken.

Het is gek om vanuit Frankrijk naar Nederland en de Nederlandse berichtgeving te kijken. Het lijkt bijna alsof het in Nederland, behalve op de IC's, eigenlijk best wel goed en gereguleerd gaat. Men past zich aan, Rutte lijkt een alerte en adequate minister president en bijna alle burgers volgens zijn adviezen op. Alleen als het om de bejaarden gaat laat men enkele steken vallen. Zoveel doden bij de verpleeghuizen en verzorgsters die niet eens weten of iemand wel of niet besmet is. Het is met name de directies en besturen aan te rekenen dat ze zo weinig rekening houden met de levens van al die mensen die de bejaarden verzorgen - en hun gezinnen - en met de bejaarden zelf. Het verdienmodel voert ook hier de boventoon (ik had per ongeluk boeventoon getypt en dat past er beter bij). En dan gaan ze bij de partij 50PLUS vergaderen over verkiezingsplaatsen in plaats van de belangen van de 50plussers aan de orde te stellen.

Opvallend is de uitspraak dat er eerst werd gezegd van 70 plussers dat ze te duur waren (wat betreft pensioen en AOW, boomers go home) en nu zijn ze te duur voor de IC (en te riskant dat het toch fout afloopt. Dus weer boomers go home). De mensen die er graag tussenuit wilden mochten dat niet, nu is het uitgelezen moment voor bejaarden als ze er geen zin meer in hebben. Dit thema is echter taboe in Nederlanden in een heleboel andere landen nog meer.
Verder is het een interessante ontwikkeling dat mensen die gezond leven (niet roken, veel bewegen en gezond eten dus geen overgewicht), meer kans hebben op een IC plek. Helaas betekent dit dat het voor minder goedbedeelden eerder een afwijzing betekent want obesitas komt meer voor in de lagere inkomensklasse. En als ze wel een plek krijgen is de kans dat ze  'goed' uit de narcose komen veel geringer. Het zou best wel eens kunnen dat door dit virus de scheiding tussen rijk en arm nog groter wordt want met een enorme recessie op komst zal het niet meevallen om het hoofd boven water te houden als je geen reserves hebt.

Verhaal in 40 afleveringen 23: New York

Eergisteren gewoon vergeten om mijn bijdrage te publiceren. Of misschien wel gedaan maar dan heeft het internet het niet dooorgegeven dus dit is eigenlijk mijn verhaal van gisteren. We hebben wat problemen met onze verbinding en de MB's en dit weekend hadden we daarbij ook met de mobiele telefoon geen enkel bereik. Geen contact via enig netwerk, dus bijna echt onbereikbaar en dat is toch vervelend als er iets zou gebeuren. Maar daar gaan we maar niet van uit.
Gisteren kwam de temperatuur hier niet boven de 20 graden maar vandaag is het zomers warm, zeker 25 graden en in de zon wel meer. Dus dadelijk een sprong in het zwembad dat helaas niet zo snel opwarmt en 's nachts weer behoorlijk afkoelt.
Vanmorgen was het weer boodschappentijd, ons tweewekelijkse uitje in de wereld van de andere mensen. Ik heb nieuwe attestations gemaakt, voor ieder van ons een aparte en de tekst is veranderd. Op die manier houden ze het Franse volk gewoon bezig.
Uit de bijdrages die ik al heb ontvangen voor de familiedag merk ik dat het virus een hoofdrol speelt in alle levens van broers en zussen, neven en nichten. Sommigen zijn zorgelijk, anderen zien de voordelen en genieten van het thuis zijn. Gelukkig is er niemand ziek alhoewel sommigen het virus ongemerkt al gehad hebben.
Eergisteren en gisteren soepdag. Maar vandaag is er weer volop van alles. Geen enkel leeg schap in de supermarkt, alleen de afbakbroodjes waren op. Geen politie gezien en nauwelijks auto's op de weg. In de winkel 5 mensen maar veel winkelpersoneel dat dozen vult. Op de terugweg bij Michel, onze buurman langs geweest en zijn pasgeboren jachthondjes gezien. Zo schattig maar de moeder was erg argwanend dus we mochten ze niet vasthouden of fotograferen.

De journalist logeerde al drie weken in een Amsterdams hotel omdat hij geen toestemming kreeg om terug naar zijn woonplaats New York te keren. Het vliegverkeer was dichtgegooid voor alle Europeanen. Het feit dat hij al meer dan 15 jaar in Amerika verbleef veranderde daar niets aan, hij was geen Amerikaans staatsburger. Het hotel begon na een paar dagen te vervelen. Hij mocht nauwelijks naar buiten en binnen moest er zoveel afstand gehouden worden dat je niet kon praten met andere gasten, hooguit wat kreten slaken. Hij kende wat mensen in Amsterdam maar vond het niet raadzaam om daar op bezoek te gaan. Grote steden kenden meer besmettingen dan het platteland en zijn vrienden en kennissen zouden zeker niet genoeg afstand nemen van anderen. De kans dat het fout zou gaan was te groot en met  zijn astma was het niet wenselijk dat hij longontsteking zou krijgen.
De nieuwsberichten die hij uit New York kreeg waren alarmerend. Iedere dag weer honderden doden en duizenden besmettingen. Er werd zelfs al gezegd dat het erger was dan 11 september en president Trump maakte alles alleen nog maar erger. Eerst suggereerde hij dat het overdrijvenvanhet gevaar vanhet virus een truc was van de democraten. In een latere persconferentie sloeg hij zichzelf op de borst omdat hij het allemaal zo goed deed. Het zal zeker de vraag zijn of hij hiermee een nieuwe termijn als president zal binnenhalen maar het Amerikaanse volk was ook zo dom om hem de eerste keer te kiezen. Jammer dat de burgemeester van New York - Bill de Blasio - zich geen kandidaat wilde stellen, dat was een van de weinige democraten die echt een kans zou maken.

Na veel overleg met de Amerikaanse ambassade had hij toestemming gekregen om terug naar huis te gaan. Ze snapten niet dat hij weg wilde uit Nederland waar de situatie veel minder grimmig was. Maar hij wilde terug naar zijn eigen appartementje en zijn eigen spullen in plaats van restauranteten en opgesloten zitten in een kleine kamer. De vlucht was memorabel. Er zaten nauwelijks mensen in het vliegtuig. Voordat ze instapten kregen ze een papieren zak met daarin broodjes en limonade. Een stewardess was niet te bekennen en iedere passagier had minstens twee rijen stoelen leeg voor zich. Ze moesten wel erg hard hoesten en niezen om elkaar te besmetten maar voor alle zekerheid had hij toch handschoenen aan en een mondkapje voor.
De aankomst in New York was bevreemdend: een lege aankomsthal, douanecontrole waar mensen meters uit elkaar stonden en in de stad  lege straten en trottoirs. Een taxi was zonder enig probleem te krijgen, ze vochten bijna om passagiers in hun gele voertuigen te krijgen.
Terug in zijn appartement, na een kort euforisch moment van 'thuiskomst', overviel hem de stilte. Geen geraas van auto's maar de stem van de bovenbuurvrouw die hij nog nooit zo duidelijk had gehoord door het plafond. Zijn favoriete koffiezaakje en pizzatent waren gesloten. Er was een cafetaria waar de koffie middels een lange stok geserveerd werd maar die kon niet wedijveren met zijn dagelijkse overheerlijke cappucini. Veel van zijn vrienden waren weg, naar een buitenhuis, naar hun ouders of ergens anders ver weg van de dodelijke stad. Dus nu zat hij hier in zijn eentje in plaats van in Amsterdam. Maar toch, dit voelde meer als thuis, ook al was NewYork het nieuwe epicentrum van deze verschrikkelijke pandemie. 

Verhaal in 40 afleveringen 22: Twee pensionado's in Frankrijk

Gisteravond voor het slapen gaan zat er een frelon (hoornaar) in onze slaapkamer op zolder. Hij is ergens door een kiertje naar binnen gekropen en kon niet meer weg. Toen de lamp aan ging raakte hij in paniek. Gauw het dakraam open gezet en weg was hij. Ik moest een beetje aan onszelf denken. Via kleine weggetjes naar ons huisje gereden, daar zitten we opgesloten en mogen we niet meer weg.  Alleen wordt er  voorlopig geen raampje opengezet, integendeel de raampjes gaan nog verder en langer dicht en op slot.

Ik ben druk bezig met het in elkaar zetten van alle bijdragen voor het familiefeest. Komende zaterdag 18 april is het 100 jaar geleden dat onze moeder, oma, overgrootmpoeder, geboren is in Nuland. De familiereunie kan helaas niet doorgaan en daarom schrijft iedereen een kort verhaal met foto. Zijn we toch nog een beetje bij elkaar. De verhalen en foto's die ik al heb zijn leuk en geven een fijn beeld van onze uitgebreide familie van 74 personen en nummer 75 op komst. Het zou goed zijn als ik van alle kleinkinderen ook een bijdrage krijg zodat het beeld volledig is. Oma en opa kunnen trots op ons zijn.

Zoals ieder jaar zouden de twee gepensioneerden de lente gaan vieren in hun tweede huisje in Frankrijk.  De eerste tussenstop was Maastricht waar ze de eerste nacht bij een zusje bleven slapen en met een heerlijk zelfgebakken roggebrood verder trokken. Halverwege de reis overnachtten ze in een tent omdat hotels altijd tegenvielen en de nachten eindigden in het maken van een slaapplek op de grond vanwege rugklachten. Het heerlijke Franse eten was eigenlijk te zwaar als ze de hele dag gereisd hadden. Dus heerlijk het tentje opzetten en een blik met eend en linzen oppeuzelen.

In Nederland werd er wel geschreven over Corona, maar dat was ten tijde van hun vertrek een ver van hun bed show. China, daar heerste het, daar was het gevaarlijk en verder nauwelijks. Na een week verblijf in Frankrijk begon het virus echter steeds dichterbij te komen. In China steeg het aantal besmettingen en doden enorm, Italië ging op slot en ook Macron dacht aan maatregelen. Sinds 17 maart ging Frankrijk in lockdown, zewaren er amper 3 weken. 

De twee Nederlanders vonden het inhet begin allemaal niet zo erg. Ze zaten daar goed en half april zouden ze weer terug gaan om een familiereunie bij te wonen. Daarna werden de berichten, ook uit Nederland grimmiger. De eerste dode en daarna een grote angst dat er te weinig IC plekken zouden zijn. Met name het gevaar voor de 'ouderen', en alhoewel ze behoorlijk fit waren vielen ze toch ook in die categorie. Het goede nieuws was dat er in de regio waar zij zaten, midden op het platteland, midden in de bossen en meer dan 1 km. van de dichtsbijzijnde buren, weinig besmettingen en doden waren. Dus eigenlijk konden ze nergens veiliger zijn dan daar. De kinderen waren het er helemaal mee eens. 

Sinds 15 maart waren alle niet-essentiële openbare gelegenheden zoals horeca, bioscopen en (kleding)winkels gesloten in Frankrijk maar gelukkig waren de supermarkten, speciaalzaken (bakkers, slagers etc.), apotheken en benzinestations nog wel open. Ze konden echter niet zo maar op pad gaan maar moesten een formulier invullen en printen (of uitschrijven want ze hadden geen printer). Met het formulier met vermelding van datum en het tijdstip van vertrek mochten ze maximaal 1x per dag het huis verlaten:   

1. voor het uitoefenen van een beroep dat niet vanuit huis gedaan kan worden

2. voor essentiële boodschappen (levensmiddelen of apotheek)

3. voor een (dringende) medisch afspraak

4. voor het verzorgen van zieke familieleden of het ophalen van kinderen

5. voor het uitlaten van de hond, wandelen met een kind of het uitvoeren van een korte, individuele sportieve activiteit (tot 1 km van huis en max. 1 uur)

Dat 1x per dag was niet nodig. Een keer in de veertien dagen deden ze boodschappen. Wel gingen ze iedere dag een rondje lopen (zonder papier) maar de kans dat de gendarmes in het bos zouden patrouilleren was uitermate gering.  Buitenshuis moesten ze sinds 4 april een mondkapje op maar dat deden ze niet als ze rond het huis bezig waren. Ze zagen enkel elkaar en als ze naar de winkel gingen droegen ze wel een mondkapje en handschoenen. Geen officieel kapje (waar moesten ze dat in godsnaam gaan kopen) maar een lapje stof voor mond en neus gebonden. 

Overtredingen werden streng gestraft: boetes vanaf €135, voor recidivisten €1.500 tot €3.700 en zelfs celstraffen. Er waren inmiddels miljoenen controles uitgevoerd. Ook op de Franse autoroutes, en vooral bij de tolpoortjes, werd gecontroleerd door de politie. Het aantal coronadoden in Frankrijk steeg op 7 april boven de 10.000.  Frankrijk was na Italië, de VS en Spanje het vierde land waar meer dan 10.000 mensen stierven door het virus.

De twee Nederlanders zagen geen enkele mogelijkheid om eerder terug te keren en legden zich erbij neer. Dit was het en hier moesten ze het beste van maken. Een goede oefening om de controle over alles en nog wat los te laten. We zijn en blijven in het hier en nu. Eindelijk ZEN.

Verhaal in 40 afleveringen 21: Spanje

Fijne paasdagen voor iedereen!
Gistermiddag de eerste ringslang van dit jaar gezien. Ik vermoed dat hij net verveld was, zijn huid glom in de zon. Hij schrok net zo erg van mij als ik van hem (of haar). Hij kroop in de waterbak en daarna omhoog om met veel moeite in de muur te verdwijnen. We zijn zo blij dat ze hier zitten want daardoor ontbreken de adders en ze eten muizen en ratten. Naast de slang zijn er al heel veel hagedissen, grote en kleine die net pas uit het ei zijn gekropen.
Vandaag is het eerste paasdag. Alles is hier in uitbundige lentestand. De witte en paarse seringen bloeien, heel veel primula's met mooie gele kopjes en een laurierboom vol bloemen. De vogels zijn elkaar met schitterend gezang aan het verleiden en ook de koekoek laat zich veelvuldig horen.
Voor ons vandaag een soort rustdag na alle inspanningen van gisteren.
We hebben al 10 dagen niemand gezien dus er is nihil kans dat we besmet zijn. Dus de niesbuien zijn gewoon een koutje (misschien wel door het koude water). We slapen als marmotten (zeker 8 uur per nacht) en eten heel gezond en afwisselend. De voorraden beginnen nu wel te slinken (de kaas is op rantsoen) maar woensdag wordt alles weer aangevuld.

Half februari werd in het Baskenland een vrouw die recent terugkeerde uit de Wuhan regio in China mogelijk besmet met het coronavirus. Ze werd geïsoleerd met een longontsteking in het ziekenhuis. Twee andere besmettingsgevallen in Barcelona, die vanuit China via Amsterdam naar Catalonië waren gevlogen, waren na onderzoek waarschijnlijk niet besmet met het coronavirus. Uit voorzorg en om eventuele besmettingen te voorkomen nam men preventieve maatregelen zoals isolatie van de patiënt uit Baskenland en een onderzoek naar personen waarmee de vrouw in contact was geweest sinds ze terug was in Spanje. Toen alles bleek mee te vallen werd er besloten om voorlopig geen controles op vliegvelden in te voeren, daarvoor was het risico op besmetting te gering volgens het ministerie van Volksgezondheid.

Kort daarna werd bij een Duitse patiënt op het eiland La Gomera het virus vastgesteld en een  tweede besmetting bij een Britse man in Palma de Mallorca. In Barcelona werd het Mobile World Congress dat in februari plaats zou vinden afgelast om te voorkomen dat het virus door deelnemers uit China verspreid werd naar Spanje. Maar na Italië brak de pleuris uit in Spanje.
Begin maart waren er 22 vastgestelde besmettingen en 2 doden.Half maart was het aantal vastgestelde besmettingen opgelopen tot 7.805 met 292 doden. De grootste concentraties waren te vinden in Madrid en omgeving. De week er na waren er 24.926 besmettingen en 1.326 doden en eind maart meer dan80.000 besmettingen  en bijna 1500 doden.
In bejaardentehuizen werden bewoners dood in hun bed gevonden. De begraafplaatsen in Madrid konden het aantal doden niet meer aan en het ‘’Palacio de Hielo’’, een overdekte schaatsbaan, is in gebruik genomen als mortuarium en zat ook vol.

Op 13 maart 2020 vaardigde Spanje de noodtoestand uit voor een periode van 15 dagen. Er kwam een landingsverbod uit voor vliegtuigen uit Italië. Scholen en universiteiten in het hele land werden voor zeker twee weken gesloten. Het leger werd ingezet om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. Diverse producten gingen op rantsoen en de overheid werd gemachtigd om mensen die besmet waren te verplichten om in quarantaine te gaan. Er werden maatregelen getroffen om de voorraden van drinkwater en voedsel veilig te stellen. De noodtoestand duurde aanvankelijk twee weken en werd daarna met 15 dagen verlengd. Alle restaurants, cafés en discotheken gingen tot nader order dicht, evenals musea, bioscopen en een groot deel van de winkels. Supermarkten en andere levensmiddelenwinkels, apotheken, benzinepompen en banken bleven wel open. Het autoverkeer en het openbaar vervoer werd ingeperkt.

De Spanjaarden zaten, net als in vele andere Europese landen, in hun huizen opgesloten. Iedereen met een "niet-essentiële" baan moest thuis blijven. De economie van Spanje zou 'in winterslaap' gaan. Volgens premier Sánchez was het noodzakelijk de economie grotendeels tot stilstand te brengen.

Verhaal in 40 afleveringen 20: Vast op een cruiseschip

Op de helft van de 40 afleveringen. Ik moet goed nadenken wat ik voor de andere 20 ga bedenken. Hier stralend weer en zojuist even ondergedompeld in het zwembad (12 graden dus wel even een hartverzakking). Van diverse kanten is gevraagd om meer informatie over de werkzaamheden van Ad, dus bij deze.
In het huis van Bougniol, de helft die we als tweede gekocht hebben, zit boven de schoorsteen een balk die jarenlang nat is geworden en heel slecht. Eigenlijk een wonder dat hij er nog steeds inzit. Door de rotheid klemde de deur en zag je dat het dak ook een beetje ging doorhangen. Daar komt nu een nieuwe balk in. Die balk heeft Ad zelf gezaagd uit een kastanjeboom uit het bos die al een paar jaar lag te drogen. Met de trekker is hij naar het huis gesleept en daar verder afgewerkt, glad gemaakt en op lengte gezaagd. Nu gaat hij vanmiddag met een hijskraan naar binnen. De balk weegt ongeveer 160 kilo dus daar is niets aan te tillen met z'n tweeën. Nu heeft Ad in de Waver al laten zien dat hij dat goed kan (alle balken in de kamer heeft hij er zelf ingetakeld) maar ik blijf het spannend vinden. Het hijskraantje kan 250 kilo aan dus dat zou moeten lukken.
Na enig trek- en duwwerk ligt de balk binnen op de vloer. Als de oude balk verwijderd is, wordt hij opgetakeld en op zijn plek geschoven. Voor dit takelen heeft Ad een ijzeren balk klaargemaakt die je op de foto ziet. Ik hou jullie op de hoogte.

Het aantal COVID-19-besmettingen in Italië is in vier dagen gegroeid van vier naar ruim tweehonderd. Het is volstrekt onduidelijk hoe de situatie in zo'n korte tijd kon escaleren. Maar welis duidelijk dat,na aanvankelijke nonchalance, nu paniek is uitgebroken.
Het Chinese stel had jaren gespaard voor  een cruise. Gelukkig woonden ze niet in de buurt van Wuhan dus het was geen probleem geweest om het vliegtuig naar Rome te  pakken om daarna in de havenplaats Savona aan boord te gaan. Samen met hen waren er ongeveer 6000 passagiers aan boord van het pas opgeleverde cruiseschip Costa Smeralda. De meer dan 1600 personeelsleden zouden er voor zorgen dat de passagiers de week van hun leven zouden krijgen met alle luxe die maar denkbaar was. Aan boord waren veel mensen boven de 60 jaar en ouder. Gepensioneerden die een vakantie aan boord van een cruiseship ideaal vonden. Geen gereis per auto en overal op de mooiste plekjes worden afgezet. Alles werd voor je geregeld en aan boord kon men onbeperkt eten en drinken.

De Costa Smeralda meerde in de dagen daarna aan in Marseille, Barcelona en Palma de Mallorca. Na een week kwam het aan in Civitavecchia, zo'80 kilometer van Rome. Daar zou iedereen van boord gaan. Het Chinese echtpaar had niet echt van hun vakantie kunnen genieten. Al na een paar dagen kregen ze allebei koorts, hoesten en benauwdheid, de typische symptomen van het nieuwe virus. Nu Italie besefte hoe gevaarlijk het virus was, werd het stel aan allerhande onderzoeken onderworpen. Alle andere passagiers moesten verplicht aan boord blijven.
In het begin zagen de meesten het als een verlenging van hun vakantie die hen niets zou kosten. Pas toen ze via de media hoorden hoe gevaarlijk het virus was, zeker voor bejaarden, werd de sfeer minder ontspannen en vermeden veel passagiers contact. De eerst overvolle bars waren zowat leeg en bij het zwembad waren nu genoeg vrije stoelen.
Na een week werd duidelijk dat het niet ging om het Coronavirus maar om een doornormale griep. Iedereen mocht uiteindelijk van boord, de opluchting was groot.

Verhaal in 40 afleveringen 19: Carnaval

Heerlijk warm en zonnig, zomerse temperaturen, in Nederland ook dus ik hoef me niet schuldig te voelen. Dit weekend was de planning dat we naar Nederlamd terug zouden gaan, vreemd om verplicht hier te moeten blijven met Pasen voor de deur. We merken dat we het nieuws uit Nederland goed volgen maar ons niet goed kunnen voorstellen wat het betekent dat je de deur niet uit mag. Als je de berichten uit andere landen leest dan gaat het in Nederland niet eens zo slecht. Maar zoals steeds gezegd wordt: dit is pas het begin. Ik hoorde van buren dat ons stille dijkje vorig weekend veranderde in een racebaan voor motoren en racefietsers. Wandelen met de hond was bijna onmogelijk. Nu wordt aan motoren en racefietsers gevraagd om er niet op uit te gaan dit weekend maar ik las dat fietsers hun middelvinger opsteken als iemand opmerkingen maakt over hun rijden in groepsformatie. Het blijft moeilijk om echt nieuws en stemmingmakerij uit elkaar te houden maar racefietsers hebben sowieso niet mijn grootste sympathie door hun geschreeuw en asociaal gedrag.
Hier is geen fietser te bekennen want door de 1 kilometerregeling kun je hier helemaal niet komen.

De nieuwe balk van Ad, meer dan 6 meter lang, begint vorm aan te nemen. Met takels en ingenieuze hijswerktuigen gaat hij er straks in. Spannend. Jammer dat Toon er niet is om te helpen.

De drie eerstejaars studenten zouden voor het eerst Carnaval gaan vieren in de stad waar ze studeerden: Tilburg. Alle drie waren ze verkleed als boer met een boerenkiel en een zakdoek om hun nek. Ze verheugden zich op 4 of 5 dagen dolle pret. Ze zouden vrijdag al beginnen in de societeit van hun vereniging en dan verder de andere dagen de stad in. De eerste twee avonden belandden ze dronken in bed met het idee dat carnaval het leukste feest was dat er bestond. Toen een van hen de volgende dag misselijk was beloofden ze elkaar niet meer zoveel te drinken, vier dagen een kater op rij  was niet erg aanlokkelijk. Maar terwijl een kater in de loop van de dag meestal overging, bleef de student ziek, diarree en aan het eind van de dag koorts. Hij bleef in het studentenhuis alleen achter, de andere twee gingen weer uit. Een paar dagen later had hij nog steeds koorts die steeds hoger werd en na overleg met het thuisfront werd besloten dat zijn vader hem zou komen ophalen om thuis uit te zieken.

Thuis werd het niet beter, ondanks de goede zorgen van zijn moeder. De koorts bleef erg hoog en hij hoestte verschrikkelijk. Hij was benauwd en leek wel niet genoeg zuurstof te hebben. De huisarts vond het te gevaarlijk en hij werd opgenomen in het ziekenhuis. Daar gingen geen alarmbellen rinkelen, want in deze regio was nog niemand ziek gemeld. Hij werd opeen normaleafdeling gelegd, kreeg extra zuurstof maar na een dag werd hij op de IC aan de beadming gelegd omdat zijn situatie verder verslechterde. Zijn twee kameraden waren na een paar dagen ook thuis gebleven en daarna naar hun ouders afgereisd om uit te zieken.
Op dat moment kwamen de eerste berichten over een besmetting in Nederland naar buiten en realiseerden de artsen zich dat ze een bom in huis gehaald hadden. Er was niemand in quarantaine gegaan en de kans was groot dat er meer mensen besmet waren. Niet alleen patienten maar ook het ziekenhuispersoneel. De ouders van de student werden positief getest, evenals zijn broer en oma. Zijn ouders en broer kregen lichte griepverschijnselen, oma werd erg ziek en belandde bij haar kleinzoon op de IC, nu op een geisoleerde afdeling. Helaas redde ze het niet en overleed ze na 5 dagen vechten. Haar kleinzoon werd op dat moment in een revalidatiecentrum weer op krachten gebracht, hij zou er waarschijnlijk niet veel schade van overhouden. Hij zou het hooguit een paar maanden rustig aan moeten doen en goed op zijn gezondheid letten. Misschien zou hij enige studievertraging oplopen maar hij had het in ieder geval gered.

Verhaal in 40 afleveringen 18: bevallen in Coronatijd

Vandaag is het Witte Donderdag. Vroeger als kind was dat het begin van het paasweekend. Nog niet echt, want het was nog vasten maar het zou niet lang meer duren of de trommeltjes met opgespaard snoep mochten open. Nu ligt er helemaal niets paasachtigs in de kast. Ik ben vergeten chocolade eitjes te kopen want de winkel ging om 12 uur dicht en er werd omgeroepen dat iedereen er uit moest (vorige week). Dus geen eieren zoeken dit jaar.
Zojuist voor het eerst kopje onder in het zwembad. Vreselijk koud maar daarna een frisse tinteling van de huid die heel prettig is. Door de verwarming van Ad was het water dat er via de verwarmings-elementen instroomde even bijna 30 graden, na verloop van tijd werd dat 17 graden, nog steeds echt meer dan de 13 van het zwembadwater.

Met schrijfwerk ben ik lekker bezig. Het boek Portals II van Didi wordt steeds verder aangepakt (ook door anderen die meelezen), ik heb een klusje voor de website van Kinderleven gedaan en deze blog natuurlijk. Vorige week zaterdag heb ik onderstaand artikel aan Trouw aangeboden maar ze zeiden dat ze overladen werden met stukken over Corona. Maar het blijkt toch wel actueel want eergisteren stonden in de Volkskrant en in de NRC stukken over bevallen in Coronatijd.

Op de camera (Chinese makelij) staat nu een hertebok te eten op de video. Ik ga straks nieuw eten neer leggen en kijken wat er op af komt. Een evenzwijn zou ook wel leuk zijn.

Dit artikel wordt in juni gepubliceerd in het Vakblad Vroeg
Bevallen in Coronatijd vergroot kans op onveilige hechting
Eind maart is in Nederland de eerste baby met het Coronavirus gemeld en in Amerika overleed al een baby van zes weken hieraan. Terwijl het leek alsof de pasgeborenen niet bevattelijk waren, is er voor jonge ouders nu de dreiging van besmetting. Dit verhoogt ongetwijfeld de stress die zij als ieder ander moeten verwerken, met mogelijk negatieve gevolgen voor een veilige hechting.

De zwangerschap van Hilly was geen pretje geweest. Toen eindelijk het zwangerschapsverlof er aankwam, was ze opgelucht. Nu zou het leuke deel beginnen en na de bevalling was hun zoontje er. De eerste week van haar verlof zou Thijs met vrienden gaan skiën nu het nog kon. Zij zou zich door haar ouders bij hen thuis laten verwennen. De tweede week van haar verlof werd bekend dat het Coronavirus voor Nederland grote gevolgen zou gaan krijgen. Thijs was een beetje verkouden sinds hij terug was uit Oostenrijk, maar had verder nergens last van. Op de dag van de bevalling meldden ze zich bij het ziekenhuis. Daar kregen ze te horen dat Thijs mogelijk Corona had. Daarom mocht hij niet bij de bevalling zijn en ook twee weken daarna de baby niet vasthouden. De gynaecoloog kwam met een oplossing: ze konden als ‘Coronagezin’ aangemerkt worden. Dat had als consequentie dat er geen kraamzorg thuis zou kunnen komen. Thijs zou alles zelf moeten doen. Ze kozen voor deze optie. De volgende dag werd Hilly ingeleid en de baby werd zonder problemen geboren. Toen alles met moeder en kind goed bleek te zijn, moesten ze zo snel mogelijk vertrekken. Ze waren dolblij toen ze na een dag met hun zoon thuis kwamen. Thijs had een mondkapje op als hij de baby verzorgde, bezoek mocht er toch niet komen.

Geen roze wolk
De kraamtijd had niet veel weg van een roze wolk. Zowel Hilly als Thijs voelden zich na de eerste euforie down en niet gelukkig. Ze waren dolblij met hun zoontje, maar Hilly keek ernaar met een afstandelijk gevoel alsof het haar baby niet was. Ze had zich een beeld gevormd van zichzelf als stralend middelpunt in het kraambed. Nu zaten ze alleen met een huilende baby. Thijs had last van de slapeloze nachten en al het werk dat op zijn schouders terecht kwam. Ook maakte hij zich zorgen over hun financiën. Was het wel verstandig geweest dat hij bij de baby was? Ze kregen ruzie omdat hij zo vlak voor de bevalling nog was gaan skiën, maar wie wist er op dat moment dat dat een risico zou zijn?

Buitenspel
Vanaf de allereerste uren is de vader heel belangrijk. Als de moeder nog slap en zwak is van de geboorte, als de oxytocine haar gestel beïnvloedt of als er medische problemen zijn, dan is de vader de aangewezen persoon om te helpen en er te zijn. Maar wat als die vader zijn eigen problemen heeft, bijvoorbeeld met angst voor besmetting, op financieel vlak of voor de toekomst? Sinds de uitbraak van het Coronavirus zijn veel toekomstige vaders uit de kraamkamer verdreven. Bij het minste vermoeden van Corona wordt de vader voor twee weken buitenspel gezet. Of men kiest ervoor om het zonder kraamhulp te doen zoals Hilly en Thijs. Het belang van een helpende achterban wordt onmogelijk gemaakt. Een moeder die trots haar baby aan iedereen wil tonen wordt een moeder die bang thuis zit, want niemand wil een pasgeboren baby of een net bevallen moeder besmetten. Geen beschuit met muisjes maar in afzondering thuis zitten en ongerust zijn over alles wat nog gaat komen. De baby achter glas laten zien aan ouders en vrienden, meer zit er niet in.

Wat voor invloed kan Corona hebben op de hechting bij pasgeboren baby’s? Geboorte wordt vaak genoemd als een belangrijk samenspel tussen ouders en baby (1). Wanneer de bevalling heftig en met veel problemen verloopt, lijden beiden onder de eventuele gevoelens van angst en paniek. Alle gebeurtenissen tijdens de bevalling laten sporen na in de emotionele band tussen ouders en kind. Beiden kunnen een diepe existentiële verbondenheid voelen of overspoeld worden door gevoelens van grote verlatenheid. Dergelijke ervaringen worden ingeprent in ons lichaam, ons geheugen. De uren en dagen na de geboorte zijn van cruciaal belang.

Negatief patroon
Na de bevalling komt een innige band tot stand die is gebaseerd op vertrouwen in en afstemming op elkaar. Deze binding kan verstoord worden door zaken waar de moeder en vader geen controle over hebben. Tijdens het volledig accepteren van ‘hun kind’, het adoptieproces genoemd, kan er veel misgaan waardoor de hechting stagneert. Dit  kan verregaande gevolgen hebben en ze kunnen elkaar vanaf het allereerste begin mislopen. De meeste vrouwen dromen van een roze wolk als ze eenmaal moeder zullen zijn. Maar door alle spanning, stress en onverwachte gevolgen van de Coronacrisis kan het zijn dat droom en werkelijkheid niet overeenkomen. Het verschil tussen het imaginaire en het reële moederschap kan te groot zijn om de verbinding met het kind zoals die er was tijdens de zwangerschap, na de geboorte weer op te pakken.
Bij een onveilige hechting voelen ouders en kind zich eenzaam en vinden geen uitweg. Er kan zelfs een negatief patroon ontstaan tussen ouders en kind. De ouders vinden het moeilijk om onvoorwaardelijk van het kind te houden, ze begrijpen hun kind slecht en zijn ten einde raad. Het kind reageert daar op en vertoont op korte termijn allerlei symptomen: het wordt ziek, krijgt eczeem, trekt zich terug of wordt juist heel druk. Op langere termijn kan het leiden tot depressieve klachten, sociale afhankelijkheid en negatieve partnerkeuze.

Wees alert
Het is zeker niet zo dat alle kinderen die in deze periode  geboren worden niet veilig gehecht zullen zijn, maar alle spanningen en onzekerheden vergroten wel het risico hierop. Wetende hoeveel negatieve gevolgen een onveilige hechting kan hebben, is het belangrijk om hier extra alert op te zijn. Helaas kunnen we de jonge ouders nu nog niet bezoeken om ze een hart onder de riem te steken. Gelukkig is een onveilige band heel goed te herstellen, vaak al met een enkel gesprek. Laten we er dus voor zorgen dat deze hulp tijdig wordt aangeboden.

1 Zie ook ‘Eerste hulp bij hechting’, Paulien Kuipers, stichtingkinderleven.nl

Verhaal in 40 afleveringen 17: Trump van hoax naar wonder

Voor het eerst een orchidee op ons erf gezien. Misschien waren ze er altijd al maar hebben we ze niet gezien omdat we nooit in die periode hier waren. De verwarming van het zwembad gaat traag maar hij doet het. Met een pomp wordt het zwembadwater door vier radiatoren (nog uit het huisje van Barbara, met dank aan Hein) gestuwd waardoor het water, door de zon verwarmd, in het zwembad komt. Het eerste water vanmorgen was 24 graden dus als het hele zwembad die temperatuur zou krijgen .... maar dat gaat niet gebeuren. Ik zal heel tevreden zijn als het 16 graden wordt.
Ad heeft met de trekker een balk opgehaald die in het huis van Bougniol ingemetseld gaat worden. De oude balken zijn echt heel slecht en misschien zelfs gevaarlijk.
Het is ieder jaar weer een verrassing of de oude trekker van monsieur Ladreche het nog doet maar ook dit jaar startte hij zonder problemen. Fijn omdat er straks weer nieuw hout uit het bos gehaald kan worden, we verstoken best een hoop 's avonds.
Gebeld met Regine en Patrick (van het winkeltje) uit het dorp. Omdat Regine een hersenbloeding gehad heeft is ze extra kwetsbaar. Maar gelukkig gaat het ook met hen goed.

Het van Lith familiefeest dat op 18 april gehouden zou worden gaan we virtueel vieren. Iedereen (bijna 50 volwassenen) stuurt een foto en een kort verhaaltje naar mij en ik maak er een familiekroniek van die ik naar de hele familie mail. Ik hoop dat ze allemaal meedoen. Ik heb al een bevestiging gekregen van Yvonne en Toon, Mieke en Teun, Frans, Willeke en Roos. Die waren enthousiast dus probeer de rest ook zo ver te krijgen. Dan wordt het vast een heel leuk geïllustreerd verhaal. En iedereen heeft tijd genoeg dus dat smoesje gaat niet op, alleen misschien voor Maartje: bon courage Maartje met deze onwaarschijnlijk drukke en verdrietige tijd. En voor Nicola want steeds meer mensen krijgen psychische problemen door het ophokken en geisoleerd zijn.

De Amerikaanse president Donald Trump vindt dat hij het erg goed doet, een echte leider in oorlogstijd. Het risico is voor anderen, het werk wordt door anderen gedaan maar hij krijgt de credits. Zijn opstelling tijdens de Coronacrisis geeft een interessante tijdlijn te zien:

• 31 december: China onderzoekt een uitbraak van een luchtwegaandoening in Wuhan. Amerikanen krijgen het advies voorzichtig te zijn als ze naar China reizen.
• 21 januari: De eerste coronabesmetting wordt vastgesteld in de staat Washington.
• 22 januari: Op het Wereld Economisch Forum in Davos vraagt een journalist Trump of hij een plan heeft om verspreiding van het virus in de VS te voorkomen. Hij antwoordt bevestigend en voegt daaraan toe dat het "heel goed zal worden aangepakt". Hij maakt zich geen zorgen want:"We hebben het volledig onder controle. Het is één iemand die vanuit China komt, en we hebben het onder controle."
• 27 januari: "Er zijn heel weinig gevallen gemeld in VS, maar we houden het goed in de gaten. We hebben China en president Xi alle nodige hulp aangeboden. Onze experts zijn buitengewoon". 
• 30 januari: "We werken nauw samen met China en andere landen wat betreft de corona-uitbraak. Slechts vijf mensen in de VS, allen herstellen goed."
• 31 januari: De VS sluit de grenzen voor alle buitenlanders die in de voorgaande twee weken in China zijn geweest.  
• 10 februari: "Het ziet ernaar uit dat het virus tegen april, wanneer het een beetje warmer wordt, op wonderbaarlijke wijze verdwijnt."
• 24 februari: "Het coronavirus is volledig onder controle in de VS. We staan in contact met iedereen en alle relevante landen. De CDC en de WHO hebben heel hard en slim gewerkt. Aandelenmarkt begint er in mijn ogen heel goed uit te zien."
• 26 februari: "Het aantal besmettingen lijkt in de afgelopen twee dagen te zijn gedaald, CDC en mijn regering doen GEWELDIG werk bij de aanpak van het coronavirus, inclusief het heel vroeg sluiten van onze grenzen voor bepaalde werelddelen. De Democraten waren tegen, 'te snel', maar bleek het juiste besluit te zijn. Maar hoe goed we het ook doen, de Democraten blijven beweren dat we het slecht doen. Als het virus morgen zou verdwijnen, zouden zij zeggen dat we heel slecht, en zelfs incompetent, werk hebben geleverd. Niet eerlijk, maar zo is het nu eenmaal. We hebben trouwens tot nu toe geen enkele dode gehad. Laten we dat zo houden!"
• 26 februari  "Nepnieuwszenders MSDNC (MSNBC, red.) en CNN doen al het mogelijke om het coronavirus zo slecht mogelijk te laten lijken en ze proberen zelfs de markten op te schrikken. En hun incompetente vrienden, de Niksdoende Democraten, praten alleen maar en doen niks. De VS staat er geweldig voor!"
• 27 februari: "Het virus zal verdwijnen. Op een dag - het is net een wonder - zal het verdwijnen."
• 28 februari: Trump vertelt zijn aanhangers dat ze "relatief snel" een vaccin kunnen verwachten. Hij verwijst naar zijn impeachment en vrijspraak in de Senaat en zegt dat het coronavirus hun "nieuwe hoax" is.
• 29 februari: Een patiënt in Washington overlijdt aan de gevolgen van het coronavirus, het eerste bevestigde sterfgeval in de VS. Trump zegt daarover: "We hebben de meest drastische stappen genomen om het coronavirus te confronteren. De meest drastische van welk land dan ook. En we zijn de populairste reisbestemming ter wereld, maar hebben veel minder ziektegevallen dan landen met veel minder reizigers of een veel kleinere bevolking."
• 2 maart: Trump bezoekt farmaceutische bedrijven om over de ontwikkeling van een vaccin te praten. Na afloop zegt hij dat die bedrijven hem hebben verteld dat dit drie of vier maanden zal kosten. Immunoloog Anthony Fauci corrigeert hem: een jaar tot anderhalf is een realistischer vooruitzicht.
• 3 maart: De CDC schort alle regels op die testen op het coronavirus beperken. De aandelenbeurzen draaien hun slechtste week sinds het begin van de financiële crisis in 2008.
• 6 maart: Trump tekent een wet die 8,3 miljard dollar vrijmaakt voor de bestrijding van het coronavirus. Trump vrklaart naar aanleiding van de roepomsocial distance "over het algemeen niet geneigd is" reisbeperkingen of beperkingen op samenkomsten op te leggen.
• 8 maart: "We hebben een perfect gecoördineerd en gefinetuned plan in het Witte Huis voor onze aanval op het coronavirus. We hebben HEEL snel gehandeld door onze grenzen voor bepaalde gebieden te sluiten, wat een godsgeschenk was. De vicepresident doet geweldig werk. De nepnieuwsmedia doen alles om ons in een kwaad daglicht te stellen. Triest!"
• 9 maart: "Vorig jaar stierven er dus 37.000 Amerikanen aan de griep. Het zijn er gemiddeld 27.000 tot 70.000 per jaar. Niks wordt gesloten, het leven en de economie gaan door. Op dit moment zijn er 546 bevestigde gevallen van het coronavirus, met 22 doden. Denk daar maar eens over na!'"
• 10 maart: Trump praat met partijgenoten uit het Congres over de crisis. "En als mensen een test nodig hebben, kunnen ze een test krijgen. Als de professionals een test nodig hebben, als ze tests nodig hebben voor mensen, kunnen ze de test krijgen. Het is heel goed gegaan!"
• 11 maart: De WHO roept het coronavirus uit tot pandemie. De VS sluit de grenzen voor buitenlandse reizigers uit 26 Europese landen. Het Witte Huis geeft hooggeplaatste ambtenaren de opdracht om vergaderingen over de coronacrisis aan te merken als topgeheim. "Iemand moet de Democraten in het Congres vertellen dat het coronavirus er niks om geeft bij welke partij je hoort. We moeten ALLE Amerikanen beschermen!"
• 12 maart: Witte Huis-adviseur Fauci vertelt het Huis van Afgevaardigden tijdens een hoorzitting dat het testbeleid van de VS niet is wat het moet zijn. "Het systeem is niet echt ingesteld op wat we op dit moment nodig hebben", zegt hij. "Dat is een miskleun, laten we dat toegeven." De koersen op Wall Street kelderen. De S&P 500-index verliest 9,5 procent van zijn waarde, net als de Nasdaq. De Dow Jones verliest 10 procent.
• 13 maart: Trump wordt geconfronteerd met wat Fauci het Huis vertelde over het gefaalde testbeleid. Een journalist vraagt of hij daar de verantwoording voor neemt. "Ik aanvaard daar helemaal geen verantwoordelijkheid voor", zegt hij, "want we kregen een set omstandigheden, we kregen regels en specificaties voor een ander tijdperk, die niet waren bedoeld voor een gebeurtenis zoals deze, met de aantallen waar we het hier over hebben."
• 14 maart: Trump roept de noodtoestand uit en maakt 50 miljard dollar aan federaal geld vrij voor staten en territoria.
• 15 maart: Bijeenkomsten van vijftig of meer mensen worden landelijk verboden.
• 16 maart: Trump geeft de corona-aanpak van zijn regering het rapportcijfer 10. "Ik vind dat we geweldig werk hebben gedaan." Hij zegt dat de zomer het virus kan "wegspoelen". De aandelenbeurzen maken weer een historische duikeling en sluiten zo'n 12 procent lager. Het is de tweede grootste beurskrach uit de moderne geschiedenis na Zwarte Maandag in 1987.
• 17 maart: Californië legt als eerste staat grootschalige lockdownmaatregelen op. Andere staten volgen, maar er zijn ook staten, zoals Florida, waar alleen op lokaal niveau maatregelen worden genomen. Trump maakt een opvallende draai. "Ik heb altijd al geweten dat dit een pandemie is. Ik voelde aan dat het een pandemie was, lang voordat het een pandemie werd genoemd."
• 20 maart: New York City meldt meer dan vijftienduizend vastgestelde besmettingen - grofweg de helft van het landelijke totaal. Trump stelt dat er veelbelovende geneesmiddelen zijn, die effectief lijken tegen corona. Zijn regering heeft al miljoenen van die middelen besteld, zegt hij. Immunoloog Fauci zet dat direct recht: er is nog geen klinisch bewijs.
• 24 maart: Trump zegt dat hij de Amerikaanse economie rond Pasen weer volop wil zien draaien. "We kunnen het middel niet erger laten zijn dan de kwaal, het platleggen van de economie veroorzaakt waarschijnlijk meer doden  dan het virus zelf".
• 26 maart: De gouverneur van New York zegt dat zijn staat 30.000 beademingsapparaten nodig heeft.  
• Trump gelooft dit niet. "Ik heb het gevoel dat veel van de aantallen die in sommige gebieden worden genoemd gewoon groter zijn dan nodig gaat zijn. Ik geloof niet dat je 40.000 of 30.000 beademingsapparaten nodig hebt. Je komt soms in grote ziekenhuizen, en daar hebben ze twee beademingsapparaten. En nu, plotseling, zeggen ze: 'Mogen we 30.000 beademingsapparaten bestellen?'"
• 28 maart: Het Witte Huis ruziet verder met Democratische gouverneurs van verschillende getroffen staten, die meer hulp willen. "Het enige wat ik van ze wil - heel simpel - ik wil dat ze hun waardering tonen. Ik wil dat ze geen dingen zeggen die niet waar zijn. Ik wil dat ze waardering tonen. We hebben geweldig werk geleverd."
• 29 maart: Fauci geeft bij CNN een schatting: het coronavirus kan 100.000 tot 200.000 levens eisen in de VS. Hij voorspelt dat miljoenen Amerikanen besmet kunnen raken. De immunoloog benadrukt dat voorspellen lastig is, maar zijn uitspraken slaan in als een bom.
• 30 maart: Trump verlengt de noodmaatregelen, zoals het advies om social distancing toe te passen. Toen hij hoorde dat "2,2 miljoen mensen gestorven hadden kunnen zijn als we dit alles niet hadden gedaan" voegde hij toe dat als het uiteindelijke dodental onder de 100.000 blijft, "we met z'n allen heel goed werk hebben gedaan".
• 31 maart: Trump waarschuwt Amerikanen dat er "twee pijnlijke weken" aankomen. De modellen schatten dat er, ondanks de al genomen maatregelen, 100.000 tot 240.000 mensen zullen overlijden. Hij wijzigt dat enkele minuten later in drie pijnlijke weken. 

Nu - 8 april - wordt het aantal slachtoffers, zieken en doden (12.000) in de VS steeds groter. Trump heeft geregeld dat er medicijnen worden ontwikkeld tegen het virus door een bedrijf waar hij en andere republikeinen belangen in hebben. Kortom: iedereen moet offers brengen maar breng die miljarden overheidssteun maar vooral naar zijn vrienden. Een vreselijke opsomming en zeer ongeloofwaardig als hij dit najaar herkozen zal worden. Maar je weet dat maar nooit in Amerika. 

Bron: https://www.nu.nl/coronavirus/