Verhaal in 40 afleveriingen 9: Massaal op reis

Gisteren werden we verrast door onze buren die afzonderlijk van elkaar eieren kwamen brengen. We kunnen voorlopig vooruit want ik denk dat we nu 26 eieren in voorraad hebben. Toen Ad aan Michel, de buurman vroeg of hij dacht dat het mogelijk was dat buitenlanders het land werden uitgezet zei hij: "Ja, vooral de Nederlanders," waarna hij hard moest lachen. "De Duitsers hebben we er lang geleden al uitgezet." Het zou zo'n vaart niet lopen vermoedde hij. Hij vertelde dat hij nu zijn boodschappen per computer bestelde en het tijdstip doorkreeg dat hij zijn bestelling af kon halen. Ik denk dat dat voor ons niet zo geschikt is omdat ik de goede omschrijving niet weet en de schappen afloop om te kijken wat we nodig hebben.
Je denkt dat je hier helemaal verlaten zit ondergedoken maar vanmorgen kwam er een email van mensen aan de overkant van de rivier dat ze rook uit onze schoorsteen zagen komen en vermoedden dat we er zouden zijn. Zelf waren ze begin maart Parijs ontvlucht omdat het daar veel gevaarlijker was. Bijzonder om te merken dat ze tien kilometer verderop jouw schoorsteen kunnen zien roken.
Iedereen houdt zich hier in de buurt erg goed aan de richtlijnen van de regering. Het aantal besmettingen in Aveyron is nu 36, dus relatief weinig.

Over 4 dagen zou het Chinees Nieuwjaar gevierd worden, een van de grootste feesten van het land. Het werd gevierd op de eerste tot en met de vijftiende dag van de eerste maand van de Chinese kalender. Het was traditie dat de hele familie bij elkaar kwam, ook al moest daarvoor ver gereisd worden. De meeste families hadden hun trein-, bus- of vliegtuigtickets al gekocht en waren bezig met de voorbereidingen. Vaak zorgden de Chinezen er voor dat ze een paar dagen voor het feest al ter plaatse waren om mee te helpen met de voorbereidingen. Het nieuws in de kranten en op TV over een nieuw virus zorgde er voor dat meer mensen besloten om iets eerder te vertrekken. Het gevolg was een ware uittocht en ongelooflijk veel verplaatsingen. De bussen en treinen in heel China zaten overvol, mensen moesten urenlang staan en bij de reserveringsloketten stonden lange rijen.

Toen bekend werd dat Wuhan de volgende dag in quarantaine zou worden geplaatst veroorzaakte dat daar een tsunamie van reizigers. Heel veel mensen probeerden op het nippertje weg te komen en anderen gingen naar Wuhan omdat ze anders niet meer bij hun familie konden zijn. Zowel de in- als de uitgaande wegen zaten potdicht met files die kilometers lang waren. Ook bij de winkels in Wuhan was het extra druk omdat men bang was dat er tekorten zouden komen na de afsluiting. Een paar uur na de berichtgeving was alle rijst, meel en varkensvlees uitverkocht terwijl er nog steeds rijen mensen voor de winkels stonden die hoopten op een laatste voorraad. Op het vliegveld van Wuhan verzamelden zich passagiers die een last-minute ticket probeerden te bemachtigen naar Japan, Europa of Amerika want ook daar werd het Chinese Nieuwjaar gevierd. Buitenlandse studenten probeerden weg te komen maar de prijzen van vluchten naar het buitenland werden met de minuut hoger, alleen rijke Chinezen konden zich veroorloven om nog uit Wuhan te vertrekken. Voor de studenten zat er niets anders op dan terug te gaan naar de campus en hopen dat hun regering iets voor hen zou doen omhen weg te halen.
De inkomende reizigers werden opgewacht door opgeluchte familieleden; ze hadden het gered om voor de afsluiting Wughan te bereiken. Het Nieuwjaarsfeest kon beginnen.