Corona-moe

Nog 11 afleveringen te gaan voor de quarantaine bereikt is. Misschien is het wel een idee om de laatste blog te schrijven als we weer in Nederland terug zijn en de afzondering is afgelopen. Dat betekent dat er dus de komende tijd geen dagelijks coronaverhaal zal zijn. Ik ben ook wel een beetje corona-moe, zoals bijna iedereeen.

Gisteren kwamen de buren Kayla met hun auto naar ons toe om een doosje eieren te brengen. Alice wilde gewoon even praten met iemand en dat deed ze door het open raam van de auto. Ze vertelde dat ze niemand meer zagen en dat ze erg depressief werd van alles. Haar man zat achter het stuur en zei weinig. Ze wilden er onder geen beding uit komen om iets te drinken, zelfs niet dadat ik had gezegd dat we zeker anderhalve meter afstand zouden nemen. Ze vertelden dat er in het verzorgingshuis in Marcillac zeker 5 mensen waren overleden. Dan komt het wel heel dichtbij. Bij hen komt drie keer per week een infirmière  (thuiszorg) voor een wondverzorging bij hem. Daar moet je dus ook heel erg mee oppassen want die komen bij al die oudjes die erg kwetsbaar zijn en gauw besmet worden en daarna besmettelijk zijn. Nadat ze vertrokken waren heb ik langdurig mijn handen gewassen.

Vandaag schijnt de zon weer en het zwembadwater is 15 graden. Dus dat wordt zwemmen vanmiddag en vanavond BBQ.  Op de foto is goed te zien hoe alles rijk in bloei staat (en verukkelijk ruikt).