Het dak zit bijna dicht wat betreft het hout. Daarna Bitume er op en dan een grote klus: de dakleien. Een aantal grote leien lagen er al vanaf het begin 17e of 18e eeuw (we kunnen niet achterhalen wanneer het huis gebouwd is) en die zijn helemaal poreus. Er moeten dus nieuwe leien gezocht worden. In de schuur ligt nog wat maar het is de vraag of dat genoeg is. Verder staat er ver weg op ons terrein nog een vervallen huisje waar nog het een en ander aan leien ligt.
Ik ben druk bezig met het jaarverslag van de jeugdtheaterschool ZuidOost. Leuk werk en fijn om iets om handen te hebben. Als het goed is krijgt Didi vandaag haar boekje Portals II met de post. Het laatste concept waar ze nog in kan verbeteren en strepen.
De ene bus is nog niet weg of er staat een andere klaar om ingebouwd te worden. Q heeft zijn eerste exemplaar gekocht voor zijn nieuwe bedrijf: de verhuur van campers. Zeker nu veel mensen in Nederland moeten blijven is het wellicht een goed seizoen om er mee te starten en ervaring op te doen.
Hier een foto van de rups van de nachtpauwoog. Hij is ongeveer 10 cm. dus best wel groot. En met prachtige turquoise puntjes.
Bij CNN werd aangekondigd dat het Coronavirus misschien nooit meer weg zal gaan. Het werd vergeleken met HIV, er zullen zeker vaccins en medicijnen gevonden worden maar er zal voortdurend een nieuwe generatie Corona's de kop opsteken. Een schrikwekkend toekomstbeeld.
Tientallen (oud)wereldleider pleieten nu voor een gratis vaccin voor iedereen in de wereld. Dat zal dan ook nodig zijn om een voortdurende kans op nieuwe uitbraken te kunnen inperken.
Een verhaal in de toekomst:
Hun dochter was nu anderhalf jaar en ingeënt tegen een aantal kinderziektes. Als moeder was ze fel tegen inenten maar gezien het feit dat ze door wilde werken en kinderopvang noodzakelijk was, zag ze geen andere mogelijkheid. Alle opvang in de stad waar ze woonden eisten dat de kinderen gevaccineerd waren tegen alles wat maar mogelijk was. Op de ene site las je dat er allerlei spullen in vaccins zaten die autisme bevorderden dan wel veroorzaakten. Een andere site had het over de natuurlijk afweer bij kinderen die je op deze manier kapot maakte. Maar wat bleef was natuurlijk dat er ook steeds meer kinderen overleden door mazelen en andere besmettelijke kinderziektes. Nu het vaccin tegen Corona bijna op de markt verscheen leek het haar dat ze er aan mee moest doen. Voor de veiligheid van haar kind, van henzelf en van de wederzijdse opa's en oma's die al dik over de 70 waren. Moeilijke beslissingen vonden ze het samen, want ook haar man had zijn bedenkingen. Hij was realistischer: "Wat weegt zwaarder. Als onze dochter wordt uitgesloten van allerlei activiteiten in groepsverband omdat ze niet gevaccineerd is, of de kleine kans dat er inderdaad iets in de vaccins zit wat zelf ziekmakend is." Het was inderdaad zo dat ze straks zelfs alleen maar op ballet mocht of meedoen met het kinderkoor met een inentingsbewijs. En wie weet kreeg je aparte scholen voor oningeënte kinderen, dat wilde ze haar dochter niet aandoen.
Het feit dat ze zelf verplicht ingeënt moesten worden vonden ze niet zo'n probleem. Hun lichaam was al uitontwikkeld en minder kwetsbaar dan die kleintjes. Maar ze had wel moeten slikken toen er in een nieuw contract voor haar werk expliciet vermeld stond dat jaarlijkse inenting verplicht was en werd gecontroleerd. Een inbreuk op haar persoonlijke privacy maar er was weinig tegen te doen.
De eerste tests met het anti-coronavaccin waren veelbelovend. Maar artsen plaatsten ook kanttekeningen bij het jaarlijks toedienen van de antistoffen. Net als bij penicilline konden mensen resistent worden en zouden nieuwe versies van het virus vrij spel krijgen. Ieder jaar moest het vaccin aangepast worden aan nieuwe varianten terwijl die nieuwe versie van de ziekte nog moest uitbreken. Het leven was er sinds Corona niet gemakkelijker op geworden, en zeker niet zekerder al beloofden de vaccinateurs nog zo veel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten