Aan alles is te merken dat het leven weer een beetje normaal wordt. Vrienden en familie zijn naar Frankrijk vertrokken voor de vakantie, de angst voor besmetting neemt af en het dragen van een mondkapje voelt een beetje als overdreven. Maar toch doen we het voor als we boodschappen gaan doen. Straks zijn we vier maanden in Frankrijk, nog nooit zolang achter elkaar hier gewoond. Voor het eerst de langste dag in Frankrijk meegemaakt en ook nog vanuit ons buitenbed. Vanochtend om kwart over zes werd ik wakker van het licht en om half 8 brandden we het bed uit. Ik heb een stuk kaasdoek opgehangen tegen de zon (de gordijnen uit de bus ja ja) zodat we op een christelijke tijd op kunnen staan. Wat een verschil met vroeger toen ik iedere morgen door de wekker om half 7 wakker werd gemaakt en om 8 uur bij de Meervaart achter mijn PC zat. Ik kan het me bijna niet meer voorstellen maar en zijn miljoenen mensen die het dagelijks doen. En als je in dat ritme zit weet je niet anders en hoort het bij je leven. Nu word ik wakker van de zon en op een tijdstip dat ik uitgeslapen ben (nou ja, het mag iets later).
Komende woensdag voor het eerst bezoek uit Nederland: Ina en Ruud. We verheugen ons er op. Niet dat we samen uitgepraat zijn maar het zal toch heel verfrissend zijn om andere stemmen en meningen te horen.
Het groententuintje doet het goed, komende week voor het eerst onze eigen sla. En de tomaatjes groeien als kool. Nog rood worden en dan zijn die ook eetbaar. De moerbeiboom is dit jaar enorm gegroeid en zit vol vruchten. Wat zijn die zwarte besjes heerlijk zoet en het is krachtvoer volgens mij. Goed opletten dat de vogels ze niet eten dus iedere avond pluk ik de rijpe exemplaren.
Onderstaande foto is van een paar weken geleden, nu is alles veel groter gegroeid. Het plastic bakje rechts zat vol met bier tegen de slakken maar nu hebben we biologische slakkenkorrels en die werken veel beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten