Nu we besloten hebben om eind volgende week (zaterdag 19 of zondag 20 september) rustig naar huis te gaan via Bergerac, komt er ineens heel veel werk aan. De trekker moet op winterstand, nog wat leien goedleggen, iets afsmeren, het zwembad leeg laten lopen en schoonmaken, het buitenbed afbreken. En tussendoor allerlei bezoekjes om dag te zeggen. Gisteren zijn we naar Kees en Paulien geweest, maandag maken we eten bij Battut, Toon en Yvonne zijn geweest en daar gaan we nog een keer naar toe. Vandaag boodschappen gedaan en al veel dingen gekocht die we mee willen nemen. En ook maar een dozijn oesters gekocht want die heeft Ad deze hele periode nog niet gehad. In de vriezer ligt nog van alles dat op moet zodat de ijskast schoongemaakt kan worden.
Een hoop onrust geeft het vertrek na al die maanden van ontspanning. De autoreis vind ik sowieso niet erg aangenaam maar dat hoort er nou eenmaal bij. Maar afscheid nemen na 7 maanden hier geleefd te hebben valt me zwaar. Het feit dat we de kinderen weer regelmatig kunnen zien en al onze vrienden maakt dat het teruggaan een hele positieve kant heeft maar wat zullen we de rust en de eenvoud missen.
Het weer is hier onverminderd lekker maar ik geloof dat het in Nederland ook warmer gaat worden. Wat betreft Corona zal het heel anders worden in de drukke randstad. Ook in Frankrijk neemt het aantal besmettingen fors toe maar dalen de ziekenhuisopnames. Misschien is het virus op zijn retour? Of bereidt het zich voor op een nieuwe aanval in het najaar en de winter?
Eerst maar alle klussen doen en het huis schoon en klaar voor het volgend jaar maken. Wat er verder staat te gebeuren, we gaan het zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten