Gewapend met een 'attestation de déplacement dérogatoire' vanmorgen vroeg op weg naar de supermarché. Gisteren gebeld en onze eigen winkel was gesloten. Gelukkig een goed alternatief op 22 kilometer afstand van ons huis. Op de vraag of er ook nog iets te kopen was moet de telefoniste lachen. 'De winkel is vol', zegt ze, 'en de bevoorrading verloopt prima'.
Een stralende dag en bijna geen auto op de weg. Geen politie gezien dus we weten niet of onze handgeschreven verklaring afdoende is. In de dorpjes zie je kinderen spelen en verveelde huisvaders over een hek hangen. Wat zal het bijzonder zijn voor al die kinderen die door de week hun ouders nauwelijks zien.
Het boodschappenlijstje lijkt compleet, aangevuld met meel zoals Peter suggereerde. Zijn we niet te inhalig of ook aan het hamsteren met deze boodschappen voor zeker twee weken?
Op de parkeerplaats staan een stuk of acht auto's, in de winkel is het leeg. In de auto trek ik uit voorzorg handschoenen aan. Vandaag zal ik uit veiligheid alleen de boodschappen doet, meestal doen we dat samen. Bij de deur hangt een papier met daarop wat aanwijzingen: niet te dicht bij elkaar komen en geen vragen stellen aan het winkelpersoneel. De schappen zijn redelijk vol maar het brood is bijna op. Ietwat schuldig leg ik zes stokbroden in het karretje, er zijn er nu nog maar vier over. Rij voor rij werk ik mijn hele lijstje af. Alleen bij de youchurt en het meel lukt het niet om genoeg spullen in te laden. Er zijn nog een paar yochurtjes en bij het meel ligt alleen nog kastanjemeel. Ik weet niet wat ik daar mee moet doen. Gelukkig zijn er nog pakken met meel voor pizzadeeg, daar moet je ook lekker brood van kunnen bakken. En er zijn nog een paar pakken afbakbroodjes. De visafdeling is gesloten maar de slager heeft voldoende vers vlees.
Als ik bij de kassa aankom kijk ik met een rood hoofd naar mijn volle kar. Ook al zijn het boodschappen die ik normaal ook doe, het lijkt zo veel als je voor twee weken inslaat. Maar de cassiere laat niets merken. Tussen haar en de klant is er een plexiglazen scherm gezet. Ook zij heeft handschoenen aan. Ik bedank haar voor het feit dat ze werkt. Ze lacht en wenst me een goede dag.
Bij de benzinepomp onze tank volgegooid uit voorzorg. De prijs per liter is gedaald naar 1,30 euro, meer dan 27 cent verschil met twee weken geleden. Jammer dat we nu geen uitgebreide tourtjes mogen maken.
Terug thuis eerst uitgebreid onze handen gewassen. Daarna alles op zijn plek gezet, de kast, de diepvries en de koelkast zitten vol en we kunnen het zeker twee weken uitzingen. En vanavond wordt het smullen.
donderdag 19 maart 2020
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Laatste bericht
Het plan is om komende vrijdag te vertrekken naar de Dordogne en dan is er een eind gekomen aan ons 7 maanden durende verblijf hier. We kunn...
-
Vanmorgen weer naar Flagnac gereden om boodschappen te doen. Een volle kar en nu weer een volle kast, koelkast en vriezer ingeruimd met alle...
-
Vanmorgen zijn Q en Caatje vertrokken en is alles hier erg stil. We merken dat we, na al die maanden in eenzaamheid, moeten wennen aan veel...
-
Vannacht weer buiten geslapen. Toen we onder de deken(s) kropen was het 28 graden, vanmorgen 18 met regen. Maar om 6 uur werd ik wakker van ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten