Verhaal in 40 afleveringen 2: Hui

Vandaag weer een echte lentedag. En een bijzondere dag want Ad is jarig. Taartje gebakken en lekker eten uit de vriezer gehaald voor vanavond. Met de buurvrouw gebeld en verteld waarom we echt niet langs kunnen komen. Ze was erg verdrietig door al die doden die ze steeds op de TV zag. Ze heeft last van depressies en met al dit sombere nieuws wordt het er niet beter op. Haar man was 'en colère' omdat zijn tractor kapot was en de garage gesloten. Het alledaagse leven wordt steeds minder alledaags. Ik ben een krentenbrood aan het bakken, alleen bleek dat ik boekweitmeel heb gebruikt. Ben benieuwd of het iets wordt.

Hui was drie dagen thuis gebleven. De eerste dag omdat ze zich echt heel beroerd voelde, de andere dagen om voor haar vader en moeder te zorgen. Vooral over haar moeder maakte ze zich zorgen. Haar ogen waren rood en ontstoken en ze bleef maar hoge koorts houden. Na lang aandringen gaf ze toestemming voor het bezoek van een oogdokter. Dokter Wenliang onderzocht haar uitgebreid en nam verschillende monsters van haar traanvocht. Hij vond dat het er alarmerend uit zag en raadde de familie aan om de vrouw op te laten nemen. Samen met haar vader overlegde Hui de mogelijkheden. Hadden ze genoeg geld voor een opname en wat zou er gebeuren als vader ook naar het ziekenhuis moest? De situatie werd echter zo nijpend dat ze geen keuze hadden. Chén werd met een taxi naar het ziekenhuis vervoerd. Na een nacht op zaal werd ze overgebracht naar de intensive care. Haar longontsteking reageerde totaal niet op de nieuwe peniciline en ze werd aan de beademing gelegd om haar voldoende zuurstof toe te dienen. Maar ook dat werkte niet afdoende en na 4 dagen stierf ze in de armen van haar dochter. Haar man was in de tussentijd ook opgenomen op de intensive care en kon geen afscheid meer van haar nemen.

Hui regelde de begrafenis. De hele familie van Chén was aanwezig en ze huilden in elkaars armen. Na de rouwplechtigheid was het in hun familie de gewoonte om iedereen voor eten en drinken uit te nodigen. In het kleine appartementje zaten meer dan 60 mensen opgepropt die aten van de schaarse borden en het bestek en de glazen deelden.
Na de begrafenis ging Hui weer snel aan het werk om alle rekeningen te kunnen betalen. Ze was gastvrouw in een groot hotel in Wuhan en haar chef had al laten doorschemeren dat ze per direct weer op haar werk moest verschijnnen, anders werd ze ontslagen. Na het overlijden van haar man, nu twee jaar geleden was ze erg blij geweest met deze baan. Ze leefden in een stad 100 kilometer van Wuhan toen een ongeluk een einde maakte aan het leven van haar echtgenoot. Ze hadden geen kinderen en voor haar was het vanzelfsprekend geweest dat ze terugkeerde naar Wuhan, ook om voor haar vader en moeder te zorgen.
Haar vader die zich nog steeds niet honderd procent voelde, ging weer werken in de Italiaanse schoenfabriek. Hij maakte lange dagen en kwam gebroken thuis. Na een lichte maaltijd ging hij slapen, van moeheid nam hij soms niet eens de moeite om zich uit te kleden. Hij bleef maar hoesten. 

Morgen aflevering 3 over de ontdekking van dokter Wenliang