Verhaal in 40 afleveringen 3: Wenliang

Gisteren een spetterend feest gegeven met 2 mensen. Aangezien Ad houdt van grote groepen mensen was dat een succes. Met appeltaart toe en lekker flesje wijn erbij. Gisteren naar onze buren gelopen door het bos. De laatste Nederlandse kaas overhandigd met zeker 1,5 meter ertussen. Zij zijn ondertussen ook bang. Geen kussen maar alleen kushandjes op afstand en bisous, bisous. Niemand gezien verder. Vraag is of we zo door het bos mogen lopen zonder attestation maar ik denk niet dat er scherpe controle is. Het krentenbrood met boekweitmeel is een soort steen geworden. Ik zal aan mijn zus Marjet (een broodexpert) vragen hoe je dat deeg aan het rijzen krijgt. Wel eetbaar maar niet erg smakelijk. Ik heb de helft ingevroren als noodrantsoen want als er verder niks meer zou zijn dan is het wel voedzaam.
Het blijft hier mooi weer en gisteravond kwamen de hertjes op bezoek toen we aan het BBQ-en waren. De knoppen van de blauwe regen worden langzaam maar zeker blauw.

Wenliang deed de testen met het traanvocht van mevrouw Chèn twee keer over omdat hij het eindresultaat niet vertrouwde. Maar alle drie de keren zag hij een alarmerend patroon door zijn microscoop. Dit kon toch geen variant op het vroeger uitgebbroken Coronavirus zijn? Hij overlegde met zijn assistent Wang en besloot zijn resultaten aan de autoriteiten te melden. Ze hadden immers een protocol ondertekend dat bij iedere afwijking of mogelijk gevaar, het Ministerie van Staatsveiligheid  ingelicht diende te worden. Het kostte hem een paar uur om iemand aan de lijn te krijgen die naar hem wilde luisteren. Hij kreeg te horen dat hij het  verhaal op moest schrijven en samen met beeldmateriaal moest mailen. Dan zouden ze er naar kijken als ze tijd hadden. Hij werd boos en zei dat dit iets ernstigs was dat meteen aandacht nodig had. Niet over een weeek of twee. Als het was wat hij vermoedde, stond er een ramp te gebeuren.

Hij werd doorverbonden naar de chef die hem uitnodigde om langs te komen, met monsters. Hij aarzelde of hij de testresultaten moest verplaatsen uit het laboratorium en besloot, ondanks het feit dat zo'n vraag van een hooggeplaatst iemand niet genegeerd kon worden, alleen zijn computer mee te nemen om alles te laten zien. De volgende ochtend vertrok hij vroeg naar de Wuhanse afdeling van het het ministerie, dan zou hij op tijd voor zijn spreekuur weer terug zijn.
Hij werd naar een aparte kamer gebracht en de chef plus enkele hoge functionarissen kwamen binnen. Gelukkig, ze zagen het gevaar in. Terwijl hij zijn verhaal deed zag hij de ongeïnteresseerde gezichten van de toehoorders. Het zou moeilijk zijn om hen te overtuigen. Ze keken nauwelijks naar zijn tekeningen en computerscherm maar veel meer naar de deur. Zijn verbazing was groot toen hij, nadat hij zijn verhaal had gedaan, twee politieagenten binnen zag komen. Met norse gezichten liepen ze op hem af, deden hem handboeien om en namen hem mee. Toen hij zijn computer wilde pakken gaf een van de mannen aan dat die niet mee mocht, die hielden ze daar. Dit moest een vergissing zijn, hij was oogspecialist en had waarschijnllijk iets heel belangrijks voor de volksgezondheid te vertellen. Hij kreeg te horen dat hij onzin verkocht en dat hij mensen onnodig angstig maakte met zijn doemverhalen. Er was niets aan de hand. Zonder enige vorm van rechtspraak werd hij in de gevangenis van Wahun geplaatst op een afgezonderde afdeling, contact met derden werd hem verboden.

Zijn assistent Wang bracht zijn vrouw op de hoogte toen hij aan het eind van de middag nog niet terug was. Hij had een aantal patienten laten wachten en dat was niets voor hem.

Morgen aflevering 4 over assistent Wang en het verblijf van Wenliang in de gevangenis.