Twee balansdagen, gisteren en vandaag. Niet om eten en wijn uit te sparen maar om te zorgen dat obesitas binnen de grenzen blijft, want gezette mensen met hartproblemen zijn extra bevattelijk schijnt het. De eerste Nederlandse geïnfecteerde is weer aan het werk. Nu maar hopen dat alle maatregelen effect hebben. In Frankrijk mag je niet meer dan 1 kilometer van huis. Voor ons een groot probleem omdat de dichtsbijzijnde buur al meer dan 1 kilometer ver weg woont en die heeft geen winkeltje. Dus ik denk dat we wel gewoon verder weg boodschappen mogen doen als de voorraad op is. De maatregelen in Frankrijk zijn veel strenger omdat de Fransen slecht gehoorzamen en alle voorschriften aan hun laars lappen (of ze gaan staken). Dan moet je dus met strenge straffen komen. Dit heb ik niet zelf bedacht maar het stond in een van de commentaren in een Franse krant. Ik moest denken aan de overvolle parken en stranden in Nederland. Zijn die dan wel gehoorzaam?
Buiten is het warm, T-shirt weer. Alleen nog 's avonds het vuurtje aan, vooral voor de gezelligheid. Straks brandnetelsoep met flageolets, geen haute cuisine maar gezond en voedzaam. De baksteen van boekweitmeel blijkt voor Ad toch eetbaar als je er dunne schijfjes van snijdt en dik belegt.
Zoals jullie op de foto zien: bronwater in overvloed.
De assistent van Welaing vond het erg vreemd dat zijn baas niet terug kwam terwijl hij zo'n belangrijke ontdekking had gedaan. Hij stelde de vrouw van Wenliang gerust en vertelde haar dat haar man waarschijnlijk in een apart laboratorium was gezet om verder onderzoek te doen. De volgende dag, toen er een grote groep overheidsfunctionarissen allerlei zaken in hun laboratorium in beslag kwamen nemen, wist hij dat er iets heel anders aan de hand was. Hij deed navraag bij een bekende die op het ministerie werkte en die wist dat de oogarts gevangen was gezet wegens valse informatie en opruiende taal.
Wang probeerde zo goed en kwaad als het ging de praktijk draaiende te houden maar na een paar dagen voelde hij zich te ziek om nog naar de zaak te gaan. Hij hoestte en had vreselijke hoofdpijn. Zou hij ook door het vreemde gemuteerde virus bemet zijn? Ondanks dat hij zich zo beroerd voelde ging hij naar de gevangenis om te vragen hoe het met zijn baas stond. Daar kreeg hij te horen dat die op de ziekenboeg lag omdat hij longontsteking had. Hij mocht hem niet bezoeken en hij kreeg de order om zich er niet mee te bemoeien, anders zou hij ook opgepakt worden. Ondanks dit dreigement voelde Wang dat hij iets moest doen en vroeg een gesprek aan met de directie van het grootste ziekenhuis in Wuhan.
Het verbaasde hem dat het gelukt was, maar de volgende dag mocht hij langskomen. Hij vertelde al hoestend en proestend over hun ontdekkingen en zag dat hij serieus genomen werd. Het bleek dat er een paar gevallen met een mysterieuze longontsteking opgenomen waren die niet met peniciline te stoppen was. En vrouw was al overleden maaromdat er was uitgegaan van een heftige griep waren er verder geem monsters genomen. Helaas kon Wang geen foto's laten zien van de testen, want alles was meegnomen en de testresultaten stonden op de laptop van Wenliang. De directeur beloofde hem dat hij er voor zou zorgen dat Wenliang met spoed uit de gevangenis naar het ziekenhuis zou worden overgebracht. Dan konden ze hem verder ondervragen over zijn bevindingen.
De overplaatsing duurde een paar dagen vanwege alle formaliteiten en tegen de tijd dat een doodzieke Wenliang op de incentive care lag was het te laat. Een dag na zijn opname overleed hij. Wang was behoorlijk ziek geweest maar herstelde binnen een paar dagen.
In het ziekenhuis kwamen druppelsgewijs nieuwe patiënten binnen met dezelfde symptomen. Kortademigheid, hoofdpijn, longontsteking en hoge koorts. Omdat er geenenkelevoorzorgsmaatregelwas genomen waren ook het verplegende personeel en een aantal artsen ondertussen besmet. De directie wilde de noodtoestand afkondigen maar het ministerie wilde daar niets van weten. Alles was onder controle en het had geen zin om de bevolking van Wuhan nodeloos ongerust te maken. Dit virus zou vanzelf wel doodbloeden.
Toen er de dag er op zes nieuwe patienten bijkwamen trok de directie opnieuw aan de bel. Er moest actie ondernomen worden.
Morgen aflevering 5: de familie van Chèn
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Laatste bericht
Het plan is om komende vrijdag te vertrekken naar de Dordogne en dan is er een eind gekomen aan ons 7 maanden durende verblijf hier. We kunn...
-
Vanmorgen weer naar Flagnac gereden om boodschappen te doen. Een volle kar en nu weer een volle kast, koelkast en vriezer ingeruimd met alle...
-
Vanmorgen zijn Q en Caatje vertrokken en is alles hier erg stil. We merken dat we, na al die maanden in eenzaamheid, moeten wennen aan veel...
-
Vannacht weer buiten geslapen. Toen we onder de deken(s) kropen was het 28 graden, vanmorgen 18 met regen. Maar om 6 uur werd ik wakker van ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten