Verhaal in 40 afleveringen 5: De familie van Chén

Vandaag bewolkt en iets kouder dan we de afgelopen dagen gewend zijn. Dus een lekker vuur binnen zodat de temperatuur rond de 20 graden is (warmer dan bij ons in Nederland als kamertemperatuur). Gebeld met het winkeltje in het dorp. Chez Nathalie is alleen 's morgens open en reserveren van bijvoorbeeld brood is niet mogelijk. Verder is er niet veel in haar zaak, veel snoep, wijn, chips etc. maar geen groente. Wel de kranten maar het nieuws via internet is betrouwbaarder. Dus volgende week toch naar de supermarché. Ad is bezig met de schoorsteen die wat onderhoud nodig had, in korte broek. Ik ben een boek aan het redigeren, het vervolg op Portals van Didi van der Velden. Een mooi spiritueel verhaal over een indianen tweeling die allerlei avonturen meemaakt. Verder de laatste hand aan mijn boek Schipbreukelingen en een klusje voor de Jeugdtheaterschool Zuidoost. Maar de dagen verlopen in grote rust met als ankerpunten eten: ontbijt, lunch en avondeten. Typisch dat eten, het klaarmaken en het zorgen voor voorraad zo'n belangrijke momenten in de dag worden. Dat is wat schaarste doet, denk ik.

Na de begrafenis was de familie van Chén terug naar hun huizen gegaan. Ze woonden verspreid in Wuhan of vlakbij de grote stad. Iedereen was ontdaan door het plotselingen sterfgeval en ook de dagen na de begrafenis kwamen ze geregeld bij elkaar om elkaar te troosten en verhalen over vroeger op te halen. Als eerste werd een broer van Chén ziek en al gauw volgden er meer familieleden. Ze dachten dat ze griep hadden en geen van hen ging naar de dokter. Pas toen de koorts alarmerend hoog werd,ze hun longen uit hun lijf hoestten en er steeds meer familieleden ziek werden, bedacht een van hen dat er misschien iets besmettelijks heerste. En dat die besmetting mogelijk tijdens de begrafenis verspreid was. Toen de broer van Chén opgenomen werd, was er in het ziekenhuis  nog geen sprake van isolatie, testen of extra maatregelen. Hij lag op een grote zaal en nadat de koorts gezakt was werd hij in een taxi naar huis gebracht. Zijn vrouw was er slechter aan toe en belandde op de intensive care. Een van hun kinderen vertelde aan de verpleging dat er extreem veel zieken in hun familie waren na de begrafenis van een tante die met dezelfde verschijnselen als haar moeder opgenomen was en onlangs was overleden. De verpleegster meldde dit tijdens de dagelijke briefing en een van de artsen realiseerde zich dat hij iets had gehoord over een vreemd virus dat in Wuhan zou heersen. Hij meldde het aan de directie die direct alarm sloeg.

Dit was voor hen het bewijs dat er echt iets aan de hand was. Ze eisten de onderzoeksresultaten van Wenliang op en na enkele dagen kregen ze zijn laptop. Het duurde nog een dag voordat ze konden bekijken wat hij gevonden had omdat ze geen wachtwoord hadden. Gelukkig had het ministerie de laptop niet geformatteerd want dat was een van hun oplossingen om een harde schijf totaal en definitief te wissen. Het leek er op dat ze de ernst van de situatie begonnen in te zien want er kwam een decreet dat alle artsen en de verpleging per direct mondkapjes moesten dragen. 

Wat het onderzoeksteam op de laptop te zien kreeg deed meteen alle alarmbellen rinkelen. Hier moest direct actie op ondernomen worden wilde dit niet uitgroeien tot een regelrechte ramp voor de provincie. Het ministerie maande echter tot rustig afwachten. Het zou zo'n vaart niet lopen en er was pas één persoon overleden, misschien twee maar dat konden ze nog niet met zekerheid zeggen. Het was een fikse giep en ze wilden dat als zodanig behandelen en bestrijden. Als de artsen en verpleegkundigen zich beschermden was dat voldoende. Geen paniek, vooral geen paniek.

Aflevering 6 zal gaan over de besmettingen in het hotel waar Hui werkt.