Ook de spelletjes op de Ipad zijn populair, vooral vlak voor het slapen gaan en 's morgens de Sudoku van de dag. Dan de kranten lezen en het nieuws bekijken en na de koffie rustig de dag beginnen. Lunchen doen we buiten in de zon, dan het dak op en achter de computer. En voor je het weet is het theetijd, een wandeling en daarna het avondeten klaarmaken.
In de oven staat de boeuf Bourguignon met uien, paprika en verse tijm. Een grote schaal voor drie dagen. We eten er twee dagen van en de rest gaat in de vriezer voor volgende week. Het begint al heerlijk te ruiken. We komen echt niets tekort.
Hui had zich toen ze na 3 dagen weer ging werken niet echt lekker gevoeld maar was ondanks haar hoesten en proesten toch weer aan de slag gegaan. Haar baliewerk bij het grote internationale hotel vond ze erg leuk en ze was bang dat iemand anders haar plek in zou nemen als ze te lang wegbleef. Het fijnste aan haar werk vond ze het contact met het internationale bezoek. Omdat er zoveel fabrieken in Wuhan waren logeerden er altijd buitenlandse gasten. Ingenieurs, marketeers en mensen van de directie die kwamen kijken of alles wel naar wens ging. Omdat het arbeidsloon zo laag lag hadden bedrijven hun productie naar China overgeplaatst en dat gaf veel werkgelegenheid voor de plaatselijke bevolking. En dus ook voor haar omdat ze allemaal moesten overnachten in een luxe hotel. Soms kreeg ze, als mensen weer vertrokken, een kleinigheidje uit het land van herkomst. Laatst had ze een porseleinen klompje gekregen dat beschilderd was met tulpen in blauwe verf. Uit Holland, had de man gezegd. Daar had ze weleens van gehoord want er was daar een wereldberoemde plek - Giethoorn - waar Chinezen zeker geweest moesten zijn als ze naar Europa gingen. Als ze genoeg geld zou hebben zou ze er zeker naar toe willen.
Ze zorgde dat het Franse ontbijt op tijd in kamer 18 werd afgeleverd. Voor deze Italiaan geen rijst en kip maar croissants, sinsasappelsap en koffie. Ze kon zich niet voorstellen dat dat lekker was. Ze wist dat deze gast uit Italië kwam omdat hij had gevraagd waar de schoenfabriek lag waar haar vader toevallig werkte. Zoiets vergat je niet meer. Ze vertelde in haar beste Engels dat het een mooie fabriek was en ze regelde de taxi die hem er iedere dag naar toe bracht. De meeste mensen aten hun ontbijt op de kamer maar met het avondeten zaten ze samen in de grote zaal bij elkaar aan tafel. Dan was het een geroezemoes van stemmen want iedereen wilde vertellen dat zijn fabriek en spullen het beste waren. Er werd ook flink geproost en gedronken.
De Italiaan zou een week blijven en had een hele lading schoenen in de kluis van het hotel opgeborgen. Dit waren nieuwe modellen die hij mee zou nemen voor public relation doeleinden, foto's en voor de grote beurs in Milaan had hij verteld. Ze was er trots op dat haar vader zulke mooie schoenen maakte dat die op een beurs stonden. Hij had een paar schoenen voorzichtig uit de doos gehaald en aan haar laten zien. Ze zag nergens dat er Made in China op stond. Dat lieten ze express weg, vertelde hij. De kopers moesten denken dat de schoenen in Italie gemaakt waren, dan konden ze veel duurder verkocht worden. En Italiaanse schoenen hadden een goede naam in de wereld.
Toen de man vertrok hoorde ze net op het nieuws dat er een nieuw soort virus heerste in Wuhan maar dat men zich geen zorgen hoefde te maken over de volksgezondheid. Ze hadden alles onder controle. Ze vroeg zich af of dat hetzelfde virus was waar haar moeder aan was gestorven en waar een paar familieleden ziek van waren geworden. Maar er kwam op dat moment een hele lading nieuwe gasten aan die allemaal een kamernummer moesten krijgen en ingeschreven moesten worden. Ze dacht er verder niet meer aan toen ze de volgende naam afriep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten