Ik ben druk bezig met het in elkaar zetten van alle bijdragen voor het familiefeest. Komende zaterdag 18 april is het 100 jaar geleden dat onze moeder, oma, overgrootmpoeder, geboren is in Nuland. De familiereunie kan helaas niet doorgaan en daarom schrijft iedereen een kort verhaal met foto. Zijn we toch nog een beetje bij elkaar. De verhalen en foto's die ik al heb zijn leuk en geven een fijn beeld van onze uitgebreide familie van 74 personen en nummer 75 op komst. Het zou goed zijn als ik van alle kleinkinderen ook een bijdrage krijg zodat het beeld volledig is. Oma en opa kunnen trots op ons zijn.
Zoals ieder jaar zouden de twee gepensioneerden de lente gaan vieren in hun tweede huisje in Frankrijk. De eerste tussenstop was Maastricht waar ze de eerste nacht bij een zusje bleven slapen en met een heerlijk zelfgebakken roggebrood verder trokken. Halverwege de reis overnachtten ze in een tent omdat hotels altijd tegenvielen en de nachten eindigden in het maken van een slaapplek op de grond vanwege rugklachten. Het heerlijke Franse eten was eigenlijk te zwaar als ze de hele dag gereisd hadden. Dus heerlijk het tentje opzetten en een blik met eend en linzen oppeuzelen.
In Nederland werd er wel geschreven over Corona, maar dat was ten tijde van hun vertrek een ver van hun bed show. China, daar heerste het, daar was het gevaarlijk en verder nauwelijks. Na een week verblijf in Frankrijk begon het virus echter steeds dichterbij te komen. In China steeg het aantal besmettingen en doden enorm, Italië ging op slot en ook Macron dacht aan maatregelen. Sinds 17 maart ging Frankrijk in lockdown, zewaren er amper 3 weken.
De twee Nederlanders vonden het inhet begin allemaal niet zo erg. Ze zaten daar goed en half april zouden ze weer terug gaan om een familiereunie bij te wonen. Daarna werden de berichten, ook uit Nederland grimmiger. De eerste dode en daarna een grote angst dat er te weinig IC plekken zouden zijn. Met name het gevaar voor de 'ouderen', en alhoewel ze behoorlijk fit waren vielen ze toch ook in die categorie. Het goede nieuws was dat er in de regio waar zij zaten, midden op het platteland, midden in de bossen en meer dan 1 km. van de dichtsbijzijnde buren, weinig besmettingen en doden waren. Dus eigenlijk konden ze nergens veiliger zijn dan daar. De kinderen waren het er helemaal mee eens.
Sinds 15 maart waren alle niet-essentiële openbare gelegenheden zoals horeca, bioscopen en (kleding)winkels gesloten in Frankrijk maar gelukkig waren de supermarkten, speciaalzaken (bakkers, slagers etc.), apotheken en benzinestations nog wel open. Ze konden echter niet zo maar op pad gaan maar moesten een formulier invullen en printen (of uitschrijven want ze hadden geen printer). Met het formulier met vermelding van datum en het tijdstip van vertrek mochten ze maximaal 1x per dag het huis verlaten:
1. voor het uitoefenen van een beroep dat niet vanuit huis gedaan kan worden
2. voor essentiële boodschappen (levensmiddelen of apotheek)
3. voor een (dringende) medisch afspraak
4. voor het verzorgen van zieke familieleden of het ophalen van kinderen
5. voor het uitlaten van de hond, wandelen met een kind of het uitvoeren van een korte, individuele sportieve activiteit (tot 1 km van huis en max. 1 uur)
Dat 1x per dag was niet nodig. Een keer in de veertien dagen deden ze boodschappen. Wel gingen ze iedere dag een rondje lopen (zonder papier) maar de kans dat de gendarmes in het bos zouden patrouilleren was uitermate gering. Buitenshuis moesten ze sinds 4 april een mondkapje op maar dat deden ze niet als ze rond het huis bezig waren. Ze zagen enkel elkaar en als ze naar de winkel gingen droegen ze wel een mondkapje en handschoenen. Geen officieel kapje (waar moesten ze dat in godsnaam gaan kopen) maar een lapje stof voor mond en neus gebonden.
Overtredingen werden streng gestraft: boetes vanaf €135, voor recidivisten €1.500 tot €3.700 en zelfs celstraffen. Er waren inmiddels miljoenen controles uitgevoerd. Ook op de Franse autoroutes, en vooral bij de tolpoortjes, werd gecontroleerd door de politie. Het aantal coronadoden in Frankrijk steeg op 7 april boven de 10.000. Frankrijk was na Italië, de VS en Spanje het vierde land waar meer dan 10.000 mensen stierven door het virus.
De twee Nederlanders zagen geen enkele mogelijkheid om eerder terug te keren en legden zich erbij neer. Dit was het en hier moesten ze het beste van maken. Een goede oefening om de controle over alles en nog wat los te laten. We zijn en blijven in het hier en nu. Eindelijk ZEN.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten