Het weer is, net als in Nederland omgeslagen maar we hebben geluk, het lijkt wel alsof de regen met een grote krul langs ons gebied trekt en, terwijl er 24 mm regen wordt verwacht is het hier tot half drie droog. Dus Ad kan weer het dak op. Voor de komende dagen wordt ook regen verwacht, daarna wordt het opnieuw zomer. De kindjes mogen gedeeltelijk weer naar school, wat een opluchting zal het voor veel ouders zijn. En voor de kinderen die eindelijk weer eens hun vriendjes en vriendinnetjes zien, zij het dan op 1,5 meter. Het lijkt me trouwens lastig om dat voor elkaar te krijgen en te zorgen dat ze zich er aan houden.
Na alle andere heerlijk geurende bloemen staat nu het rozenstruikje in bloei, barstensvol witte bloemetjes. We hebben het jaren geleden van Ina gekregen alse en klein struikje en we wisten niet eens dat ze wit waren, we zijn nooit in deze bloeiperiode hier geweest. Maar het lijkt alsof ze ons hun pracht willen showen. De bijen en hommels genieten van hun honing en wij van hun rozengeur (en maneschijn want dat is het hier nog steeds).
Voor veel mensen wordt de komende vakantie een probleem. Veel Europese landen hebben nog niet besloten of en wanneer de grenzen open gaan en vliegen naar het buitenland wordt afgeraden of is niet mogelijk. De vakantiewereld lijdt grote verliezen en veel kleine ondernemers in de zuidelijke landen zien met angst en beven de zomer tegemoet, zonder toeristen zal dat vaak de doodsklap zijn voor hun hotel, snackbar, camping of B&B. Mensen die al geboekt hebben krijgen geld terug of een voucher voor volgend jaar. Campings in Nederland mogen open maar je moet in je tent of caravan naar de WC en douchen in de open lucht of in je camper.
De twee zestigers hadden lang gespaard om een wereldreis te gaan maken in het jaar dat de man een sabbatical zou nemen. De kinderen waren het huis uit en de kosten voor hun studies vielen mee.De hypotheek was afbetaald. Ze wilden nu gaan, nu ze nog vitaal en zonder allerlei gebreken waren. De hele winter hadden ze hun ideeen in een Excelsheet uitgewerkt, plannen en reserveringen gemaakt en begin januari waren de wereldtickets gekocht. Hiermee konden ze alletussenvluchten boeken. Ze zouden 7 maart beginnen in Zuid Amerika, dan naar Suriname en door naar Australië, Nieuw Zeeland en terug via Indonesië en Thailand. Noord Amerika hadden ze al met het hele gezin in een gehuurde camper verkend. Al met al zou de reis vijf maanden duren, ze hadden nog nooit zoveel geld voor zichzelf uitgegeven.
In februari begonnen ze zich zorgen te maken, wat als die Corona een pandemie zou worden, ging hun droomreis dan nog wel door? De sabbatical van de man was per 1 januari ingegaan om rustig alles te kunnen voorbereiden. Eind februari kregen ze bericht van het reisbureau dat hun vliegreis niet door ging. Ze kregen een voucher waarmee ze binnen een jaar op reis konden. Maar alle kleine reserveringen hadden ze zelf gemaakt, vaak zonder annuleringsverzekering omdat het kleine plaatselijke ondernemers waren. Ze moesten hen allemaal afzeggen en hopen dat ze, in het geval er al betaald was, hun geld terug kregen. Het was sowieso de vraag of deze ramp wel onder de verzekering zou vallen, de meningen waren er verdeeld over. Samen zaten ze achter de computer om alles te cancelen, af en toe viel er een traan.
Eind maart kreeg de man last van zijn longen, twee dagen later werd hij opgenomen met een positieve coronatest. Ze mocht niet op bezoek en hoorde snel dat het niet goed met hem ging. Hij lag eerst aan het zuurstof en werd een dag erna op de IC aan de beademing aangesloten. Na een helse onzekere tijd die twee weken duurde kwam er gelukkig verbetering en mocht hij na nog twee weken revalideren. Van de kwieke, zelfbewuste en sterke sportieve man was weinig over. Dunne benen, piepende ademhaling en geen enkele conditie. Hij kon niet eens zelf een trap oplopen of zich aankleden. Hun wereldreis viel voor de tweede keer in het water want, ook al zou er weer gereisd mogen worden, het was zeer de vraag of hij daar ooit nog wel toe in staat zou zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten