Gisteravond heeft Macron het bevrijdende woord gesproken: voor de Schengenlanden kunnen de grenzen weer open. De campings gaan open, de cafés en terrassen ook in Parijs en alles moet weer min of meer normaal worden. Maar het virus blijft op de loer liggen.
Gisteren zijn we naar Entrayges gereden om een bezoekje te brengen aan de familie Battut, de verkopers van ons huis nu 30 jaar geleden. Ze maken het goed maar zijn, als bejaarden, duidelijk bang om besmet te raken. Dus van een afstand de fles Muscaatwijn gegeven en na wat korte verhalen weer vertrokken. We wilden in het stadje een pizza gaan eten, onze eerste sinds februari, maar de twee pizzeria's waren dicht. Dus bij de bakker twee kleine pizza's gehaald en naar het huis van Toon en Yvonne gereden. Deels om te kijken of daar alles in orde is als ze eind van de maand komen, en om de pizza te nuttigen in het hoge gras. Het huis lag er goed bij, alles nog goed op slot. Een prachtige plek.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Laatste bericht
Het plan is om komende vrijdag te vertrekken naar de Dordogne en dan is er een eind gekomen aan ons 7 maanden durende verblijf hier. We kunn...
-
Vanmorgen weer naar Flagnac gereden om boodschappen te doen. Een volle kar en nu weer een volle kast, koelkast en vriezer ingeruimd met alle...
-
Vanmorgen zijn Q en Caatje vertrokken en is alles hier erg stil. We merken dat we, na al die maanden in eenzaamheid, moeten wennen aan veel...
-
Vannacht weer buiten geslapen. Toen we onder de deken(s) kropen was het 28 graden, vanmorgen 18 met regen. Maar om 6 uur werd ik wakker van ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten