Geluk en ongeluk

Vorige week kregen we te horen dat zwagerTum (de man vanTineke mijn jongste zus) een hartsstilstand heeft gehad. Gelukkig was er een arts en een AED bij de hand en is hij zonder schade in het ziekenhuis opgenomen. Maandag is hij geopereerd en heeft bij 5 bypasses gekregen. De volgende dag is hun dochter Martje bevallen van een gezonde zoon. Wat ligt geluk en ongeluk dan toch dicht bij elkaar. Tineke kreeg maandag ook nog koorts en keelpijn en heeft zich laten testen. Gelukkig geen Corona want anders had ze haar eerste kleinkind pas na twee weken mogen bezoeken. En ze mag nu ook haar man opzoeken in het ziekenhuis.

Hier is de rustige tijd weer aangebroken. Het is nog steeds erg heet en het is fijn om het kalm aan te doen. We gaan vrijdag pas boodschappen doen en tot die tijd eten we op wat er nog is. Vandaag ben ik het everzwijn van George Kayla aan het klaarmaken want dat nam zoveel plek in in de vriezer dat er bijna niets meer bij kon. Als het verwerkt is (4 uur in de oven met wijn en kruiden) neemt het minder plek in hoop ik. Als Q en Caatje komen heb ik het klaar. Het ruikt in ieder geval heerlijk. Ik heb een paar stukjes apart gehouden om te kijken hoe dit vlees  smaakt als het gebarbequed wordt. 

Ons tuintje doet het goed. We hebben de eerste courgette, vijg en tomaatjes open iedere dag verse sla. Door de droogte zijn er geen slakken en de konijnen en evenzwijnen laten de boel ook met rust.  

Einde Vision Quest

Vandaag zijn de laatste twee vertrokken richting Nederland, Simone en Marijke. Na een laatste duik want het belooft weer vreselijk warm te worden vandaag. Iedereen is tevreden uit het bos gekomen en ik heb de indruk dat het voor iedereen veel betekend heeft. Het weer was goed, een avond een klein beetje regen maar verder temperaturen boven de 35 graden. Toch wilden een paar mensen een thermosfles warm water hebben. Dat hebben Ad en Simone trouw iedere dag gebracht. Er zijn allerlei dieren op bezoek geweest: reeën, everzwijnen, eekhoorntjes, everzwijnen, uilen, spechten, roodborstjes, slakken en merels. Er was een boek waar ze op konden zoeken wat het betekent als je dat dier tegenkomt. 

Aan mij de mooie taak om iedereen na terugkomst weer langzaam aan het eten te laten wennen. Heel dankbaar werk want ze vinden alles even lekker en speciaal. De eerste avond alleen soep met rijstwafels: heerlijk. De eerste croissant is een feestmaal op zich en voor een paar mensen was de echte koffie een godendrank. Noten, veel gedroogd en vers fruit, yochurt en kwark en eieren. En het eerste ontbijt met brood was voor iedereen een delicatesse.

Gisteravond zijn we uit eten geweest aan de Lot. Lekker een glas wijn erbij na 10 dagen, dat smaakt toch ook wel weer goed. En een stukje vlees na acht dagen vegetarische maaltijden. Alles is even lekker, ook voor ons. 

Onrustig

Vannacht de eerste nacht voor de  6 deelnemers in het bos. Het weer leek goed maar rond 11 uur begon het vreselijk te waaien en licht te regenen. Dat waaien heeft geduurd tot in de vroege ochtend. Af en toe was het stil maar dan begon het bos en de bladeren zich weer te roeren. Ik ben erg benieuwd of ditookiets zegt over hoe de mensen zich voelden. Mijn gevoel zegt: JA, onrustig. 

Vanmorgen werd ik wakker met een heldere hemel en een lichte mist boven de rivier. Die trok langzaam open rond 8 uur was alles in een nevel gehuld. Gelukkig werd het al snel zonnig en warm dus als er dingen zijn natgeregend vannacht kunnen ze nu te drogen worden gelegd. 

Uit eigen ervaring weet ik dat de eerste nacht het spannends was. "Hoe gaat het, hoe voel ik me, ben ik bang alleen in het donker, wat hoor ik allemaal? "

De tweede nacht ging het al veel gemakkelijker en viel ik in slaap zo gauw de schemer inviel. Als dat nu ook zo is zullen ze de komende nacht veel rustiger slapen en wij dus ook. Want je leeft zo mee met iedereen dat je veel meer lijkt te voelen van hun gemoedsrust. 

Hier bij het huis zorgen Ad en Simone twee keer per dag voor water., flessen van 5 liter. Daar zijn ze twee uur mee bezig en gezien de warmte (het wordt vandaag 'maar' 28 graden) zijn het een vermoeiende tochten. Dus zorg ik voor een lekkere lunch en een volle avondmaaltijd, veel meer eten dan ze de laatste dag met de deelnemers gehad hebben want die kun je onmogelijk de ogen uitsteken met allerlei voedsel dat zij niet mogen hebben. Gisteren een lasagna met eigen courgette en tomaat/kaas/paprika, meloen vooraf en een appelbolletje toe. Vanavond maak ik een aardappelsalade en een quinoa salade. Alles vegetarisch en zeer smakelijk met de Franse ingredienten en een komkommer uit eigen tuin. 

Voor degenen die dit lezen: graag veel positieve energie sturen naar alle bosbewoners. 

                  

De Quest is begonnen

Vanmorgen vroeg is de Quest begonnen met een nieuwe zweethut zonder dekens want in een open ruimte is de eventuele kans op besmetting kleiner. De stenen woren net als altijd roodgloeiend in de hut gelegd en het ritueel is hetzelfde. De zes deelnemers hebben de afgelopen dagen steeds minder gegeten. Aan mij de eer om daarvoor te zorgen en ze hele lekkere dingen voor te zetten maar wel erg gericht op afbouwen. Nu gaan ze voor 4 dagen het bos in met alleen water. Vrijdagmorgen komen ze met zonsopgang weer terug en kan het opbouwen van het eten beginnen. Het is een leuke en enthousiaste groep. De weersvoorspellingen zijn gunstig, de eerste dagen rond de 28 graden, daarna boven de 30. De nachten zijn wel koud (12 graden). De regenkansen zijn klein maar dat weet je hier nooit, het kan zomaar gaan onweren en dan onweer dat de hele nacht duurt. Ik hoopvoor hen dat dat niet gebeurt dit jaar want nat worden is niet prettig. 

De komende 4 dagen zijn alleen Ad, Simone en ik in het huis. Simone en Ad lopen twee keer per dag een route om water naar alle deelnmers te brengen, een zware en lichamelijk vermoeiende klus. Daarnaast natuulijk de verbinding met iedereen wat meer psychische inspanning en overgave vraagt. Dus zorg ik voor het eten zodat ze het aan kunnen en genoeg energie hebben. Dankbaar werk. 

Het gaat weer beginnen

Van 1 t/m 8 augustus is er weer een Vision Quest, 6 deelnemers. Vanavond komen de eerste mensen aan en de laatsten vertrekken op maandag 10 agustus. Dus drukke dagen voor de boeg. Gisteren hebben we een hele dag gereden om een nieuwe hydrofoor te zoeken, uiteindelijk in Rodez een goede Rodez. Nu draait hij bijna en hebben we straks weer water uit de kraan. Zonder stromend water wordt het toch wat lastiger met zoveelmensen, ook al blijft de bron stromen.
Ik ben druk bezig met de menu's voor de komende week. Eerst afbouwen voor de deelnemers en daarna weer opbouwen. Zorgen voor goede evenwichtige voeding en niet te veel. Gelukkig heb ik ervaring met de afgelopen 8 keer. Maar wat moeten er veel boodschappen gedaan worden, ook al hebben mensen het idee dat er vooraf niet gegeten wordt. Vergeet het maar, kilo's groenten, fruit, miso, rijstwafels, yochurt, kwark, noten, kaas, eieren etc. En heel veel soorten thee.

Terug in Frankrijk

Na een reis van 2400 kilometer zijn we weer in ons Franse huis. De reis verliep goed, we zijn twee dagen in de Waver geweest bij Q en Caatje. Het was heel fijn om Caatjes verjaardag te vieren, samen met haar vrienden die Q als verrassing op de Botshol had uitgenodigd. En heerlijk gegeten (BBQ) natuurlijk. Over alle feestelijkheden lag wel een grote droevige sluier. Teun was voortdurend in onze gedachten en natuurlijk Mieke en alle kinderen en kleinkinderen.  Woensdag was de ceremonie in de buitenlucht bij het huis van Rozemarijn. Het was een prachtige dag op een prachtige plek, jammer dat Teun er niet van heeft kunnen genieten. Zijn kist was beplakt met zijn kunstwerken. Isabel zong een prachtig en ontroerend lied en de toespraken waren indringend en lieten het grote verdriet en verlies zien. De hele dag een beetje van de wereld rondgelopen. Je kon niemand aanraken, troosten of gedag zeggen of kussen. Dat gaf alles een surealistisch tintje en ik merkte dat het moeilijk was om echt contact met mijn familie en allerlei kennissen te maken. Het was goed dat we bij Jet konden overnachten voordat we donderdagochtend weer terug naar Frankrijk vertrokken via een totaal verlaten camping in Varzy, aan een meertje. Op deze manier kon ik weer een beetje bij mezelf komen.

We hebben hier nu voortdurend het gevoel dat we het leven moeten vieren want naast alle Coronadreiging blijven er nog genoeg andere gevaren over. Dus goed voor jezelf en anderen zorgen en van elkaar genieten.

Op en neer

we zijn in Nederland na 5 maanden. Volgende week woensdag wordt onze zwager Teun herdacht en daarna gaan we terug naar Frankrijk om ons snel voor te bereiden op de vision quest. Even geen blogs.