Verhaal in 40 afleveringen 33: fake nieuws

Hier alles rustig en afwachtend. Het schijnt dat eind mei de campings in Frankrijk weer open gaan met strikte aanpassingen. Aangezien de reis naar Nederland in één keer teveel van het goede is, te vermoeiend, lijkt het dat we daar op moeten wachten. 
We volgen iedere dag het nieuws via Trouw, de Volkskrant en 's middags het NRC, allemaal digitaal natuurlijk. Heel af en toe het nieuws op AD of de Telegraaf als dat uitgelicht wordt. We zijn dus goed op de hoogte van alles wat er in Nederland speelt. We gaan ervan uit dat we via deze kranten échte feiten lezen en geen nepnieuws. Want het coronavirus blijkt een vruchtbare bron voor de verspreiding van dit valse nieuws. Dat varieert van vleermuissoep als oorzaak van het virus tot het advies om het eten van pittig voedsel te vermijden en veel vitamine C te sikken. Er gaat een filmpje rond op het internet dat een Chinese markt de oorsprong is van het virus. Dit populaire filmpje dat miljoenen keren werd bekeken is gefilmd op een markt in Indonesië en heeft niets met China te maken. Het delen van het nepnieuws gebeurt niet altijd met slechte bedoelingen. Soms willen de verspreiders anderen waarschuwen of handige tips geven.
Het fakenieuws dat het virus bewust is gekweekt in een laboratorium in Wuhan door de Chinese overheid is erg hardnekkig. Maar ook Amerika wordt als schuldige aangewezen en zelfs Bill Gates (van Microsoft) die miljarden sponsorgeld geeft om het virus te bestrijden, wordt als veroorzaker aangemerkt.

CNN beschrijft dat veel van het nepnieuws, dat veelvuldig wordt geciteerd door Trump, komt van Fox News. Zo vindt deze zender dat het nieuws over Corona overdreven en gehyped wordt om Trump te beschadigen. Eerder hadden ze het erover dat de gewone griep meer mensen doodt en dus gevaarlijker is. Jeanine Pirro, een presentator van Fox News weekend en fervente fan van Trump, zaaide als volgt twijfel in haar populaire show: "Now, they say the mortality rate for coronavirus is higher than a flu. But consider though, that we have a flu vaccine — and yet in 2019, 16,000 Americans died from the flu. Imagine if we did not have the flu vaccine, the flu would be a pandemic. So all the talk about coronavirus being so much more deadly, doesn't reflect reality. Without a vaccine, the flu would be far more deadly."

Een belangrijk deel van het Fox nieuws bestaat uit het framen van het coronavirus als hysterisch gedrag. En Trump twittert al deze 'wetenswaardigheden' vervolgens rond om vervolgens weer te ontkennen dat hij dat gezegd heeft of dat het sarkastische bedoeld was. Pas na een speech van Trump uit het Witte Huis over het feit dat de crisis toch wel ernstig was, namen de verslaggevers van Fox de materie wat serieuzer maar er waren er nog steeds die doorgingen met hun vergiftigende en foute informatie. Wel opvallend is dat Fox zelf maatregelen nam voor zijn eigen personeel en hen aanried thuis te blijven, behalve als het niet anders kon. Verder stonden er overal in het bedrijf handontsmetters en werd er vaker schoongemaakt in drukbezochte ruimtes. Want, zo staat er in een intern memo: onze kijkers vertrouwen op onze informatie gedurende deze crisis van enorme omvang. Dat hun foute informatie vele levens heeft gekost en aanzet tot gewapende acties wordt voor het gemak vergeten.

De belangrijkste kern van de samenzweringstheorie volgens Fox News is dat journalisten proberen paniek te zaaien om de economie te laten zinken zodat de kans op herverkiezing voor Trump daalt.
"Many in the liberal media using -- and I mean using -- coronavirus in an attempt to demonize and destroy the President."
Er zijn zelfs Fox journalisten die suggeren dat mediamakers willen dat er meer mensen geinfecteerd worden om Trump te raken. "Watch the Democrats, watch the media, you start to feel like they are rooting for coronavirus to spread." Hegseth voegt toe dat journalisten en Democratische potitici actief infecties veroorzaken met als enige reden: "They have yet to find a reason to try to drag down the presidency of Donald Trump."

Dus naar buiten toe wordt gedaan alsof er niets aan de hand is (en dit wordt door Trump overgenomen) terwijl ze laten zien dat het wel ernstig is door de maatregelen die ze nemen. Het lijkt er bijna op dat Fox News de president wil laten struikelen met al hun fake nieuws.

Informatiebron: CNN Business "How Fox News misled viewers about the coronavirus" 13 maart 2020

ingeruimd en opgeruimd staat netjes

Vanmorgen weer naar Flagnac gereden om boodschappen te doen. Een volle kar en nu weer een volle kast, koelkast en vriezer ingeruimd met allerlei Franse heerlijkheden. De afstand naar de winkel, heen en weer, is ca. 40 km. Dat hebben we nu 3 keer gedaan dus de teller staat op 120 km na 6 weken. Nog nooit zo weinig getankt.
In de winkel en op de wegen wordt het langzaam aan wat drukker. We kwamen wandelaars tegen die vertelden dat ze hun attestation maar half hadden ingevuld, als er politie kwam moesten ze gauw de tijd invullen zodat ze langer dan 1 uur naar buiten konden. Trouwens weer geen politie gezien, nog geen enkele keer.
Terug in ons huisje, na een fantastische lunch buiten in de zon, prijzen we ons gelukkig. Maar de afstand tussen hier en daar is toch wel groot.

Wij zitten hier in Frankrijk en onze kinderen in Nederland. Ze zijn allebei druk aan het werk dus ik denk dat ze ons niet dagelijks missen. Maar het is vreemd dat er in Nederland heel veel gebeurt en dat wij daar part nog deel aan hebben. We worden zeker goed op de hoogte gehouden middels whatsapp en foto's maar zelf meewerken en kijken is toch anders. In onze groententuin wordt hard gewerkt door Nicola om alle groentes (en bloemetjes) voor de komende zomer te kweken. Ons huis, de boerderij, wordt voor de helft door Q verbouwd tot een riante woning. Daarbij neemt hij ook de omgeving mee en is bezig met een hele grote opruiming. Niet echt overbodig en fijn dat oude karkassen van auto's, kapotte wasmachines en CV ketels weg gaan. Zo ook de reservebus die al zo'n 15 jaar of meer staat te rotten aan de weg. Voor reserve onderdelen aangeschaft voor de grote witte Hanomag die we meer dan 30 jaar gehad hebben. Na de verkoop van de bus waren reserveonderdelen overbodig. Er was een grote tak door de bus gegroeid waardoor het weghalen bemoeilijkt en steeds maar uitgesteld werd. Maar de tak is nu afgezaagd en de bus is weg. Q heeft de voorruit en de Mercedesster nog verkocht en de rest is als oud ijzer meegenomen. Iedereen die herinneringen aan de bus heeft, wil ik deze video niet onthouden.

Het dak op

Morgen is het twee weken geleden dat we er even tussenuit mochten om boodschappen te doen. Nu is het brood op, ik heb gisteren een nieuwe poging gedaan om zelf iets te bakken en dit exemplaar is gelukkig eetbaar. Nog niet perfect maar het gaat de goede kant op. Er zit in ieder geval lucht in. Daarnaast bak ik steeds appelbolletjes, tot grote vreugde van Ad. Zelf eet ik ze niet want anders groei ik dicht.
Ad is druk bezig met het dak. Door het plaatsen van de nieuwe balk moest er een gedeelte leien weggehaald worden. Die moeten nu weer terug en de dakkapel wordt grondig aangepakt. Hij heeft verder aan de dalkant leien vervangen want het lekte een beetje. We ontdekten ook een lek waar een pannetje onder stond dat waarschijnlijk nog door madame Ferriere er neer is gezet, zeker 30 jaar geleden. Zo weinig kwamen we op die zolder die behoorlijk smerig was. Nu waait daar een frisse wind. Als Ad het hoge dak op gaat is dat altijd eng, vind ik. Gelukkig heeft hij een soort klimbroek en zekert hij zich zodat als hij valt dan .... Ja dan wordt het echt spannend hoe ik hem weer beneden kan krijgen. Maar het is klaar en er is niks gebeurd.

Zelf ben ik de laatste hand aan het leggen aan het boek Schipbreukelingen, helen met familieopstellingen. Mocht iemand al geïnteresseerd zijn, stuur een email en ik mail je de PDF. Het is wel heerlijk om hier in alle rust mee bezig te zijn. Zeker gisteren toen het stortregende en je niet eens naar de badkamer kon zonder kletsnat te worden. Voor de mensen die ons huis niet kennen: voor de badkamer moet je buiten om lopen.
Nu, na de regen waait ook hier een frisse wind en is het 16 graden maar de verwachting voor komende zondag is 32 graden. De temperatuur gaat echt heel erg op en neer. Maar ons humeur blijft gelijkmatig positief, zeker als het nieuws over de kinderen en de familie in Nederland positief is. Kortom,we houden het hier nog wel even uit, ook al ben ik benieuwd wat de Franse maatregelen na 11 mei zullen worden en we plannen kunnen gaan maken voor een deconfinement.

Verhaal in 40 aflevering 32: het nieuwe normaal

Ondanks het feit dat we nooit op de VVD zouden stemmen, integendeel, brengt Rutte het er niet slecht van af. Het lijkt er op dat hij de crisis boven de partijpolitiek tilt en besluiten neemt die zelfs voor de VVD nadelig kunnen zijn. Als je de Telegraaf leest: 'Rutte laat zijn achterban stikken,' realiseer je je wat een moeilijke opdracht hij heeft. Want als goede minister president loopt hij de kans om straks flink te verliezen als er weer verkiezingen komen.
Als alle maatregelen worden versoepeld zal het nieuwe normaal zijn intrede doen. De 1,5 meter economie, niet meer knuffelen, niet meer kussen en veel meer thuis allerlei dingen doen dan we hiervoor gewend waren. Exit kantoortuinen, minder buitenlandse reizen met het vliegtuig naar verre streken, openbaar vervoer op afspraak en in theater- en de bioscoopbezoek met twee lege stoelen ertussen.
Puzzelen was bij ons hier in Frankrijk al jarenlang een manier om te onthaasten maar het is nu ontdekt. Overal zie je advertenties voor puzzels van nog meer stukjes. Tuinieren is populair en veel meer mensen blijken groene vingers te hebben. Personen die zeggen dat Corona nieuwe kansen biedt, worden afgeserveerd maar het lijkt er op dat, afgezien van het vreselijke ziekbed en het grote aantal sterfgevallen, er heel misschien toch ook goede zaken uit voort zullen komen. 

PS Hier alles prima, geen bijzonderheden.
Deze zomer helaas geen concert van Yordi Savall in Fontfroide (bij Narbonne). Dus een foto uit de abdij van vorig jaar.

Als de ergste crisis is bezworen zullen we allemaal terug moeten naar normaal. Het nieuwe normaal is op dit moment in alle Europese landen verschillend.

In Belgie is de lockdown strenger dan in Nederland. Er is een samenscholingsverbod voor meer dan twee personen maar met kinderen onder de 6 jaar mag je wandelen in het bos. Fietsen en joggen mocht al, nu zijn ook skaten, steppen en rolschaatsen toegestaan mits je daarna meteen weer naar huis gaat en niet op een bankje gaat uitrusten.

In Duitsland  mogen de doe-het-zelf zaken, de tuincentra en de kleine detailhandel weer open op voorwaarde dat het aantal bezoekers wordt beperkt, wachtrijen worden voorkomen en de hygiënevoorschriften en afstandsregel (minstens 1,5 meter) worden nageleefd. Bibliotheken, dieren- en botanische tuinen zijn open maar massabijeenkomsten zijn tot eind augustus verboden. Wie zonder ‘dringende reden’ langer dan 72 uur buiten Duitsland verblijft, moet bij terugkeer twee weken in thuisquarantaine. Mondkapjes zijn verplicht.

In Frankrijk blijven de cafés blijven dicht, maar de scholen gaan weer open. De scholen moeten ook open zodat de ouders weer buitenshuis kunnen gaan werken. De quarantainemaatregelen worden geleidelijk afgebouwd. Fransen mogen nu alleen hun huis uit als ze een officieel en ondertekend document, een attestation, bij zich hebben. Daarin staat de ‘dwingende’ reden waarom ze de straat op moeten. Concertzalen, musea, campings en hotels blijven voor onbepaalde tijd gesloten. Er zal in Frankrijk massaal getest gaan worden en er mondmaskers komen voor iedereen beschikbaar. Er wordt gewerkt aan een anti-corona-app.

In Italië zal de lockdown tot en met 3 mei duren maar bedrijven en winkels die zich aan de veiligheidsmaatregelen houden zouden alweer aan de slag kunnen. Wat betreft het onderwijs: iedereen gaat over maar het schooljaar is voorbij. Over eindexamens is men het nog niet eens. In Italië zijn er grote verschillen tussen de verschillende steden wat betreft opening van winkels en de afstand die men mag afleggen vanaf thuis. Omdat ook in Italië de economie erg te lijden heeft gehad, wil men bepaalde industrietakken weer snel opstarten zoals de mode- en de auto-industrie.

In Spanje mogen ook de niet-vitale beroepen weer aan het werk en kinderen mogen weer op straat spelen. Tieners en volwassenen  mogen niet samen naar buiten om boodschappen te doen maar de hoop leeft dat ouders binnenkort  hun kinderen weer mee mogen nemen. De toekomst deze zomer van het toerisme is erg onvoorspelbaar maar Spanje is erg afhankelijk van de inkomsten uit toerisme dus de kans is groot dat daar versoepeling in zal komen.

Ook in de rest van Europa worden de maatregelen versoepeld. Zweden volgt een eigen lijn maar ze hebben de meeste sterfgevallen van Scandinavië dus er is daar veel kritiek op hun aanpak.

Nederland wacht op de corona-ap, op een anti-virusmiddel, op mondkapjes en, net als alle andere landen, op geld om alles weer op de rails te krijgen. Want dat het nieuwe normale tevens de gevolgen van een economische crisis zal inhouden lijkt onafwendbaar. 

Verhaal in 40 afleveringen 31: terug naar school

Gisteren dus genoeglijk buiten gegeten met onze buurman. Hij bracht een mooi boeketje lelietjes van dalen mee die ze altijd op 1 mei aan elkaar geven. Normaal gesproken bloeien ze dan ook, maar nu dus twee weken eerder. Ze ruiken zo lekker! Ook had hij eieren bij zich, samen met de 12 van de andere buurman komen we nu om in de eieren, maar ikvind het moeilijk om ze te weigeren. Vanavond ga ik een kaassoufflé maken, daar gaan 5 eieren in. Met rode bietjes als groente zal dat best smakelijk zijn. De verse groentes zijn helemaal op na bijna 2 weken, alleen nog 1 rode paprika in het mandje in de badkamer, bestemd voor de soep van morgen. Ik mis de sla en de tomaten, de flageolets (groene bonen) zijn lekker, alleen zijn we nogal winderig daarna. Aangezien we maar met zijn tweeën zijn heeft niemand daar last van.
Vandaag een warme dag, vanmiddag en morgenmiddag wordt er onweer en regen voorspeld. Hoeven we niet te sproeien terwijl de sla en de snijbiet goed groeien. Maar ik vermoed dat we al weg zijn als het tijd wordt om te oogsten. Volgende week staan er dagen met 28 graden in de voorspellingen. Het lijkt wel zomer.
Corona leeft voor ons met name als we de kranten lezen en het nieuws op internet bekijken. De meeste berichten zijn voorzichtig positief. Dat zullen wij dat ook maar zijn, ondanks die mafkees in Amerika.

Francine, de lerares van groep vijf, was de eerste dagen dat de school gesloten werd even heel blij en gelukkig geweest. Ze was doodmoe van haar drukke klas, alle gedoe met de ouderraad en de eisen die er tegenwoordig aan het lesgeven werden gesteld. Ze liep achter met haar verslagen en de directeur had haar gewaarschuwd dat haar achterstand niet verder mocht laten oplopen. Dus toen alle kinderen naar huis werden gestuurd ervoer ze dat in eerste instantie als een grote opluchting. Een soort vakantiegevoel. Ze zorgde dat haar administratie weer op orde was en begon met het voorbereiden van haar lessen die ze vanaf week twee voor een webcam zou gaan geven. Ze had contact met alle leerlingen, alleen Shenaya en Godelinde waren helemaal uit de picture. Ze had van hen beiden een telefoonnummer maar daar werd niet opgenomen. Het emailadres van hun ouders werkte niet, onbekend. In het verleden had ze vaker emails verstuurd maar eigenlijk niet opgelet of alles wel aankwam, de meeste mededelingen werden ook op papier aan de kinderen meegegeven. Vooral over Shenaya maakte ze zich ongerust. Het gebeurde te vaak dat ze gevallen was en onder de blauwe plekken zat. Ze had het er al een keer met het team over gehad maar die hadden voorgesteld dat ze nog even zou wachten tot ze een concrete aanwijzing had. 

Het lesgeven voor de webcam ging haar best goed af. Ze merkte dat veel kinderen het opgegeven huiswerk met zorg maakten en ze hoopte dat ze, als alles weer normaal werd, de achterstand in kon lopen. Want ondanks het huiswerk was er toch veel dat je in de klas moest uitleggen, daarna kon je aan de kinderen zien of ze het snapten. Als het nodig was kregen ze extra aandacht. Nu waren het de kinderen van ouders die leren belangrijk vonden die extra aandacht aan de kinderen gaven waardoor het verschil tussen de groepen nog groter werd. De leerlingen die ouders hadden die nauwelijks Nederlands spraken moesten het echt zelf doen. En een van die leerlingen was Shenaya die nu helemaal geen huiswerk maakte.
Ze besloot om bij haar thuis te gaan kijken. Ze belde aan met handschoentjes aan en een mondkapje voor. Er werd niet opengedaan. Een buurvrouw hing uit het raam en wist te vertellen dat het gezin al weken niet meer gezien was, terug naar hun eigen land. Ze voegde er nog net niet aan toe: "Waar ze thuishoren," maar je voelde dat ze dat dacht. Er was politie aan de deur geweest maar die kon niets doen omdat ze allemaal waren vertrokken. Waarschijnlijk hadden zijn handen weer eens iets te los gezeten. Dus toch, ze wist het. Naast Corona was er nog veel ander groot leed dat nu helemaal geen plek kreeg. Ze wist niet wat voor actie ze mogelijkerwijs kon ondernemen en besloot dat er niets anders op zat dan het er bij te laten zitten.
Nog even en ze kon weer 'life' lesgeven. Zoals het er nu uitzag steeds aan een halve klas  maar misschien zou dat, gezien alle bevindingen, snel veranderen in alle kinderen. Ze hoopte het maar.

blogloos

Vandaag geen nieuwe blog. Om midi kwam Michel, de bovenbuurman eten en dat duurde tot een uur of vier. Buiten in de zon, 26 graden. Zeer voldaan daarna een klein dutje gedaan en gezwommen.
Michel is trouwens weer een week aan het werk, wegenbouw. Ze werken met drie man,1,5 meter afstand en eten (wordt gebracht door het plaatselijke restaurant) op het werk. 

Verhaal in 40 afleveringen 30: Ramadan

Een stralende gouden dag vandaag en alle ellende lijkt ver weg. Al staat er in het nieuws dat een nieuwe piek zoals in Italië ook in Nederland goed mogelijk is. Het lijkt soms wel of veel mensen zich nog te weinig realiseren hoe gevaarlijk het allemaal is. In Amsterdamse parken lijkt het wel feest en mensen houden te weinig afstand van elkaar. Maar we hebben hier gemakkelijk praten met een heerlijk huis en alle ruimte om ons heen.
Gisteren voor het eerst echt gezwommen, drie baantjes. Daarna had ik het zo koud dat ik in de zon weer opgewarmd moest worden. Verder weinig nieuws hier. Het nieuwe normaal en pas als 11 mei voorbij is weten we meer.

Sinds ze in Nederland woonde, nu al meer dan 40 jaar, had Jalila ieder jaar met de Ramadan meegedaan. Toen ze zwanger was haalde ze de dagen in na de bevalling maar als het even kon deed ze de hele maand mee. Dit jaar had ze voor het eerst een gevoel van: 'Wat zal ik doen? Zal ik wel meedoen?' De maaltijden als de zon onder was gegaan moesten dit jaar overgeslagen worden. Met haar man en thuiswonende zoon kon ze nog wel samen eten maar het was toch anders zonder al haar kinderen rond de tafel. De gezellige gezamenlijke Iftar maaltijd op het buurtplein was helemaal uit den boze. Net als het grote afsluitende familiefeest, het Suikerfeest. Ze hadden er jaren voor gespaard om dit jaar samen naar Marokko te gaan maar met de lockdown was daar geen sprake van. Ze wist niet of ze het geld voor de vliegtickets terug zou krijgen. Ze had de tickets in een heel vroeg stadium gekocht zodat ze het goedkoopst waren en ze had het niet nodig gevonden om een annuleringsverzekering af te sluiten. Haar dochters had ze al een maand niet meer gezien, evenmin als de kleinkinderen.
Normaal gesproken vond ze het geen probleem om van zonsopgang tot zonsondergang niet te eten en te drinken. Maar nu ze moest ervoor zorgen dat ze genoeg weerstand had tegen het virus en wie kon haar verzekeren dat het vasten haar weerstand niet zou verminderen. Ze had last van haar hart, te hoog cholesterol, hoge bloeddruk en ze was veel te zwaar. Op alle fronten viel ze in de risicogroep. Er waren mensen die beweerden dat het vasten juist ontzettend goed was voor het immuunsysteem en zou helpen om deze periode door te komen. Jalila wist niet wat ze nu wel of niet moest geloven.

Natuurlijk kon je de Iftar ook virtueel vieren maar zo handig was ze niet met de computer en haar man ook niet. Haar zoon was autistisch, daar kon je niet van op aan. Via Zoom kon je samen het Suikerfeest vieren maar ook daar moest je handig voor zijn met de computer. En het was en bleef niet echt, niet met je geliefde familie rond de uitgebreide maaltijd.
Veel moskeeën waren online gegaan maar de digitaal uitgezonden gebeden konden het gemis aan het sociale contact niet vervangen.  De afgelopen jaren werden de armen door haar goed bedeeld met gratis maaltijden en voedselpakketten. Maar als ze eerlijk was had ze dit jaar niet zo veel weg te geven. Haar extra baantjes als werkster waren komen te vervallen en het werk van haar man werd steeds meer onzeker. Als hij ontslagen zou worden wist ze niet meer waar ze van rond moesten komen. Hij had geen vaste aanstelling en een bijstandsuitkering was net voldoende voor de huur en de ziektekostenverzekeringen.

Ze voelde zich eenzaam en was ontzettend bang om het virus op te lopen. Ze durfde nauwelijks naar de winkels en waste haar handen om het kwartier, ook al was ze met niemand in aanraking geweest. Als ze onverhoopt ziek zou worden mochten haar dochters niet komen om haar te verplegen, ze kon geen afscheid nemen van hen en de kleinkinderen en waar zou ze begraven moeten worden? Er was weinig kans dat dat Marokko zou worden waar ze het liefst ter aarde zou worden besteld. En de verhalen over de intensive care en wat je daarna allemaal voor ellende te wachten stond, maakten haar alleen maar angstiger. Haar motivatie om te vasten was gering, waar diende het allemaal nog voor. De imam kon wel zeggen dat het virus nieuwe kansen gaf om de echte geest van de ramadan te herontdekken maar voor haar was het een straf van God. Waarvoor ze gestraft werd? Ze wist het niet.