Een nieuwe man

Een stralende dag en veel energie om van alles te doen. In de kamer waar de nieuwe balk zit is een leuning gemaakt zodat niemand in het gat kan vallen. De voordeur heeft een sluitmechanisme gekregen en een klink. Allemaal kleine klusjes die het af maken. Nu gaan we het nog verder opruimen en schoonmaken zodat Nicola en Ewout straks in een frisse kamer komen.
Ik heb gisteren de zolder geveegd, stof en vuiligheid van eeuwen lijkt het wel. Met een mondkapje op niet voor het virus maar voor de stof die toch overal doorheen komt. We gaan op zoek naar zeil om de hele zolder mee te bedekken. Dat is in Frankrijk toch moeilijker om iets te vinden dat niet te duur is. Het motief doet er niet toe, allesisgoed als het maar zeil is. Dan kan het daar goed schoongeveegd worden zonder dat alle stof door de kieren naar beneden valt.
Ad is gisteren zijn wilde haren kwijtgeraakt. Na midzomer wordt het tijd voor een korte look. Het is wel even wennen, een heel ander gezicht maar gelukkig dezelfde man.

Tweedeling

Gisteren zijn Kees en Paulien komen lunchen, heel gezellig en het eten was goed gelukt. Het is een groot verschil dat we nu in drie dagen al twee keer gasten hebben gehad. Fijn om weer te kletsen en te horen hoe het hen vergaan is in de afgelopen maanden. Ina en Ruud vinden dat het nu allemaal wel lang genoeg geduurd heeft en dat we terug moeten naar normaal, Kees en Paulien zijn heel voorzichtig, geen kussen, handen of aanrakingen. Ik denk dat die tweedeling ook in Nederland te merken is. Een groep die wil stoppen met alle maatregelen en de groep die bang is dat er alsnog weer een nieuwe golf komt. Ik hou mijn hart vast voor alle Engelsen die nu met goedkope reizen naar het buitenland mogen vertrekken en daar de boel gaan besmetten. Eigenlijk moet dat niet kunnen na alle inspanningen die er verricht zijn om de pandemie in te dammen.

Eergisteren gestoken door een wesp, net onder mijn borst. Het deed vreselijk pijn rond de hartstreek. Ik dacht eerst daar aan maar het was een hele vreemde pijn. Na de eerste steek vloog hij weg en prikte nog in mijn vinger. Daar heb ik geen last van, op mijn buik is er een grote rode en pijnlijke bult die erg warm is. Normaal heb ik geen last van wespensteken dus ik weet niet waarom ik nu zo heftig reageer. Ik probeer met koude compressen de felle reactie wat af te zwakken maar voorlopig lukt dat nog niet erg.

Vanavond voor het eerst eigen sla uit de eigen 'tuin'. Heel leuk dat alles zo goed groeit en we straks, naast sla, ook tomaten, courgette en komkommer hebben. De witte druif die we vorig jaar gekocht hebben doet het ook heel goed, geen druiven nog maar hij groeit elke dag een stukje groter en hoger.

Nog twee weken geduld en dan kunnen we Nicola weer zien. We verheugen ons er erg op (natuurlijk ook op Ewout) en ik ben nu al in kookboeken aan het zoeken naar lekkere recepten. Want het zal wel heel speciaal zijn om elkaar na 4,5 maand weer te kunnen zien en voelen. Wat zal dat fijn zijn.

Nieuwe kleren

Een paar dagen verstek laten gaan. Bezoek! Ina en Ruud kwamen langs en we wilden echt lekker eten klaarmaken. Dus de dag ervoor verse forelletjes gehaald in St.Projet aan de overkant. Hele verse biologische forellen. De dag erna alle andere boodschappen, de blog schoot er bij in. Het was erg gezellig om voor het eerst weer mensen te ontvangen, te zien en te knuffelen op 1,5 meter afstand (maar niet heus). Het eten was goed gelukt. Ik had aligot gekocht omdat Ruud zo van overdadige kaassauzen houdt. Het was zeer smakelijk: aardappelen kaas die dan in lange slierten aan je vork blijft hangen. Vooraf warme geitenkaasjes met salade. Alles overgoten met witte Sancerre die geproefd moest worden. Het was boven de 30 graden, we zijn lekker nog even het zwembad ingedoken om af te koelen. Vanmiddag zijn ze (na een laatste duik) vertrokken richting Maison Blanche, toch een reis van 5 uur.
Met Ruud en Ina kwam de tas met zomerkleren die Nicola voor ons heeft uitgezocht en klaargemaakt. En de tandenstokers, leesbrillen voor Ad en nieuwe schoenen.. Fijn om weer wat keuze te hebben alhoewel ik merk dat als je steeds met z'n tweeën bent nette kleren er niet meer zoveel toe doen. Alleen als we boodschappen gingen doen lette ik op dat alles er een beetje fatsoenlijk uitzag. Qua schoenen lukte dat niet want ik had per ongeluk twee verschillende sandalen meegenomen uit Nederland. Maar nu er meer bezoek komt willen we toch niet als twee wilde bosbewoners gezien worden en zullen we (en kunnen we) wat meer op ons uiterlijk letten.

Het bed uitbranden

Aan alles is te merken dat het leven weer een beetje normaal wordt. Vrienden en familie zijn naar Frankrijk vertrokken voor de vakantie, de angst voor besmetting neemt af en het dragen van een mondkapje voelt een beetje als overdreven. Maar toch doen we het voor als we boodschappen gaan doen. Straks zijn we vier maanden in Frankrijk, nog nooit zolang achter elkaar hier gewoond. Voor het eerst de langste dag in Frankrijk meegemaakt en ook nog vanuit ons buitenbed. Vanochtend om kwart over zes werd ik wakker van het licht en om half 8 brandden we het bed uit. Ik heb een stuk kaasdoek opgehangen tegen de zon (de gordijnen uit de bus ja ja) zodat we op een christelijke tijd op kunnen staan. Wat een verschil met vroeger toen ik iedere morgen door de wekker om half 7 wakker werd gemaakt en om 8 uur bij de Meervaart achter mijn PC zat. Ik kan het me bijna niet meer voorstellen maar en zijn miljoenen mensen die het dagelijks doen. En als je in dat ritme zit weet je niet anders en hoort het bij je leven. Nu word ik wakker van de zon en op een tijdstip dat ik uitgeslapen ben (nou ja, het mag iets later).
Komende woensdag voor het eerst bezoek uit Nederland: Ina en Ruud. We verheugen ons er op. Niet dat we samen uitgepraat zijn maar het zal toch heel verfrissend zijn om andere stemmen en meningen te horen.
Het groententuintje doet het goed, komende week voor het eerst onze eigen sla. En de tomaatjes groeien als kool. Nog rood worden en dan zijn die ook eetbaar. De moerbeiboom is dit jaar enorm gegroeid en zit vol vruchten. Wat zijn die zwarte besjes heerlijk zoet en het is krachtvoer volgens mij. Goed opletten dat de vogels ze niet eten dus iedere avond pluk ik de rijpe exemplaren.

Onderstaande foto is van een paar weken geleden, nu is alles veel groter gegroeid. Het plastic bakje rechts zat vol met bier tegen de slakken maar nu hebben we biologische slakkenkorrels en die werken veel beter.

Weekend

Sinds we in Frankrijk zitten lijkt het wel of ik steeds het weekend een dag opschuif. Het is me al een paar keer gebeurd dat ik op zaterdag denk dat het zondag is. Natuurlijk ben je hier, geïsoleerd, niet echt met de dagen van de week bezig maar ik vind het vreemd. Het is de hele week een soort weekend, misschien heeft het daar iets mee te maken.
Gisteren zijn we voor het eerst uit eten geweest in het restaurant aan de Lot. Het was de eerste avond dat ze open waren, alles ging nog een beetje onwennig en ze hadden maar 3 gerechten op de menukaart staan. Er was geen bedienend personeel en Anne, de eigenaresse, moest zich de benen uit het lijf lopen om iedereen te bedienen. Er waren zeker 30 gasten aanwezig, de meesten buiten. Anne had als enige een mondkapje voor. Later hoorden we dat eigenlijk iedereen zittend het mondkapje af mocht doen. Maar zo gauw je ging staan moest het om. Dat hebben wij niet gedaan en geen van de andere gasten. Maar als er controle was geweest waren zij de dupe geweest, dus volgende keer gewoon de mondkapjes op als we naar de WC gaan of betalen.
In de krant las ik dat er veel gespaard wordt tijdens de Coronacrisis. Omdat je gewoonweg geen geld uit kunt geven. Geen bezine, geen kopjes koffie en lunches buiten de deur en niet stappen 's avonds (dat deden we toch al niet meer). Ook bij ons is er geld over, dus wat extra uit eten gaan kan heel goed. En ze kunnen het heel erg goed gebruiken.

Spullen uit Nederland

We zijn in het voorjaar naar Frankrijk vertrokken met het idee dat we na vijf weken weer terug zouden gaan. Dus geen zomerkleren, wel dikke jassen en truien en nauwelijks schoenen. Want in Frankrijk staan wandelschoenen en voor sandalen is het nog te koud. Nu is het bijna zomer met van tijd tot tijd zomerse temperaturen. De oude slippers die ik nog in Frankrijk had worden dagelijks gebruikt maar zijn echt versleten (het zijn ook nog 2 verschillende). Kortom, eigenlijk zouden we zomerkleren willen hebben en gelukkig is Nicola vandaag bezig geweest met een tas vol spullen die meegaan naar Frankrijk volgende week. Eindelijk weer fatsoenlijke slippers, broeken, blousen, Paradotax en glucosamine, die had ik ook maar voor 5 weken meegenomen. Nou ja, fatsoenlijke kleren. Nicola stelde lachend voor om wat nieuwe broeken en zo te gaan kopen want het was allemaal wel erg oud. Gek dat je dat niets kan schelen, als het maar niet kapot is. Ik heb ergens in Nederland nog een tas met zomerkleren staan maar weet niet meer waar.En eigenlijkweet ikook niet meer wat er allemaal in zit en of het nog past. 
Eigenlijk zou ik ook een nieuwe Ipad moeten hebben maar daar wachten we maar mee tot we weer terug zijn. Die van mij wordt behoorlijk heet en de accu is snel leeg.
Ik ben begonnen met het herschrijven van mijn blog als boek. Dat vereist behoorlijk wat aanpassingen maar ik ga het toch proberen. De titel wordt: Een verhaal in 40 afleveringen.
Behalve mijn blog en de corona verhalen komt er in iedere aflevering een stukje over het dak. Dit is de laatste foto van het eindresultaat.

Bijna 4 maanden in Frankrijk

Veel mensen vragen zich af waarom we op dit moment niet op de terugweg naar Nederland zijn nu het weer kan en mag. Het lijkt me heel erg fijn om Nicola en Quirinus te zien en vast te houden (mag dat al?) en Ewout en Caatje natuurlijk. We missen hen. Het is zo vreemd dat we ze nu al bijna 4 maanden niet meer gezien hebben. Het lijkt aan de ene kant veel langer maar ook heel kort. We spreken hen regelmatig via  de app en de telefoon maar het lijkt alsof, door Corona, de afstemming op elkaar en de verbinding beter is. Nicola en Ewout komen al snel begin juli en in september kunnen we Q en Caatje eindelijk weer eens zien in het echt. Ik verheug me er op en ga ze echt verwennen als ze hier zijn.
Gisteren en vandaag zijn weer 'vastendagen' zonder brood en alleen groentes en soep. Tenminste voor mij. Ad eet wel normaal en dat is ook nodig bij het zware werk dat hij nu heeft. Hij is het eerste deel van de waterslang (van de bron tot 50 meter verder) opnieuw aan het ingraven. Er groeien daar veel dennen met lange en stevige wortels waar je langs en tussen moet graven. Ik denk dat hij zijn calorieën wel kwijt raakt op deze manier. En we slapen als marmotten in de frisse buitenlucht want echt warm is het niet. De temperatuur 's nachts schommelt rond de 10 graden, overdag tussen de 20 en 24 graden. Over een paar dagen gaat de temperatuur weer de hoogte in maar dat blijft afwachten. het kan in een dag zo maar veranderen. Soms zie je op Buienradar de regen aankomen maar blijft net ons plekje droog. En op andere dagen is het overal droog, behalve dat ene wolkje boven ons gebied.