Verhaal in 40 afleveringen 23: New York

Eergisteren gewoon vergeten om mijn bijdrage te publiceren. Of misschien wel gedaan maar dan heeft het internet het niet dooorgegeven dus dit is eigenlijk mijn verhaal van gisteren. We hebben wat problemen met onze verbinding en de MB's en dit weekend hadden we daarbij ook met de mobiele telefoon geen enkel bereik. Geen contact via enig netwerk, dus bijna echt onbereikbaar en dat is toch vervelend als er iets zou gebeuren. Maar daar gaan we maar niet van uit.
Gisteren kwam de temperatuur hier niet boven de 20 graden maar vandaag is het zomers warm, zeker 25 graden en in de zon wel meer. Dus dadelijk een sprong in het zwembad dat helaas niet zo snel opwarmt en 's nachts weer behoorlijk afkoelt.
Vanmorgen was het weer boodschappentijd, ons tweewekelijkse uitje in de wereld van de andere mensen. Ik heb nieuwe attestations gemaakt, voor ieder van ons een aparte en de tekst is veranderd. Op die manier houden ze het Franse volk gewoon bezig.
Uit de bijdrages die ik al heb ontvangen voor de familiedag merk ik dat het virus een hoofdrol speelt in alle levens van broers en zussen, neven en nichten. Sommigen zijn zorgelijk, anderen zien de voordelen en genieten van het thuis zijn. Gelukkig is er niemand ziek alhoewel sommigen het virus ongemerkt al gehad hebben.
Eergisteren en gisteren soepdag. Maar vandaag is er weer volop van alles. Geen enkel leeg schap in de supermarkt, alleen de afbakbroodjes waren op. Geen politie gezien en nauwelijks auto's op de weg. In de winkel 5 mensen maar veel winkelpersoneel dat dozen vult. Op de terugweg bij Michel, onze buurman langs geweest en zijn pasgeboren jachthondjes gezien. Zo schattig maar de moeder was erg argwanend dus we mochten ze niet vasthouden of fotograferen.

De journalist logeerde al drie weken in een Amsterdams hotel omdat hij geen toestemming kreeg om terug naar zijn woonplaats New York te keren. Het vliegverkeer was dichtgegooid voor alle Europeanen. Het feit dat hij al meer dan 15 jaar in Amerika verbleef veranderde daar niets aan, hij was geen Amerikaans staatsburger. Het hotel begon na een paar dagen te vervelen. Hij mocht nauwelijks naar buiten en binnen moest er zoveel afstand gehouden worden dat je niet kon praten met andere gasten, hooguit wat kreten slaken. Hij kende wat mensen in Amsterdam maar vond het niet raadzaam om daar op bezoek te gaan. Grote steden kenden meer besmettingen dan het platteland en zijn vrienden en kennissen zouden zeker niet genoeg afstand nemen van anderen. De kans dat het fout zou gaan was te groot en met  zijn astma was het niet wenselijk dat hij longontsteking zou krijgen.
De nieuwsberichten die hij uit New York kreeg waren alarmerend. Iedere dag weer honderden doden en duizenden besmettingen. Er werd zelfs al gezegd dat het erger was dan 11 september en president Trump maakte alles alleen nog maar erger. Eerst suggereerde hij dat het overdrijvenvanhet gevaar vanhet virus een truc was van de democraten. In een latere persconferentie sloeg hij zichzelf op de borst omdat hij het allemaal zo goed deed. Het zal zeker de vraag zijn of hij hiermee een nieuwe termijn als president zal binnenhalen maar het Amerikaanse volk was ook zo dom om hem de eerste keer te kiezen. Jammer dat de burgemeester van New York - Bill de Blasio - zich geen kandidaat wilde stellen, dat was een van de weinige democraten die echt een kans zou maken.

Na veel overleg met de Amerikaanse ambassade had hij toestemming gekregen om terug naar huis te gaan. Ze snapten niet dat hij weg wilde uit Nederland waar de situatie veel minder grimmig was. Maar hij wilde terug naar zijn eigen appartementje en zijn eigen spullen in plaats van restauranteten en opgesloten zitten in een kleine kamer. De vlucht was memorabel. Er zaten nauwelijks mensen in het vliegtuig. Voordat ze instapten kregen ze een papieren zak met daarin broodjes en limonade. Een stewardess was niet te bekennen en iedere passagier had minstens twee rijen stoelen leeg voor zich. Ze moesten wel erg hard hoesten en niezen om elkaar te besmetten maar voor alle zekerheid had hij toch handschoenen aan en een mondkapje voor.
De aankomst in New York was bevreemdend: een lege aankomsthal, douanecontrole waar mensen meters uit elkaar stonden en in de stad  lege straten en trottoirs. Een taxi was zonder enig probleem te krijgen, ze vochten bijna om passagiers in hun gele voertuigen te krijgen.
Terug in zijn appartement, na een kort euforisch moment van 'thuiskomst', overviel hem de stilte. Geen geraas van auto's maar de stem van de bovenbuurvrouw die hij nog nooit zo duidelijk had gehoord door het plafond. Zijn favoriete koffiezaakje en pizzatent waren gesloten. Er was een cafetaria waar de koffie middels een lange stok geserveerd werd maar die kon niet wedijveren met zijn dagelijkse overheerlijke cappucini. Veel van zijn vrienden waren weg, naar een buitenhuis, naar hun ouders of ergens anders ver weg van de dodelijke stad. Dus nu zat hij hier in zijn eentje in plaats van in Amsterdam. Maar toch, dit voelde meer als thuis, ook al was NewYork het nieuwe epicentrum van deze verschrikkelijke pandemie. 

Verhaal in 40 afleveringen 22: Twee pensionado's in Frankrijk

Gisteravond voor het slapen gaan zat er een frelon (hoornaar) in onze slaapkamer op zolder. Hij is ergens door een kiertje naar binnen gekropen en kon niet meer weg. Toen de lamp aan ging raakte hij in paniek. Gauw het dakraam open gezet en weg was hij. Ik moest een beetje aan onszelf denken. Via kleine weggetjes naar ons huisje gereden, daar zitten we opgesloten en mogen we niet meer weg.  Alleen wordt er  voorlopig geen raampje opengezet, integendeel de raampjes gaan nog verder en langer dicht en op slot.

Ik ben druk bezig met het in elkaar zetten van alle bijdragen voor het familiefeest. Komende zaterdag 18 april is het 100 jaar geleden dat onze moeder, oma, overgrootmpoeder, geboren is in Nuland. De familiereunie kan helaas niet doorgaan en daarom schrijft iedereen een kort verhaal met foto. Zijn we toch nog een beetje bij elkaar. De verhalen en foto's die ik al heb zijn leuk en geven een fijn beeld van onze uitgebreide familie van 74 personen en nummer 75 op komst. Het zou goed zijn als ik van alle kleinkinderen ook een bijdrage krijg zodat het beeld volledig is. Oma en opa kunnen trots op ons zijn.

Zoals ieder jaar zouden de twee gepensioneerden de lente gaan vieren in hun tweede huisje in Frankrijk.  De eerste tussenstop was Maastricht waar ze de eerste nacht bij een zusje bleven slapen en met een heerlijk zelfgebakken roggebrood verder trokken. Halverwege de reis overnachtten ze in een tent omdat hotels altijd tegenvielen en de nachten eindigden in het maken van een slaapplek op de grond vanwege rugklachten. Het heerlijke Franse eten was eigenlijk te zwaar als ze de hele dag gereisd hadden. Dus heerlijk het tentje opzetten en een blik met eend en linzen oppeuzelen.

In Nederland werd er wel geschreven over Corona, maar dat was ten tijde van hun vertrek een ver van hun bed show. China, daar heerste het, daar was het gevaarlijk en verder nauwelijks. Na een week verblijf in Frankrijk begon het virus echter steeds dichterbij te komen. In China steeg het aantal besmettingen en doden enorm, Italië ging op slot en ook Macron dacht aan maatregelen. Sinds 17 maart ging Frankrijk in lockdown, zewaren er amper 3 weken. 

De twee Nederlanders vonden het inhet begin allemaal niet zo erg. Ze zaten daar goed en half april zouden ze weer terug gaan om een familiereunie bij te wonen. Daarna werden de berichten, ook uit Nederland grimmiger. De eerste dode en daarna een grote angst dat er te weinig IC plekken zouden zijn. Met name het gevaar voor de 'ouderen', en alhoewel ze behoorlijk fit waren vielen ze toch ook in die categorie. Het goede nieuws was dat er in de regio waar zij zaten, midden op het platteland, midden in de bossen en meer dan 1 km. van de dichtsbijzijnde buren, weinig besmettingen en doden waren. Dus eigenlijk konden ze nergens veiliger zijn dan daar. De kinderen waren het er helemaal mee eens. 

Sinds 15 maart waren alle niet-essentiële openbare gelegenheden zoals horeca, bioscopen en (kleding)winkels gesloten in Frankrijk maar gelukkig waren de supermarkten, speciaalzaken (bakkers, slagers etc.), apotheken en benzinestations nog wel open. Ze konden echter niet zo maar op pad gaan maar moesten een formulier invullen en printen (of uitschrijven want ze hadden geen printer). Met het formulier met vermelding van datum en het tijdstip van vertrek mochten ze maximaal 1x per dag het huis verlaten:   

1. voor het uitoefenen van een beroep dat niet vanuit huis gedaan kan worden

2. voor essentiële boodschappen (levensmiddelen of apotheek)

3. voor een (dringende) medisch afspraak

4. voor het verzorgen van zieke familieleden of het ophalen van kinderen

5. voor het uitlaten van de hond, wandelen met een kind of het uitvoeren van een korte, individuele sportieve activiteit (tot 1 km van huis en max. 1 uur)

Dat 1x per dag was niet nodig. Een keer in de veertien dagen deden ze boodschappen. Wel gingen ze iedere dag een rondje lopen (zonder papier) maar de kans dat de gendarmes in het bos zouden patrouilleren was uitermate gering.  Buitenshuis moesten ze sinds 4 april een mondkapje op maar dat deden ze niet als ze rond het huis bezig waren. Ze zagen enkel elkaar en als ze naar de winkel gingen droegen ze wel een mondkapje en handschoenen. Geen officieel kapje (waar moesten ze dat in godsnaam gaan kopen) maar een lapje stof voor mond en neus gebonden. 

Overtredingen werden streng gestraft: boetes vanaf €135, voor recidivisten €1.500 tot €3.700 en zelfs celstraffen. Er waren inmiddels miljoenen controles uitgevoerd. Ook op de Franse autoroutes, en vooral bij de tolpoortjes, werd gecontroleerd door de politie. Het aantal coronadoden in Frankrijk steeg op 7 april boven de 10.000.  Frankrijk was na Italië, de VS en Spanje het vierde land waar meer dan 10.000 mensen stierven door het virus.

De twee Nederlanders zagen geen enkele mogelijkheid om eerder terug te keren en legden zich erbij neer. Dit was het en hier moesten ze het beste van maken. Een goede oefening om de controle over alles en nog wat los te laten. We zijn en blijven in het hier en nu. Eindelijk ZEN.

Verhaal in 40 afleveringen 21: Spanje

Fijne paasdagen voor iedereen!
Gistermiddag de eerste ringslang van dit jaar gezien. Ik vermoed dat hij net verveld was, zijn huid glom in de zon. Hij schrok net zo erg van mij als ik van hem (of haar). Hij kroop in de waterbak en daarna omhoog om met veel moeite in de muur te verdwijnen. We zijn zo blij dat ze hier zitten want daardoor ontbreken de adders en ze eten muizen en ratten. Naast de slang zijn er al heel veel hagedissen, grote en kleine die net pas uit het ei zijn gekropen.
Vandaag is het eerste paasdag. Alles is hier in uitbundige lentestand. De witte en paarse seringen bloeien, heel veel primula's met mooie gele kopjes en een laurierboom vol bloemen. De vogels zijn elkaar met schitterend gezang aan het verleiden en ook de koekoek laat zich veelvuldig horen.
Voor ons vandaag een soort rustdag na alle inspanningen van gisteren.
We hebben al 10 dagen niemand gezien dus er is nihil kans dat we besmet zijn. Dus de niesbuien zijn gewoon een koutje (misschien wel door het koude water). We slapen als marmotten (zeker 8 uur per nacht) en eten heel gezond en afwisselend. De voorraden beginnen nu wel te slinken (de kaas is op rantsoen) maar woensdag wordt alles weer aangevuld.

Half februari werd in het Baskenland een vrouw die recent terugkeerde uit de Wuhan regio in China mogelijk besmet met het coronavirus. Ze werd geïsoleerd met een longontsteking in het ziekenhuis. Twee andere besmettingsgevallen in Barcelona, die vanuit China via Amsterdam naar Catalonië waren gevlogen, waren na onderzoek waarschijnlijk niet besmet met het coronavirus. Uit voorzorg en om eventuele besmettingen te voorkomen nam men preventieve maatregelen zoals isolatie van de patiënt uit Baskenland en een onderzoek naar personen waarmee de vrouw in contact was geweest sinds ze terug was in Spanje. Toen alles bleek mee te vallen werd er besloten om voorlopig geen controles op vliegvelden in te voeren, daarvoor was het risico op besmetting te gering volgens het ministerie van Volksgezondheid.

Kort daarna werd bij een Duitse patiënt op het eiland La Gomera het virus vastgesteld en een  tweede besmetting bij een Britse man in Palma de Mallorca. In Barcelona werd het Mobile World Congress dat in februari plaats zou vinden afgelast om te voorkomen dat het virus door deelnemers uit China verspreid werd naar Spanje. Maar na Italië brak de pleuris uit in Spanje.
Begin maart waren er 22 vastgestelde besmettingen en 2 doden.Half maart was het aantal vastgestelde besmettingen opgelopen tot 7.805 met 292 doden. De grootste concentraties waren te vinden in Madrid en omgeving. De week er na waren er 24.926 besmettingen en 1.326 doden en eind maart meer dan80.000 besmettingen  en bijna 1500 doden.
In bejaardentehuizen werden bewoners dood in hun bed gevonden. De begraafplaatsen in Madrid konden het aantal doden niet meer aan en het ‘’Palacio de Hielo’’, een overdekte schaatsbaan, is in gebruik genomen als mortuarium en zat ook vol.

Op 13 maart 2020 vaardigde Spanje de noodtoestand uit voor een periode van 15 dagen. Er kwam een landingsverbod uit voor vliegtuigen uit Italië. Scholen en universiteiten in het hele land werden voor zeker twee weken gesloten. Het leger werd ingezet om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. Diverse producten gingen op rantsoen en de overheid werd gemachtigd om mensen die besmet waren te verplichten om in quarantaine te gaan. Er werden maatregelen getroffen om de voorraden van drinkwater en voedsel veilig te stellen. De noodtoestand duurde aanvankelijk twee weken en werd daarna met 15 dagen verlengd. Alle restaurants, cafés en discotheken gingen tot nader order dicht, evenals musea, bioscopen en een groot deel van de winkels. Supermarkten en andere levensmiddelenwinkels, apotheken, benzinepompen en banken bleven wel open. Het autoverkeer en het openbaar vervoer werd ingeperkt.

De Spanjaarden zaten, net als in vele andere Europese landen, in hun huizen opgesloten. Iedereen met een "niet-essentiële" baan moest thuis blijven. De economie van Spanje zou 'in winterslaap' gaan. Volgens premier Sánchez was het noodzakelijk de economie grotendeels tot stilstand te brengen.

Verhaal in 40 afleveringen 20: Vast op een cruiseschip

Op de helft van de 40 afleveringen. Ik moet goed nadenken wat ik voor de andere 20 ga bedenken. Hier stralend weer en zojuist even ondergedompeld in het zwembad (12 graden dus wel even een hartverzakking). Van diverse kanten is gevraagd om meer informatie over de werkzaamheden van Ad, dus bij deze.
In het huis van Bougniol, de helft die we als tweede gekocht hebben, zit boven de schoorsteen een balk die jarenlang nat is geworden en heel slecht. Eigenlijk een wonder dat hij er nog steeds inzit. Door de rotheid klemde de deur en zag je dat het dak ook een beetje ging doorhangen. Daar komt nu een nieuwe balk in. Die balk heeft Ad zelf gezaagd uit een kastanjeboom uit het bos die al een paar jaar lag te drogen. Met de trekker is hij naar het huis gesleept en daar verder afgewerkt, glad gemaakt en op lengte gezaagd. Nu gaat hij vanmiddag met een hijskraan naar binnen. De balk weegt ongeveer 160 kilo dus daar is niets aan te tillen met z'n tweeën. Nu heeft Ad in de Waver al laten zien dat hij dat goed kan (alle balken in de kamer heeft hij er zelf ingetakeld) maar ik blijf het spannend vinden. Het hijskraantje kan 250 kilo aan dus dat zou moeten lukken.
Na enig trek- en duwwerk ligt de balk binnen op de vloer. Als de oude balk verwijderd is, wordt hij opgetakeld en op zijn plek geschoven. Voor dit takelen heeft Ad een ijzeren balk klaargemaakt die je op de foto ziet. Ik hou jullie op de hoogte.

Het aantal COVID-19-besmettingen in Italië is in vier dagen gegroeid van vier naar ruim tweehonderd. Het is volstrekt onduidelijk hoe de situatie in zo'n korte tijd kon escaleren. Maar welis duidelijk dat,na aanvankelijke nonchalance, nu paniek is uitgebroken.
Het Chinese stel had jaren gespaard voor  een cruise. Gelukkig woonden ze niet in de buurt van Wuhan dus het was geen probleem geweest om het vliegtuig naar Rome te  pakken om daarna in de havenplaats Savona aan boord te gaan. Samen met hen waren er ongeveer 6000 passagiers aan boord van het pas opgeleverde cruiseschip Costa Smeralda. De meer dan 1600 personeelsleden zouden er voor zorgen dat de passagiers de week van hun leven zouden krijgen met alle luxe die maar denkbaar was. Aan boord waren veel mensen boven de 60 jaar en ouder. Gepensioneerden die een vakantie aan boord van een cruiseship ideaal vonden. Geen gereis per auto en overal op de mooiste plekjes worden afgezet. Alles werd voor je geregeld en aan boord kon men onbeperkt eten en drinken.

De Costa Smeralda meerde in de dagen daarna aan in Marseille, Barcelona en Palma de Mallorca. Na een week kwam het aan in Civitavecchia, zo'80 kilometer van Rome. Daar zou iedereen van boord gaan. Het Chinese echtpaar had niet echt van hun vakantie kunnen genieten. Al na een paar dagen kregen ze allebei koorts, hoesten en benauwdheid, de typische symptomen van het nieuwe virus. Nu Italie besefte hoe gevaarlijk het virus was, werd het stel aan allerhande onderzoeken onderworpen. Alle andere passagiers moesten verplicht aan boord blijven.
In het begin zagen de meesten het als een verlenging van hun vakantie die hen niets zou kosten. Pas toen ze via de media hoorden hoe gevaarlijk het virus was, zeker voor bejaarden, werd de sfeer minder ontspannen en vermeden veel passagiers contact. De eerst overvolle bars waren zowat leeg en bij het zwembad waren nu genoeg vrije stoelen.
Na een week werd duidelijk dat het niet ging om het Coronavirus maar om een doornormale griep. Iedereen mocht uiteindelijk van boord, de opluchting was groot.

Verhaal in 40 afleveringen 19: Carnaval

Heerlijk warm en zonnig, zomerse temperaturen, in Nederland ook dus ik hoef me niet schuldig te voelen. Dit weekend was de planning dat we naar Nederlamd terug zouden gaan, vreemd om verplicht hier te moeten blijven met Pasen voor de deur. We merken dat we het nieuws uit Nederland goed volgen maar ons niet goed kunnen voorstellen wat het betekent dat je de deur niet uit mag. Als je de berichten uit andere landen leest dan gaat het in Nederland niet eens zo slecht. Maar zoals steeds gezegd wordt: dit is pas het begin. Ik hoorde van buren dat ons stille dijkje vorig weekend veranderde in een racebaan voor motoren en racefietsers. Wandelen met de hond was bijna onmogelijk. Nu wordt aan motoren en racefietsers gevraagd om er niet op uit te gaan dit weekend maar ik las dat fietsers hun middelvinger opsteken als iemand opmerkingen maakt over hun rijden in groepsformatie. Het blijft moeilijk om echt nieuws en stemmingmakerij uit elkaar te houden maar racefietsers hebben sowieso niet mijn grootste sympathie door hun geschreeuw en asociaal gedrag.
Hier is geen fietser te bekennen want door de 1 kilometerregeling kun je hier helemaal niet komen.

De nieuwe balk van Ad, meer dan 6 meter lang, begint vorm aan te nemen. Met takels en ingenieuze hijswerktuigen gaat hij er straks in. Spannend. Jammer dat Toon er niet is om te helpen.

De drie eerstejaars studenten zouden voor het eerst Carnaval gaan vieren in de stad waar ze studeerden: Tilburg. Alle drie waren ze verkleed als boer met een boerenkiel en een zakdoek om hun nek. Ze verheugden zich op 4 of 5 dagen dolle pret. Ze zouden vrijdag al beginnen in de societeit van hun vereniging en dan verder de andere dagen de stad in. De eerste twee avonden belandden ze dronken in bed met het idee dat carnaval het leukste feest was dat er bestond. Toen een van hen de volgende dag misselijk was beloofden ze elkaar niet meer zoveel te drinken, vier dagen een kater op rij  was niet erg aanlokkelijk. Maar terwijl een kater in de loop van de dag meestal overging, bleef de student ziek, diarree en aan het eind van de dag koorts. Hij bleef in het studentenhuis alleen achter, de andere twee gingen weer uit. Een paar dagen later had hij nog steeds koorts die steeds hoger werd en na overleg met het thuisfront werd besloten dat zijn vader hem zou komen ophalen om thuis uit te zieken.

Thuis werd het niet beter, ondanks de goede zorgen van zijn moeder. De koorts bleef erg hoog en hij hoestte verschrikkelijk. Hij was benauwd en leek wel niet genoeg zuurstof te hebben. De huisarts vond het te gevaarlijk en hij werd opgenomen in het ziekenhuis. Daar gingen geen alarmbellen rinkelen, want in deze regio was nog niemand ziek gemeld. Hij werd opeen normaleafdeling gelegd, kreeg extra zuurstof maar na een dag werd hij op de IC aan de beadming gelegd omdat zijn situatie verder verslechterde. Zijn twee kameraden waren na een paar dagen ook thuis gebleven en daarna naar hun ouders afgereisd om uit te zieken.
Op dat moment kwamen de eerste berichten over een besmetting in Nederland naar buiten en realiseerden de artsen zich dat ze een bom in huis gehaald hadden. Er was niemand in quarantaine gegaan en de kans was groot dat er meer mensen besmet waren. Niet alleen patienten maar ook het ziekenhuispersoneel. De ouders van de student werden positief getest, evenals zijn broer en oma. Zijn ouders en broer kregen lichte griepverschijnselen, oma werd erg ziek en belandde bij haar kleinzoon op de IC, nu op een geisoleerde afdeling. Helaas redde ze het niet en overleed ze na 5 dagen vechten. Haar kleinzoon werd op dat moment in een revalidatiecentrum weer op krachten gebracht, hij zou er waarschijnlijk niet veel schade van overhouden. Hij zou het hooguit een paar maanden rustig aan moeten doen en goed op zijn gezondheid letten. Misschien zou hij enige studievertraging oplopen maar hij had het in ieder geval gered.

Verhaal in 40 afleveringen 18: bevallen in Coronatijd

Vandaag is het Witte Donderdag. Vroeger als kind was dat het begin van het paasweekend. Nog niet echt, want het was nog vasten maar het zou niet lang meer duren of de trommeltjes met opgespaard snoep mochten open. Nu ligt er helemaal niets paasachtigs in de kast. Ik ben vergeten chocolade eitjes te kopen want de winkel ging om 12 uur dicht en er werd omgeroepen dat iedereen er uit moest (vorige week). Dus geen eieren zoeken dit jaar.
Zojuist voor het eerst kopje onder in het zwembad. Vreselijk koud maar daarna een frisse tinteling van de huid die heel prettig is. Door de verwarming van Ad was het water dat er via de verwarmings-elementen instroomde even bijna 30 graden, na verloop van tijd werd dat 17 graden, nog steeds echt meer dan de 13 van het zwembadwater.

Met schrijfwerk ben ik lekker bezig. Het boek Portals II van Didi wordt steeds verder aangepakt (ook door anderen die meelezen), ik heb een klusje voor de website van Kinderleven gedaan en deze blog natuurlijk. Vorige week zaterdag heb ik onderstaand artikel aan Trouw aangeboden maar ze zeiden dat ze overladen werden met stukken over Corona. Maar het blijkt toch wel actueel want eergisteren stonden in de Volkskrant en in de NRC stukken over bevallen in Coronatijd.

Op de camera (Chinese makelij) staat nu een hertebok te eten op de video. Ik ga straks nieuw eten neer leggen en kijken wat er op af komt. Een evenzwijn zou ook wel leuk zijn.

Dit artikel wordt in juni gepubliceerd in het Vakblad Vroeg
Bevallen in Coronatijd vergroot kans op onveilige hechting
Eind maart is in Nederland de eerste baby met het Coronavirus gemeld en in Amerika overleed al een baby van zes weken hieraan. Terwijl het leek alsof de pasgeborenen niet bevattelijk waren, is er voor jonge ouders nu de dreiging van besmetting. Dit verhoogt ongetwijfeld de stress die zij als ieder ander moeten verwerken, met mogelijk negatieve gevolgen voor een veilige hechting.

De zwangerschap van Hilly was geen pretje geweest. Toen eindelijk het zwangerschapsverlof er aankwam, was ze opgelucht. Nu zou het leuke deel beginnen en na de bevalling was hun zoontje er. De eerste week van haar verlof zou Thijs met vrienden gaan skiën nu het nog kon. Zij zou zich door haar ouders bij hen thuis laten verwennen. De tweede week van haar verlof werd bekend dat het Coronavirus voor Nederland grote gevolgen zou gaan krijgen. Thijs was een beetje verkouden sinds hij terug was uit Oostenrijk, maar had verder nergens last van. Op de dag van de bevalling meldden ze zich bij het ziekenhuis. Daar kregen ze te horen dat Thijs mogelijk Corona had. Daarom mocht hij niet bij de bevalling zijn en ook twee weken daarna de baby niet vasthouden. De gynaecoloog kwam met een oplossing: ze konden als ‘Coronagezin’ aangemerkt worden. Dat had als consequentie dat er geen kraamzorg thuis zou kunnen komen. Thijs zou alles zelf moeten doen. Ze kozen voor deze optie. De volgende dag werd Hilly ingeleid en de baby werd zonder problemen geboren. Toen alles met moeder en kind goed bleek te zijn, moesten ze zo snel mogelijk vertrekken. Ze waren dolblij toen ze na een dag met hun zoon thuis kwamen. Thijs had een mondkapje op als hij de baby verzorgde, bezoek mocht er toch niet komen.

Geen roze wolk
De kraamtijd had niet veel weg van een roze wolk. Zowel Hilly als Thijs voelden zich na de eerste euforie down en niet gelukkig. Ze waren dolblij met hun zoontje, maar Hilly keek ernaar met een afstandelijk gevoel alsof het haar baby niet was. Ze had zich een beeld gevormd van zichzelf als stralend middelpunt in het kraambed. Nu zaten ze alleen met een huilende baby. Thijs had last van de slapeloze nachten en al het werk dat op zijn schouders terecht kwam. Ook maakte hij zich zorgen over hun financiën. Was het wel verstandig geweest dat hij bij de baby was? Ze kregen ruzie omdat hij zo vlak voor de bevalling nog was gaan skiën, maar wie wist er op dat moment dat dat een risico zou zijn?

Buitenspel
Vanaf de allereerste uren is de vader heel belangrijk. Als de moeder nog slap en zwak is van de geboorte, als de oxytocine haar gestel beïnvloedt of als er medische problemen zijn, dan is de vader de aangewezen persoon om te helpen en er te zijn. Maar wat als die vader zijn eigen problemen heeft, bijvoorbeeld met angst voor besmetting, op financieel vlak of voor de toekomst? Sinds de uitbraak van het Coronavirus zijn veel toekomstige vaders uit de kraamkamer verdreven. Bij het minste vermoeden van Corona wordt de vader voor twee weken buitenspel gezet. Of men kiest ervoor om het zonder kraamhulp te doen zoals Hilly en Thijs. Het belang van een helpende achterban wordt onmogelijk gemaakt. Een moeder die trots haar baby aan iedereen wil tonen wordt een moeder die bang thuis zit, want niemand wil een pasgeboren baby of een net bevallen moeder besmetten. Geen beschuit met muisjes maar in afzondering thuis zitten en ongerust zijn over alles wat nog gaat komen. De baby achter glas laten zien aan ouders en vrienden, meer zit er niet in.

Wat voor invloed kan Corona hebben op de hechting bij pasgeboren baby’s? Geboorte wordt vaak genoemd als een belangrijk samenspel tussen ouders en baby (1). Wanneer de bevalling heftig en met veel problemen verloopt, lijden beiden onder de eventuele gevoelens van angst en paniek. Alle gebeurtenissen tijdens de bevalling laten sporen na in de emotionele band tussen ouders en kind. Beiden kunnen een diepe existentiële verbondenheid voelen of overspoeld worden door gevoelens van grote verlatenheid. Dergelijke ervaringen worden ingeprent in ons lichaam, ons geheugen. De uren en dagen na de geboorte zijn van cruciaal belang.

Negatief patroon
Na de bevalling komt een innige band tot stand die is gebaseerd op vertrouwen in en afstemming op elkaar. Deze binding kan verstoord worden door zaken waar de moeder en vader geen controle over hebben. Tijdens het volledig accepteren van ‘hun kind’, het adoptieproces genoemd, kan er veel misgaan waardoor de hechting stagneert. Dit  kan verregaande gevolgen hebben en ze kunnen elkaar vanaf het allereerste begin mislopen. De meeste vrouwen dromen van een roze wolk als ze eenmaal moeder zullen zijn. Maar door alle spanning, stress en onverwachte gevolgen van de Coronacrisis kan het zijn dat droom en werkelijkheid niet overeenkomen. Het verschil tussen het imaginaire en het reële moederschap kan te groot zijn om de verbinding met het kind zoals die er was tijdens de zwangerschap, na de geboorte weer op te pakken.
Bij een onveilige hechting voelen ouders en kind zich eenzaam en vinden geen uitweg. Er kan zelfs een negatief patroon ontstaan tussen ouders en kind. De ouders vinden het moeilijk om onvoorwaardelijk van het kind te houden, ze begrijpen hun kind slecht en zijn ten einde raad. Het kind reageert daar op en vertoont op korte termijn allerlei symptomen: het wordt ziek, krijgt eczeem, trekt zich terug of wordt juist heel druk. Op langere termijn kan het leiden tot depressieve klachten, sociale afhankelijkheid en negatieve partnerkeuze.

Wees alert
Het is zeker niet zo dat alle kinderen die in deze periode  geboren worden niet veilig gehecht zullen zijn, maar alle spanningen en onzekerheden vergroten wel het risico hierop. Wetende hoeveel negatieve gevolgen een onveilige hechting kan hebben, is het belangrijk om hier extra alert op te zijn. Helaas kunnen we de jonge ouders nu nog niet bezoeken om ze een hart onder de riem te steken. Gelukkig is een onveilige band heel goed te herstellen, vaak al met een enkel gesprek. Laten we er dus voor zorgen dat deze hulp tijdig wordt aangeboden.

1 Zie ook ‘Eerste hulp bij hechting’, Paulien Kuipers, stichtingkinderleven.nl

Verhaal in 40 afleveringen 17: Trump van hoax naar wonder

Voor het eerst een orchidee op ons erf gezien. Misschien waren ze er altijd al maar hebben we ze niet gezien omdat we nooit in die periode hier waren. De verwarming van het zwembad gaat traag maar hij doet het. Met een pomp wordt het zwembadwater door vier radiatoren (nog uit het huisje van Barbara, met dank aan Hein) gestuwd waardoor het water, door de zon verwarmd, in het zwembad komt. Het eerste water vanmorgen was 24 graden dus als het hele zwembad die temperatuur zou krijgen .... maar dat gaat niet gebeuren. Ik zal heel tevreden zijn als het 16 graden wordt.
Ad heeft met de trekker een balk opgehaald die in het huis van Bougniol ingemetseld gaat worden. De oude balken zijn echt heel slecht en misschien zelfs gevaarlijk.
Het is ieder jaar weer een verrassing of de oude trekker van monsieur Ladreche het nog doet maar ook dit jaar startte hij zonder problemen. Fijn omdat er straks weer nieuw hout uit het bos gehaald kan worden, we verstoken best een hoop 's avonds.
Gebeld met Regine en Patrick (van het winkeltje) uit het dorp. Omdat Regine een hersenbloeding gehad heeft is ze extra kwetsbaar. Maar gelukkig gaat het ook met hen goed.

Het van Lith familiefeest dat op 18 april gehouden zou worden gaan we virtueel vieren. Iedereen (bijna 50 volwassenen) stuurt een foto en een kort verhaaltje naar mij en ik maak er een familiekroniek van die ik naar de hele familie mail. Ik hoop dat ze allemaal meedoen. Ik heb al een bevestiging gekregen van Yvonne en Toon, Mieke en Teun, Frans, Willeke en Roos. Die waren enthousiast dus probeer de rest ook zo ver te krijgen. Dan wordt het vast een heel leuk geïllustreerd verhaal. En iedereen heeft tijd genoeg dus dat smoesje gaat niet op, alleen misschien voor Maartje: bon courage Maartje met deze onwaarschijnlijk drukke en verdrietige tijd. En voor Nicola want steeds meer mensen krijgen psychische problemen door het ophokken en geisoleerd zijn.

De Amerikaanse president Donald Trump vindt dat hij het erg goed doet, een echte leider in oorlogstijd. Het risico is voor anderen, het werk wordt door anderen gedaan maar hij krijgt de credits. Zijn opstelling tijdens de Coronacrisis geeft een interessante tijdlijn te zien:

• 31 december: China onderzoekt een uitbraak van een luchtwegaandoening in Wuhan. Amerikanen krijgen het advies voorzichtig te zijn als ze naar China reizen.
• 21 januari: De eerste coronabesmetting wordt vastgesteld in de staat Washington.
• 22 januari: Op het Wereld Economisch Forum in Davos vraagt een journalist Trump of hij een plan heeft om verspreiding van het virus in de VS te voorkomen. Hij antwoordt bevestigend en voegt daaraan toe dat het "heel goed zal worden aangepakt". Hij maakt zich geen zorgen want:"We hebben het volledig onder controle. Het is één iemand die vanuit China komt, en we hebben het onder controle."
• 27 januari: "Er zijn heel weinig gevallen gemeld in VS, maar we houden het goed in de gaten. We hebben China en president Xi alle nodige hulp aangeboden. Onze experts zijn buitengewoon". 
• 30 januari: "We werken nauw samen met China en andere landen wat betreft de corona-uitbraak. Slechts vijf mensen in de VS, allen herstellen goed."
• 31 januari: De VS sluit de grenzen voor alle buitenlanders die in de voorgaande twee weken in China zijn geweest.  
• 10 februari: "Het ziet ernaar uit dat het virus tegen april, wanneer het een beetje warmer wordt, op wonderbaarlijke wijze verdwijnt."
• 24 februari: "Het coronavirus is volledig onder controle in de VS. We staan in contact met iedereen en alle relevante landen. De CDC en de WHO hebben heel hard en slim gewerkt. Aandelenmarkt begint er in mijn ogen heel goed uit te zien."
• 26 februari: "Het aantal besmettingen lijkt in de afgelopen twee dagen te zijn gedaald, CDC en mijn regering doen GEWELDIG werk bij de aanpak van het coronavirus, inclusief het heel vroeg sluiten van onze grenzen voor bepaalde werelddelen. De Democraten waren tegen, 'te snel', maar bleek het juiste besluit te zijn. Maar hoe goed we het ook doen, de Democraten blijven beweren dat we het slecht doen. Als het virus morgen zou verdwijnen, zouden zij zeggen dat we heel slecht, en zelfs incompetent, werk hebben geleverd. Niet eerlijk, maar zo is het nu eenmaal. We hebben trouwens tot nu toe geen enkele dode gehad. Laten we dat zo houden!"
• 26 februari  "Nepnieuwszenders MSDNC (MSNBC, red.) en CNN doen al het mogelijke om het coronavirus zo slecht mogelijk te laten lijken en ze proberen zelfs de markten op te schrikken. En hun incompetente vrienden, de Niksdoende Democraten, praten alleen maar en doen niks. De VS staat er geweldig voor!"
• 27 februari: "Het virus zal verdwijnen. Op een dag - het is net een wonder - zal het verdwijnen."
• 28 februari: Trump vertelt zijn aanhangers dat ze "relatief snel" een vaccin kunnen verwachten. Hij verwijst naar zijn impeachment en vrijspraak in de Senaat en zegt dat het coronavirus hun "nieuwe hoax" is.
• 29 februari: Een patiënt in Washington overlijdt aan de gevolgen van het coronavirus, het eerste bevestigde sterfgeval in de VS. Trump zegt daarover: "We hebben de meest drastische stappen genomen om het coronavirus te confronteren. De meest drastische van welk land dan ook. En we zijn de populairste reisbestemming ter wereld, maar hebben veel minder ziektegevallen dan landen met veel minder reizigers of een veel kleinere bevolking."
• 2 maart: Trump bezoekt farmaceutische bedrijven om over de ontwikkeling van een vaccin te praten. Na afloop zegt hij dat die bedrijven hem hebben verteld dat dit drie of vier maanden zal kosten. Immunoloog Anthony Fauci corrigeert hem: een jaar tot anderhalf is een realistischer vooruitzicht.
• 3 maart: De CDC schort alle regels op die testen op het coronavirus beperken. De aandelenbeurzen draaien hun slechtste week sinds het begin van de financiële crisis in 2008.
• 6 maart: Trump tekent een wet die 8,3 miljard dollar vrijmaakt voor de bestrijding van het coronavirus. Trump vrklaart naar aanleiding van de roepomsocial distance "over het algemeen niet geneigd is" reisbeperkingen of beperkingen op samenkomsten op te leggen.
• 8 maart: "We hebben een perfect gecoördineerd en gefinetuned plan in het Witte Huis voor onze aanval op het coronavirus. We hebben HEEL snel gehandeld door onze grenzen voor bepaalde gebieden te sluiten, wat een godsgeschenk was. De vicepresident doet geweldig werk. De nepnieuwsmedia doen alles om ons in een kwaad daglicht te stellen. Triest!"
• 9 maart: "Vorig jaar stierven er dus 37.000 Amerikanen aan de griep. Het zijn er gemiddeld 27.000 tot 70.000 per jaar. Niks wordt gesloten, het leven en de economie gaan door. Op dit moment zijn er 546 bevestigde gevallen van het coronavirus, met 22 doden. Denk daar maar eens over na!'"
• 10 maart: Trump praat met partijgenoten uit het Congres over de crisis. "En als mensen een test nodig hebben, kunnen ze een test krijgen. Als de professionals een test nodig hebben, als ze tests nodig hebben voor mensen, kunnen ze de test krijgen. Het is heel goed gegaan!"
• 11 maart: De WHO roept het coronavirus uit tot pandemie. De VS sluit de grenzen voor buitenlandse reizigers uit 26 Europese landen. Het Witte Huis geeft hooggeplaatste ambtenaren de opdracht om vergaderingen over de coronacrisis aan te merken als topgeheim. "Iemand moet de Democraten in het Congres vertellen dat het coronavirus er niks om geeft bij welke partij je hoort. We moeten ALLE Amerikanen beschermen!"
• 12 maart: Witte Huis-adviseur Fauci vertelt het Huis van Afgevaardigden tijdens een hoorzitting dat het testbeleid van de VS niet is wat het moet zijn. "Het systeem is niet echt ingesteld op wat we op dit moment nodig hebben", zegt hij. "Dat is een miskleun, laten we dat toegeven." De koersen op Wall Street kelderen. De S&P 500-index verliest 9,5 procent van zijn waarde, net als de Nasdaq. De Dow Jones verliest 10 procent.
• 13 maart: Trump wordt geconfronteerd met wat Fauci het Huis vertelde over het gefaalde testbeleid. Een journalist vraagt of hij daar de verantwoording voor neemt. "Ik aanvaard daar helemaal geen verantwoordelijkheid voor", zegt hij, "want we kregen een set omstandigheden, we kregen regels en specificaties voor een ander tijdperk, die niet waren bedoeld voor een gebeurtenis zoals deze, met de aantallen waar we het hier over hebben."
• 14 maart: Trump roept de noodtoestand uit en maakt 50 miljard dollar aan federaal geld vrij voor staten en territoria.
• 15 maart: Bijeenkomsten van vijftig of meer mensen worden landelijk verboden.
• 16 maart: Trump geeft de corona-aanpak van zijn regering het rapportcijfer 10. "Ik vind dat we geweldig werk hebben gedaan." Hij zegt dat de zomer het virus kan "wegspoelen". De aandelenbeurzen maken weer een historische duikeling en sluiten zo'n 12 procent lager. Het is de tweede grootste beurskrach uit de moderne geschiedenis na Zwarte Maandag in 1987.
• 17 maart: Californië legt als eerste staat grootschalige lockdownmaatregelen op. Andere staten volgen, maar er zijn ook staten, zoals Florida, waar alleen op lokaal niveau maatregelen worden genomen. Trump maakt een opvallende draai. "Ik heb altijd al geweten dat dit een pandemie is. Ik voelde aan dat het een pandemie was, lang voordat het een pandemie werd genoemd."
• 20 maart: New York City meldt meer dan vijftienduizend vastgestelde besmettingen - grofweg de helft van het landelijke totaal. Trump stelt dat er veelbelovende geneesmiddelen zijn, die effectief lijken tegen corona. Zijn regering heeft al miljoenen van die middelen besteld, zegt hij. Immunoloog Fauci zet dat direct recht: er is nog geen klinisch bewijs.
• 24 maart: Trump zegt dat hij de Amerikaanse economie rond Pasen weer volop wil zien draaien. "We kunnen het middel niet erger laten zijn dan de kwaal, het platleggen van de economie veroorzaakt waarschijnlijk meer doden  dan het virus zelf".
• 26 maart: De gouverneur van New York zegt dat zijn staat 30.000 beademingsapparaten nodig heeft.  
• Trump gelooft dit niet. "Ik heb het gevoel dat veel van de aantallen die in sommige gebieden worden genoemd gewoon groter zijn dan nodig gaat zijn. Ik geloof niet dat je 40.000 of 30.000 beademingsapparaten nodig hebt. Je komt soms in grote ziekenhuizen, en daar hebben ze twee beademingsapparaten. En nu, plotseling, zeggen ze: 'Mogen we 30.000 beademingsapparaten bestellen?'"
• 28 maart: Het Witte Huis ruziet verder met Democratische gouverneurs van verschillende getroffen staten, die meer hulp willen. "Het enige wat ik van ze wil - heel simpel - ik wil dat ze hun waardering tonen. Ik wil dat ze geen dingen zeggen die niet waar zijn. Ik wil dat ze waardering tonen. We hebben geweldig werk geleverd."
• 29 maart: Fauci geeft bij CNN een schatting: het coronavirus kan 100.000 tot 200.000 levens eisen in de VS. Hij voorspelt dat miljoenen Amerikanen besmet kunnen raken. De immunoloog benadrukt dat voorspellen lastig is, maar zijn uitspraken slaan in als een bom.
• 30 maart: Trump verlengt de noodmaatregelen, zoals het advies om social distancing toe te passen. Toen hij hoorde dat "2,2 miljoen mensen gestorven hadden kunnen zijn als we dit alles niet hadden gedaan" voegde hij toe dat als het uiteindelijke dodental onder de 100.000 blijft, "we met z'n allen heel goed werk hebben gedaan".
• 31 maart: Trump waarschuwt Amerikanen dat er "twee pijnlijke weken" aankomen. De modellen schatten dat er, ondanks de al genomen maatregelen, 100.000 tot 240.000 mensen zullen overlijden. Hij wijzigt dat enkele minuten later in drie pijnlijke weken. 

Nu - 8 april - wordt het aantal slachtoffers, zieken en doden (12.000) in de VS steeds groter. Trump heeft geregeld dat er medicijnen worden ontwikkeld tegen het virus door een bedrijf waar hij en andere republikeinen belangen in hebben. Kortom: iedereen moet offers brengen maar breng die miljarden overheidssteun maar vooral naar zijn vrienden. Een vreselijke opsomming en zeer ongeloofwaardig als hij dit najaar herkozen zal worden. Maar je weet dat maar nooit in Amerika. 

Bron: https://www.nu.nl/coronavirus/