Thuis is waar je hart ligt

 De laatste blog alweer 4 dagen geleden, wat gaat de tijd toch snel. Afgelopen dagen stonden in het teken van het vullen van het houthok. Samen hebben we heel wat takken en stronken gesjouwd en het hok zit nu weer behoorlijk vol. De aanleiding was dat er verschillende bomen omgevallen waren en over de weg lagen. Die moesten dus wel klein gezaagd worden om nog verder te kunnen rijden. Volgens de buurman mag je het hout van een omgevallen boom die niet van jou is gewoon inladen als je ervoor zorgt dat de weg weer vrijgemaakt wordt. Maar op zich hebben we zelf genoeg bomen in de 20 hectare bos.

Gisteren zijn Q en Caatje (en Charlie natuurlijk) aangekomen met de Landrover, heerlijk om hen weer te zien. Met een tent op het dak en allerlei snufjes in de auto. Wat een verschil met onze 'camper' vroeger, zonder koeling en met raampjes die niet open konden.
Het is erg jammer dat het vandaag regent na een lange tijd van warm en droog weer. Maar daar kunnen we helaas niets aan veranderen. Gisteren was het gelukkig nog warm en zonnig en hebben we een heerlijke BBQ gehad, vanavond gaan we everzwijn eten (binnen waarschijnlijk).  

Tijdens onze wekelijkse boodschappenrit realiseerden we ons dat ook dat weer gaat stoppen binnenkort en dat het weer de Lidl wordt in Amstelveen. Dan loopt deze onwerkelijke lange en vreemde periode weer ten einde. Ik denk dat we in de derde week van september huiswaarts keren. Nou ja, huiswaarts. Dit is ook thuis zoals Quirinus gisteren al zei: dit voelt als thuiskomen.  

De muur

Net als Trump zijn we bezig geweest met een muurt, in ons geval een muurtje dat helemaal begroeid was met bramenstruiken en gedeeltelijk was ingestort. Eerst bramenvrij gemaakt en schoon. We zien de muur nu pas voor het eerst en ook hoe mooi hij is maar tevens hoe erg hij ingevallen is. De eruit gevallen stenen zijn erg zwaar en niet te tillen, dat moet dus op een andere manier gebeuren. Waarschijnlijk met de krik en ik vraag me af of we dat nog dit verblijf gaan doen. Langzaam aan maken we lijstjes wat er nog persé moet gebeuren voordat we weg gaan. En des pullen die we allemaal mee moeten nemen. Eten, wijn en ander lekkers. 

Het dakwerk van de grote schuur is gedaan. Gisteren was een relatief koude bedwolkte dag (25 graden) en prima dakweer. Ad heeft zijn klimbroek aangetrokken en met een klein laddertje over de nok naar de dalkant enkele pannen vervangen of geplaatst. Ik vind het altijd een gewaagde onderneming maar gelukkig zit hij goed vast. En als hij valt en blijft hangen hebben we gezien dat de pompiers tot helemaal in het bos bij ons huis komen. Dat geeft een veilig gevoel alleen weet ik niet hoelang hij dan daar zal moeten hangen. Erg snel zijn ze niet. Niet aan denken en het werk is weer klaar. 

Druivenoogst

Vannacht weer een stevig onweer over ons heen gehad. Veel bliksem en donder, gelukkig zonder hagel maar wel met de nodige spetters op ons bed. Gewoon laken over je hoofd trekken en proberen door te slapen. Vanmorgen werden we wakker met een stralende zon en was alles weer droog. 

Gisteren druiven geoogst en een heerlijke druiven siroop gemaakt. Aangelengd met water en een ijsklontje erg lekker met dit warme weer. Een extra voordeel is dat door het plukken de wespen en hoornaars op ergens anders naar fruit gaan zoeken want er zijn er veel dit moment. De siroop is een gezonde variant op de wijn.

Het jachtseizoen is vorige week zondag begonnen maar de jagers hebben er niet zoveel zin in met deze hitte. Volgensmij hebben ze nog gee schot gelost. Misschien komt het ook omdat de gemiddelde leeftijd van de club zo langzamerhand boven de 60 is komen te liggen en een dag jagen lichamelijk best zwaar is. Michel, onze buurman kan niet eens mee doen want die is door zijn rug gegaan en staat helemaal scheef. We zijn gisteren even langs gegaan en alleen als hij ligt heeft hij geen pijn. Jammer dat dit net in zijn vakantie gebeurt. 

Over een kleine week komen Quirinus en Caatje langs met de landrover. Heel fijn om hen weer te zien. Daarna nog bezoek van Timme, Rinske en baby Julia en daarna wordt het voor ons langzaam aan tijd om afscheid te nemen van ons verblijf hier. De verhalen in de kranten zijn niet zonder meer positief over een tweede golf  maar we hopen dat in ons gehuchtje in Nederland er niet veel kans op besmetting is. Jammer dat we geen Frankrijk-diner kunnen houden bij terugkomst, of we moeten het splitsen en er twee keer over doen, steeds met 4 gasten. Niet zo gezellig. 

Ad moet nog wat repareren aan het dak van de grote schuur maar verder zijn er geen dringende reparaties. Alleen hout verzagen en binnen leggen want door al die wind is er best wat omgevallen en dat ligt al in stukken gezaagd in het bos. De herfst begint hier langzaam zijn intree te doen, bladeren vallen en de bomen kleuren zachtjes geel en bruin. Een mooi seizoen maar het maakt me ook een beetje melancholisch. 

Muren bouwen

In de kamer van Bougniol (inde tweede helft van het huis) is een grote open haard van wel twee meter. Vroeger zat daar oma in een hoekje bij het vuurtje en hing de soeppan boven het vuur. DE haard was afgetimmerd met allerlei platen toen we deze helft kochten.Er werd geen vuur meer gestookt want de schoorsteen trok niet. De platen zijn weggehaald en we zagen een prachtige oude haard. In de haard zitten allerlei spijkers waar de hammen te drogen hingen en een ijzeren draad waar de was op gedroogd werd. Er zitten ruimtes in de muur waar de broden konden rijzen. Nu de nieuwe schoorsteen er op staat moet/mag er een nieuw muurtje ter afscheiding van de houtvoorraad. Wel zo veilig. 

Gisteren heeft Ad de nieuwe muur gemetseld. De haard ziet er meteen een stuk 'echter' uit. De hele kamer  wordt langzaam maar zeker de 'mooie' kamer. Alleen nog stucen en als alles goed gedroogd is kan er weer een houtvuurtje branden. 

Dierenplagen

De dagen rijgen zich weer aaneen, net als tijdens de lente. Maar nu ligt er overal blad (ook door de storm) en is het fruit rijp. De trossen druiven hangen zonder  bladbescherming verder te rijpen. Heerlijke vrucht maar de druivenmijt is een ware plaag. Hele kleine jeukende bultjes op alle warme lichaamsplekken die je maar kunt bedenken. Mijten zijn kleiner dan 1 mm en hiermee haast onzichtbaar voor het blote oog. Ze lijken op kleine spinnetjes en hebben een bol lijf met acht poten. Ze leven o.a. van bloed, huidcellen, dierlijk materiaal en vocht uit planten, bloemen of vruchten. Vooral als de druiven rijp zijn slaan ze toe en maken een soort schilderij van alle huidplooien. Er is maar één remedie: niet krabben. 

Los van de mijten zijn er dit jaar veel wespen en hoornaars. Gelukkig vooral de gewone hoornaar en niet de Aziatische. Ze vallen je niet aan maar het is niet fijn als je er per ongeluk door gestoken wordt. De wespen zijn opzoek naar zoetigheid, vooral opletten als je een hap eten neemt. En ze komen allemaal drinken op de rand van het zwembad. 

Rond het huis zijn er muizen (veldmuisjes en spitsmuizen), grote en kleine vleermuizen en kleine ratjes. Ze eten de kruimels op die wij laten vallen en gaan naar de composthoop om daar nog iets eetbaars weg te halen. Jammer genoeg komen ze soms in huis om nestmateriaal te verzamelen. Op de meest onmogelijke plekken in tafelkleden of dekbedovertrekken wordt dan een gat geknaagd. 

Dit jaar hebben we al vaak ringslangen gezien, een hele lichtgele van anderhalve meter en meer donkere exemplaren. Twee keer een jonge ringslag gespot en al veel vellen van de slang die een nieuwe huid heeft gekregen. Voor ons zijn de slangen geen plaag maar zeer welkom omdat er, door hun aanwezigheid, geen adders in de buurt zitten.

Ook van de sprinkhanen hebben we geen last, het is gelukkig geen plaag zoals in Afrika. De bidsprinkhaan met zijn diepgroene kleur is prachtig. Ook de vlinders (helaas worden het er steeds minder) zijn mooi zoals de kolibrievlinder en de koninginne - en koningspage. En niet te vergeten de kleine hagedis die de hele dag de muren op en af struinen op zoek naar muggen en vliegen.   

Spannende zaken

Het was hier spannend de afgelopen dagen  Het begon met een vreselijk onweer, grote hagelkorrels op ons bed, druivenbladeren die doorboord werden, een groententuin die platgedrukt werd, omvallende bomen en afbrekende takken en een enorme hoeveelheid water. Kortom even slikken en je realiseren dat dit ook kan gebeuren, naast al het mooie weer. Het was zeer plaatselijk dus de wijnboeren uit Marcillac hebben er hoop ik niet zoveel last van gehad. Gisteren blad ruimen (twee kruiwagens vol) en bomen van de weg halen. 

De nacht ervoor hadden we weinig geslapen door al de wind, regen en het onweer en vanmorgen werden we na achten pas wakker. Lekker ontbeten in bed en toen we aan de koffie bezig waren hoorden we allerlei stemmen. Iemand ging de woonkamer in dus ik gauw uit bed om te kijken wat er aan de hand was (Ad had geen pyjama aan). Daar zag ik onze buurman Michel met 6 pompiers in vol ornaat. Ze hadden een melding van een ongeluk gehad bij ons huis. Al gauw bleek dat ze heel ergens anders moesten zijn gelukkig, beneden in het dal bij St.Sulpice. Hoe ze dan in godsdnaam bij ons terecht kwamen, iemand had wel de naam van ons huis genoemd. Michel was bang geweest dat Ad van de ladder was gevallen. Een hele tijd later kwam Michel terug en vertelde dat de pompiers de man niet over de weg konden vervoeren en er een helikopter aankwam. Al met al duurde het meer dan twee uur voordat de helikopter weer verdween. Een hartstilstand was fataal geweest in die tijd. Toch maar een AED aanschaffen?

Muziekavond

Het begint er in Frankrijk eindelijk op te lijken dat alles weer een beetje normaal wordt. Wel met monddoekjes op en desinfecteren, maar de eerste muziekavonden komen er weer aan. Gisteravond naar La Vinzelle geweest voor een concert over Blanche  de Castille met zang, harp en fluit. Heel mooi in dat prachtige kleine kerkje. 

De afgelopen dagen is het iets minder heet, zo'n 30 graden. Maar met flinke regenbuien tussendoor koelt het lekker af. Vandaag boodschappen gedaan en stenen gekocht voor de open haard bij Bougniol. Daar gaat Ad een zijkant dichtmaken. Het is een mooie kamer geworden met een echte boekenkast, de klok van pap en mam en natuurlijk het gedeeltelijk open plafond waardoor de kamer veel lichter en luchtiger is geworden. De logeerkamer daar is ook na de Vision Quest dankbaar gebruikt. We hebben er met zijn allen de afscheidslunch gebruikt omdat het buiten te heet was. 

Morgen begint het jachtseizoen. De jagers zijn zich al aan het klaarmaken, de honden verkennen het terrein. Onze buurman heeft vakantie genomen om te kunnen jagen. Geen verre reizen naar Spanje of Griekenland maar met een groep van 10 vrienden door het bos struinen. Ik zou er niet voor kiezen.

 

Geluk en ongeluk

Vorige week kregen we te horen dat zwagerTum (de man vanTineke mijn jongste zus) een hartsstilstand heeft gehad. Gelukkig was er een arts en een AED bij de hand en is hij zonder schade in het ziekenhuis opgenomen. Maandag is hij geopereerd en heeft bij 5 bypasses gekregen. De volgende dag is hun dochter Martje bevallen van een gezonde zoon. Wat ligt geluk en ongeluk dan toch dicht bij elkaar. Tineke kreeg maandag ook nog koorts en keelpijn en heeft zich laten testen. Gelukkig geen Corona want anders had ze haar eerste kleinkind pas na twee weken mogen bezoeken. En ze mag nu ook haar man opzoeken in het ziekenhuis.

Hier is de rustige tijd weer aangebroken. Het is nog steeds erg heet en het is fijn om het kalm aan te doen. We gaan vrijdag pas boodschappen doen en tot die tijd eten we op wat er nog is. Vandaag ben ik het everzwijn van George Kayla aan het klaarmaken want dat nam zoveel plek in in de vriezer dat er bijna niets meer bij kon. Als het verwerkt is (4 uur in de oven met wijn en kruiden) neemt het minder plek in hoop ik. Als Q en Caatje komen heb ik het klaar. Het ruikt in ieder geval heerlijk. Ik heb een paar stukjes apart gehouden om te kijken hoe dit vlees  smaakt als het gebarbequed wordt. 

Ons tuintje doet het goed. We hebben de eerste courgette, vijg en tomaatjes open iedere dag verse sla. Door de droogte zijn er geen slakken en de konijnen en evenzwijnen laten de boel ook met rust.  

Einde Vision Quest

Vandaag zijn de laatste twee vertrokken richting Nederland, Simone en Marijke. Na een laatste duik want het belooft weer vreselijk warm te worden vandaag. Iedereen is tevreden uit het bos gekomen en ik heb de indruk dat het voor iedereen veel betekend heeft. Het weer was goed, een avond een klein beetje regen maar verder temperaturen boven de 35 graden. Toch wilden een paar mensen een thermosfles warm water hebben. Dat hebben Ad en Simone trouw iedere dag gebracht. Er zijn allerlei dieren op bezoek geweest: reeën, everzwijnen, eekhoorntjes, everzwijnen, uilen, spechten, roodborstjes, slakken en merels. Er was een boek waar ze op konden zoeken wat het betekent als je dat dier tegenkomt. 

Aan mij de mooie taak om iedereen na terugkomst weer langzaam aan het eten te laten wennen. Heel dankbaar werk want ze vinden alles even lekker en speciaal. De eerste avond alleen soep met rijstwafels: heerlijk. De eerste croissant is een feestmaal op zich en voor een paar mensen was de echte koffie een godendrank. Noten, veel gedroogd en vers fruit, yochurt en kwark en eieren. En het eerste ontbijt met brood was voor iedereen een delicatesse.

Gisteravond zijn we uit eten geweest aan de Lot. Lekker een glas wijn erbij na 10 dagen, dat smaakt toch ook wel weer goed. En een stukje vlees na acht dagen vegetarische maaltijden. Alles is even lekker, ook voor ons. 

Onrustig

Vannacht de eerste nacht voor de  6 deelnemers in het bos. Het weer leek goed maar rond 11 uur begon het vreselijk te waaien en licht te regenen. Dat waaien heeft geduurd tot in de vroege ochtend. Af en toe was het stil maar dan begon het bos en de bladeren zich weer te roeren. Ik ben erg benieuwd of ditookiets zegt over hoe de mensen zich voelden. Mijn gevoel zegt: JA, onrustig. 

Vanmorgen werd ik wakker met een heldere hemel en een lichte mist boven de rivier. Die trok langzaam open rond 8 uur was alles in een nevel gehuld. Gelukkig werd het al snel zonnig en warm dus als er dingen zijn natgeregend vannacht kunnen ze nu te drogen worden gelegd. 

Uit eigen ervaring weet ik dat de eerste nacht het spannends was. "Hoe gaat het, hoe voel ik me, ben ik bang alleen in het donker, wat hoor ik allemaal? "

De tweede nacht ging het al veel gemakkelijker en viel ik in slaap zo gauw de schemer inviel. Als dat nu ook zo is zullen ze de komende nacht veel rustiger slapen en wij dus ook. Want je leeft zo mee met iedereen dat je veel meer lijkt te voelen van hun gemoedsrust. 

Hier bij het huis zorgen Ad en Simone twee keer per dag voor water., flessen van 5 liter. Daar zijn ze twee uur mee bezig en gezien de warmte (het wordt vandaag 'maar' 28 graden) zijn het een vermoeiende tochten. Dus zorg ik voor een lekkere lunch en een volle avondmaaltijd, veel meer eten dan ze de laatste dag met de deelnemers gehad hebben want die kun je onmogelijk de ogen uitsteken met allerlei voedsel dat zij niet mogen hebben. Gisteren een lasagna met eigen courgette en tomaat/kaas/paprika, meloen vooraf en een appelbolletje toe. Vanavond maak ik een aardappelsalade en een quinoa salade. Alles vegetarisch en zeer smakelijk met de Franse ingredienten en een komkommer uit eigen tuin. 

Voor degenen die dit lezen: graag veel positieve energie sturen naar alle bosbewoners. 

                  

De Quest is begonnen

Vanmorgen vroeg is de Quest begonnen met een nieuwe zweethut zonder dekens want in een open ruimte is de eventuele kans op besmetting kleiner. De stenen woren net als altijd roodgloeiend in de hut gelegd en het ritueel is hetzelfde. De zes deelnemers hebben de afgelopen dagen steeds minder gegeten. Aan mij de eer om daarvoor te zorgen en ze hele lekkere dingen voor te zetten maar wel erg gericht op afbouwen. Nu gaan ze voor 4 dagen het bos in met alleen water. Vrijdagmorgen komen ze met zonsopgang weer terug en kan het opbouwen van het eten beginnen. Het is een leuke en enthousiaste groep. De weersvoorspellingen zijn gunstig, de eerste dagen rond de 28 graden, daarna boven de 30. De nachten zijn wel koud (12 graden). De regenkansen zijn klein maar dat weet je hier nooit, het kan zomaar gaan onweren en dan onweer dat de hele nacht duurt. Ik hoopvoor hen dat dat niet gebeurt dit jaar want nat worden is niet prettig. 

De komende 4 dagen zijn alleen Ad, Simone en ik in het huis. Simone en Ad lopen twee keer per dag een route om water naar alle deelnmers te brengen, een zware en lichamelijk vermoeiende klus. Daarnaast natuulijk de verbinding met iedereen wat meer psychische inspanning en overgave vraagt. Dus zorg ik voor het eten zodat ze het aan kunnen en genoeg energie hebben. Dankbaar werk.