Een nieuwe man

Een stralende dag en veel energie om van alles te doen. In de kamer waar de nieuwe balk zit is een leuning gemaakt zodat niemand in het gat kan vallen. De voordeur heeft een sluitmechanisme gekregen en een klink. Allemaal kleine klusjes die het af maken. Nu gaan we het nog verder opruimen en schoonmaken zodat Nicola en Ewout straks in een frisse kamer komen.
Ik heb gisteren de zolder geveegd, stof en vuiligheid van eeuwen lijkt het wel. Met een mondkapje op niet voor het virus maar voor de stof die toch overal doorheen komt. We gaan op zoek naar zeil om de hele zolder mee te bedekken. Dat is in Frankrijk toch moeilijker om iets te vinden dat niet te duur is. Het motief doet er niet toe, allesisgoed als het maar zeil is. Dan kan het daar goed schoongeveegd worden zonder dat alle stof door de kieren naar beneden valt.
Ad is gisteren zijn wilde haren kwijtgeraakt. Na midzomer wordt het tijd voor een korte look. Het is wel even wennen, een heel ander gezicht maar gelukkig dezelfde man.

Tweedeling

Gisteren zijn Kees en Paulien komen lunchen, heel gezellig en het eten was goed gelukt. Het is een groot verschil dat we nu in drie dagen al twee keer gasten hebben gehad. Fijn om weer te kletsen en te horen hoe het hen vergaan is in de afgelopen maanden. Ina en Ruud vinden dat het nu allemaal wel lang genoeg geduurd heeft en dat we terug moeten naar normaal, Kees en Paulien zijn heel voorzichtig, geen kussen, handen of aanrakingen. Ik denk dat die tweedeling ook in Nederland te merken is. Een groep die wil stoppen met alle maatregelen en de groep die bang is dat er alsnog weer een nieuwe golf komt. Ik hou mijn hart vast voor alle Engelsen die nu met goedkope reizen naar het buitenland mogen vertrekken en daar de boel gaan besmetten. Eigenlijk moet dat niet kunnen na alle inspanningen die er verricht zijn om de pandemie in te dammen.

Eergisteren gestoken door een wesp, net onder mijn borst. Het deed vreselijk pijn rond de hartstreek. Ik dacht eerst daar aan maar het was een hele vreemde pijn. Na de eerste steek vloog hij weg en prikte nog in mijn vinger. Daar heb ik geen last van, op mijn buik is er een grote rode en pijnlijke bult die erg warm is. Normaal heb ik geen last van wespensteken dus ik weet niet waarom ik nu zo heftig reageer. Ik probeer met koude compressen de felle reactie wat af te zwakken maar voorlopig lukt dat nog niet erg.

Vanavond voor het eerst eigen sla uit de eigen 'tuin'. Heel leuk dat alles zo goed groeit en we straks, naast sla, ook tomaten, courgette en komkommer hebben. De witte druif die we vorig jaar gekocht hebben doet het ook heel goed, geen druiven nog maar hij groeit elke dag een stukje groter en hoger.

Nog twee weken geduld en dan kunnen we Nicola weer zien. We verheugen ons er erg op (natuurlijk ook op Ewout) en ik ben nu al in kookboeken aan het zoeken naar lekkere recepten. Want het zal wel heel speciaal zijn om elkaar na 4,5 maand weer te kunnen zien en voelen. Wat zal dat fijn zijn.

Nieuwe kleren

Een paar dagen verstek laten gaan. Bezoek! Ina en Ruud kwamen langs en we wilden echt lekker eten klaarmaken. Dus de dag ervoor verse forelletjes gehaald in St.Projet aan de overkant. Hele verse biologische forellen. De dag erna alle andere boodschappen, de blog schoot er bij in. Het was erg gezellig om voor het eerst weer mensen te ontvangen, te zien en te knuffelen op 1,5 meter afstand (maar niet heus). Het eten was goed gelukt. Ik had aligot gekocht omdat Ruud zo van overdadige kaassauzen houdt. Het was zeer smakelijk: aardappelen kaas die dan in lange slierten aan je vork blijft hangen. Vooraf warme geitenkaasjes met salade. Alles overgoten met witte Sancerre die geproefd moest worden. Het was boven de 30 graden, we zijn lekker nog even het zwembad ingedoken om af te koelen. Vanmiddag zijn ze (na een laatste duik) vertrokken richting Maison Blanche, toch een reis van 5 uur.
Met Ruud en Ina kwam de tas met zomerkleren die Nicola voor ons heeft uitgezocht en klaargemaakt. En de tandenstokers, leesbrillen voor Ad en nieuwe schoenen.. Fijn om weer wat keuze te hebben alhoewel ik merk dat als je steeds met z'n tweeën bent nette kleren er niet meer zoveel toe doen. Alleen als we boodschappen gingen doen lette ik op dat alles er een beetje fatsoenlijk uitzag. Qua schoenen lukte dat niet want ik had per ongeluk twee verschillende sandalen meegenomen uit Nederland. Maar nu er meer bezoek komt willen we toch niet als twee wilde bosbewoners gezien worden en zullen we (en kunnen we) wat meer op ons uiterlijk letten.

Het bed uitbranden

Aan alles is te merken dat het leven weer een beetje normaal wordt. Vrienden en familie zijn naar Frankrijk vertrokken voor de vakantie, de angst voor besmetting neemt af en het dragen van een mondkapje voelt een beetje als overdreven. Maar toch doen we het voor als we boodschappen gaan doen. Straks zijn we vier maanden in Frankrijk, nog nooit zolang achter elkaar hier gewoond. Voor het eerst de langste dag in Frankrijk meegemaakt en ook nog vanuit ons buitenbed. Vanochtend om kwart over zes werd ik wakker van het licht en om half 8 brandden we het bed uit. Ik heb een stuk kaasdoek opgehangen tegen de zon (de gordijnen uit de bus ja ja) zodat we op een christelijke tijd op kunnen staan. Wat een verschil met vroeger toen ik iedere morgen door de wekker om half 7 wakker werd gemaakt en om 8 uur bij de Meervaart achter mijn PC zat. Ik kan het me bijna niet meer voorstellen maar en zijn miljoenen mensen die het dagelijks doen. En als je in dat ritme zit weet je niet anders en hoort het bij je leven. Nu word ik wakker van de zon en op een tijdstip dat ik uitgeslapen ben (nou ja, het mag iets later).
Komende woensdag voor het eerst bezoek uit Nederland: Ina en Ruud. We verheugen ons er op. Niet dat we samen uitgepraat zijn maar het zal toch heel verfrissend zijn om andere stemmen en meningen te horen.
Het groententuintje doet het goed, komende week voor het eerst onze eigen sla. En de tomaatjes groeien als kool. Nog rood worden en dan zijn die ook eetbaar. De moerbeiboom is dit jaar enorm gegroeid en zit vol vruchten. Wat zijn die zwarte besjes heerlijk zoet en het is krachtvoer volgens mij. Goed opletten dat de vogels ze niet eten dus iedere avond pluk ik de rijpe exemplaren.

Onderstaande foto is van een paar weken geleden, nu is alles veel groter gegroeid. Het plastic bakje rechts zat vol met bier tegen de slakken maar nu hebben we biologische slakkenkorrels en die werken veel beter.

Weekend

Sinds we in Frankrijk zitten lijkt het wel of ik steeds het weekend een dag opschuif. Het is me al een paar keer gebeurd dat ik op zaterdag denk dat het zondag is. Natuurlijk ben je hier, geïsoleerd, niet echt met de dagen van de week bezig maar ik vind het vreemd. Het is de hele week een soort weekend, misschien heeft het daar iets mee te maken.
Gisteren zijn we voor het eerst uit eten geweest in het restaurant aan de Lot. Het was de eerste avond dat ze open waren, alles ging nog een beetje onwennig en ze hadden maar 3 gerechten op de menukaart staan. Er was geen bedienend personeel en Anne, de eigenaresse, moest zich de benen uit het lijf lopen om iedereen te bedienen. Er waren zeker 30 gasten aanwezig, de meesten buiten. Anne had als enige een mondkapje voor. Later hoorden we dat eigenlijk iedereen zittend het mondkapje af mocht doen. Maar zo gauw je ging staan moest het om. Dat hebben wij niet gedaan en geen van de andere gasten. Maar als er controle was geweest waren zij de dupe geweest, dus volgende keer gewoon de mondkapjes op als we naar de WC gaan of betalen.
In de krant las ik dat er veel gespaard wordt tijdens de Coronacrisis. Omdat je gewoonweg geen geld uit kunt geven. Geen bezine, geen kopjes koffie en lunches buiten de deur en niet stappen 's avonds (dat deden we toch al niet meer). Ook bij ons is er geld over, dus wat extra uit eten gaan kan heel goed. En ze kunnen het heel erg goed gebruiken.

Spullen uit Nederland

We zijn in het voorjaar naar Frankrijk vertrokken met het idee dat we na vijf weken weer terug zouden gaan. Dus geen zomerkleren, wel dikke jassen en truien en nauwelijks schoenen. Want in Frankrijk staan wandelschoenen en voor sandalen is het nog te koud. Nu is het bijna zomer met van tijd tot tijd zomerse temperaturen. De oude slippers die ik nog in Frankrijk had worden dagelijks gebruikt maar zijn echt versleten (het zijn ook nog 2 verschillende). Kortom, eigenlijk zouden we zomerkleren willen hebben en gelukkig is Nicola vandaag bezig geweest met een tas vol spullen die meegaan naar Frankrijk volgende week. Eindelijk weer fatsoenlijke slippers, broeken, blousen, Paradotax en glucosamine, die had ik ook maar voor 5 weken meegenomen. Nou ja, fatsoenlijke kleren. Nicola stelde lachend voor om wat nieuwe broeken en zo te gaan kopen want het was allemaal wel erg oud. Gek dat je dat niets kan schelen, als het maar niet kapot is. Ik heb ergens in Nederland nog een tas met zomerkleren staan maar weet niet meer waar.En eigenlijkweet ikook niet meer wat er allemaal in zit en of het nog past. 
Eigenlijk zou ik ook een nieuwe Ipad moeten hebben maar daar wachten we maar mee tot we weer terug zijn. Die van mij wordt behoorlijk heet en de accu is snel leeg.
Ik ben begonnen met het herschrijven van mijn blog als boek. Dat vereist behoorlijk wat aanpassingen maar ik ga het toch proberen. De titel wordt: Een verhaal in 40 afleveringen.
Behalve mijn blog en de corona verhalen komt er in iedere aflevering een stukje over het dak. Dit is de laatste foto van het eindresultaat.

Bijna 4 maanden in Frankrijk

Veel mensen vragen zich af waarom we op dit moment niet op de terugweg naar Nederland zijn nu het weer kan en mag. Het lijkt me heel erg fijn om Nicola en Quirinus te zien en vast te houden (mag dat al?) en Ewout en Caatje natuurlijk. We missen hen. Het is zo vreemd dat we ze nu al bijna 4 maanden niet meer gezien hebben. Het lijkt aan de ene kant veel langer maar ook heel kort. We spreken hen regelmatig via  de app en de telefoon maar het lijkt alsof, door Corona, de afstemming op elkaar en de verbinding beter is. Nicola en Ewout komen al snel begin juli en in september kunnen we Q en Caatje eindelijk weer eens zien in het echt. Ik verheug me er op en ga ze echt verwennen als ze hier zijn.
Gisteren en vandaag zijn weer 'vastendagen' zonder brood en alleen groentes en soep. Tenminste voor mij. Ad eet wel normaal en dat is ook nodig bij het zware werk dat hij nu heeft. Hij is het eerste deel van de waterslang (van de bron tot 50 meter verder) opnieuw aan het ingraven. Er groeien daar veel dennen met lange en stevige wortels waar je langs en tussen moet graven. Ik denk dat hij zijn calorieën wel kwijt raakt op deze manier. En we slapen als marmotten in de frisse buitenlucht want echt warm is het niet. De temperatuur 's nachts schommelt rond de 10 graden, overdag tussen de 20 en 24 graden. Over een paar dagen gaat de temperatuur weer de hoogte in maar dat blijft afwachten. het kan in een dag zo maar veranderen. Soms zie je op Buienradar de regen aankomen maar blijft net ons plekje droog. En op andere dagen is het overal droog, behalve dat ene wolkje boven ons gebied.

Grenzen open, hoera

Gisteravond heeft Macron het bevrijdende woord gesproken: voor de Schengenlanden kunnen de grenzen weer open. De campings gaan open, de cafés en terrassen ook in Parijs en alles moet weer min of meer normaal worden. Maar het virus blijft op de loer liggen.

Gisteren zijn we naar Entrayges gereden om een bezoekje te brengen aan de familie Battut, de verkopers van ons huis nu 30 jaar geleden. Ze maken het goed maar zijn, als bejaarden, duidelijk bang om besmet te raken. Dus van een afstand de fles Muscaatwijn gegeven en na wat korte verhalen weer vertrokken. We wilden in het stadje een pizza gaan eten, onze eerste sinds februari, maar de twee pizzeria's waren dicht. Dus bij de bakker twee kleine pizza's gehaald en naar het huis van Toon en Yvonne gereden. Deels om te kijken of daar alles in orde is als ze eind van de maand komen, en om de pizza te nuttigen in het hoge gras. Het huis lag er goed bij, alles nog goed op slot. Een prachtige plek.

Code oranje

Afgelopen nacht een vreselijk onweer over ons heen gehad. Het bleef maar flitsen en donderen, dan blijft het tussen de hellingen hangen en komt steeds weer terug. Daarbij bakken regen. Het regende gewoon langs het dakzeil in,  dat was nog nooit gebeurd. In Millau heeft het meer dan 100 mm geregend en is de Tarn buiten de oevers getreden. Ook in veel andere delen van Frankrijk is de code orange afgegeven omdat rivieren buiten hun oevers dreigen te treden. De campings zijn nog niet open, anders waren er zeker drijvende caravans te zien geweest.

Over twee dagen horen we of Frankrijk weer open gaat voor toeristen. Zoals alles er nu uitziet kan ik me niet voorstellen dat Macron besluit om de boel op slot te houden. Maar je weet het maar nooit. Duimen dat alles weer een beetje normaal wordt en we de kinderen en Toon en Yvonne kunnen verwelkomen deze zomer. En dat de Vision Quest door kan gaan.

Op deze foto kondigt het onweer zich al aan. Het ging pas los vanaf een uur of 11, tot 3-4 uur in de ochtend. Maar ondanks het felle licht en de donder toch geslapen tussendoor.

Rodez

De waterslang van de bron naar het huis is gedeeltelijk vernieuwd maar het eerste stuk bestond nog uit zacht plastic.En dat is in de loop der tijd platgedrukt waardoor het water minder goed stroomt.En het eigen bronwater is echt noodzakelijk om hier te kunnen zijn, er is geen waterleiding van de gemeente aangelegd. Dus gisteren naar Rodez om nieuwe dikke slang te kopen die nu ingegraven moet worden. Een pittige klus maar daarna is het weer voor jaren klaar. Na het kopen van de slang de gewone boodschappen gedaan.
Vannacht is hier 34 mm regen gevallen. We sliepen buiten onder het plastic en het maakte heel veel herrie, maar toch best goed geslapen in de frisse buitenlucht. Het was 8 graden, volgens mij een stuk kouder dan in Nederland. De komende dagen blijven hier wissevallig dus tijd voor de belastingaangifte die we nog niet gedaan hadden (uitstel via de accountant) en andere klussen binnenshuis. Mijn boeken heb ik allemaal uit, dat is wel vervelend. Er staan er nog op de Ipad die ik nog niet gelezen heb dus daar ga ik nu aan beginnen. 

Onderstaand een taartje waar ik heel blij van word, zo mooi (en lekker waarschijnlijk). Gemaakt door Nicola voor een bruiloft. Een schilderijtje.

Mis in Conques

Gisteren naar Conques gereden en daar zo waar een mis bijgewoond om12 uur. Er zaten 3 mensen in de kerk, waaronder wij tweeën. En er waren drie paters op het altaar dus dat ging mooi gelijk op. Het was heel bijzonder om in Conques te zijn zonder toeristen maar met mooi weer. In het voorjaar kan het ook heel rustig zijn maar dan is het koud. Nu hebben we lekker in de zon geluncht op het terrasje voor de kerk. Een hele uitgebreide salade die je waarschijnlijk niet meer krijgt aan het einde van het seizoen. Nu merk je dat ze zo blij zijn dat ze weer open mogen dat ze er alles aan doen om het naar de zin te maken.
We maken het goed, Ad is begonnen met het opgraven van de waterslang omdat daar een stuk van vervangen moet worden. Morgen gaan we naar Rodez om 50 meter waterslang te kopen plus de wekelijkse boodschappen.   
Verder geen nieuws.

Koud

Vandaag een koude dag, dat zijn we niet meer gewend dus wat chagrijnig. Binnen zitten met een trui aan en straks de open haard aan. Maar de verwachtingen zijn goed, het wordt warmer. Gek dat corona steeds meer naar de achtergrond verdwijnt in de media maar zelf voel je nog steeds ieder keelpijntje of hoestbuitje. In die zin zou het fijn zijn als je het gehad hebt (zonder natuurlijk vreselijk ziek te worden). Maar testen is hier nog niet aan de orde en om daarvoor nu naar Nederland te komen. Steedsmeer vrienden en familie plannen hun reis richting Frankrijk. Nu maar hopen dat de grens na 15 juni inderdaad open gaat. Ons eerste bezoek komt 24 juni, Ina en Ruud. Wat zal het vreemd zijn om na al die maanden isolatie ineens met anderen te praten, face tot face. Je wordt toch een beetje a-sociaal als je voortdurend maar met z'n tweeën bent.

Verjaardag op afstand

Gisteren 6 juni werd Quirinus 34 jaar. Gek om niet lijfelijk te kunnen feliciteren en alleen via whats app te kunnen communiceren. Maar volgens mij heeft hij een super verjaardag gehad. Wij hebben 's avonds op hem geproost. En een cadeau is tegenwoordig ook geen probleem meer met de thuisbezorging. Dat heeft Caatje voor me geregeld.
Het weer is hier wisselvallig maar wel zo lekker dat we buiten lunchen en eten. Maar in de avond maken we toch een klein vuurtje binnen aan. Gezellig en lekker warm.

Het jaarverslag van JTSZO is af. Nu nog de persberichten voor hun 20 jarig jubileum en de klus is weer geklaard. Wil je kijken wat ik gemaakt heb: www.jtszo.nl/jaarverslag-2019
Ad is begonnen met een nieuwe balk voor het schuurtje dat een eind van het huis af staat, vlak bij het bakkershuisje.
Verder geen nieuws. Blijf gezond.

Het regent, o wat regent het

Het regent, o wat regent het
Ik hoor het in mijn warme bed
Ik hoor de regen zingen

Dat horen we zeker in ons bed op het balkon waar de regen op het zeil tikt. Maar gek genoeg slapen we daar gewoon doorheen want alles blijft droog en het voelt heel veilig.
Gisteren weer boodschappengedaan op verschillende plaatsen.Wijn gehaald in Valady, plantjes bij Marcillac en de rest van de boodschappen bij de Netto. Alleen de kwark was daar op (run op vitamine K?) dus moesten we nog naar de Intermarché. Maar het regende af en aan dus thuis konden we toch weinig doen. Ineke waarschuwde nog dat je niet teveel vitamine K moet nemen i.v.m. risico op bloedproppen maar ik denk dat, als je het via levensmiddelen binnen krijgt, er weinig aan de hand is.
Na het 'shoppen' zijn we in het dorp op het terrasje gaan zitten, voor het eerst in drie maanden. Ze kunnen het nog uitzingen maar de bodem van de schatkist is in zicht volgens Jurriaan, de gastheer. Hij heeft zelf twee maanden in België vastgezeten toen hij op bezoek was bij zijn vriendin en de lockdown daar werd afgeroepen. Nu is zijn vriendin in Frankrijk gekomen, zonder problemen.  Ze vertelde dat het in België allemaal veel strikter is, op het terras werd gewoon gekust en handen gegeven. Daar kreeg je in België een boete voor. Het vreemde is dat je op het terras niet mag staan, alleen zitten is toegestaan. Maar in ons dorp wordt niet echt gecontroleerd dus Ad stond gewoon.

De weersverwachtingen hier zijn niet heel erg goed, wel een stuk warmer dan in Nederland, gemiddeld zo'n 18 graden. Komende zondag wordt het beter. Gun jullie ook mooi weer maar deze regen zal toch wel welkom zijn, gezien de droogte.     

Leven in een droom

We waren wat aan het mijmeren en hadden allebei hetzelfde idee: net alsof we in een droom leefden.  Het verblijf hier is zo rustig, eenvoudig en idyllisch en de dagen schakelen zich aaneen. We werken best hard maar op een hele relaxte manier. We slapen als marmotten, we eten en drinken als vorsten en we zijn verliefd op het leven en op elkaar. In feite een soort cadeau dat ons in de schoot is geworpen door de crisis. Wel bestaat bij mij met name de angst dat die droom wreed verstoord wordt als een van ons (of wij allebei) ziek worden maar Ad acht die kans extreem klein. We kunnen wel ziek worden maar volgens hem hebben we genoeg weerstand om de aanval te doorstaan. Daar zal ik dus maar op vertrouwen. Verder eet ik al jaren iedere morgen kwark met vitamine K en dat schijnt te helpen tegen Corona. Alleen nu maar hopen dat dit nieuws nog niet tot Frankrijk is doorgedrongen en de kwark op is want vanmiddag gaan we weer voor onze wekelijkse boodschappen. Ook naar een verre supermarkt waar ze biologische forellen hebben uit de Pyreneeën. Dus vanavond ga ik vis met rijst en sla eten, vanaf morgen weer normaal voedsel.
Het vasten is voorbij. Lekker mijn eerste kop koffie vanmorgen in 7 dagen. Wat smaakt dat dan lekker. Dat is een groot voordeel van 8 dagen geen eten en alleen wat groentensap en groene thee drinken: daarna smaakt alles zo speciaal. Zelfs een rijstwafel (Tempex volgens Ad) is een tractatie!

Fruit

Vanmorgen als ontbijt fruit gegeten, heerlijk. Jammer dat er niet veel was, alleen sinasappel en appel maar het smaakte goed. Het vruchtvlees van de sinasappel niet opgegeten, dat is wat heftig na 4 dagen vasten. Het is mooi weer, warm en zonnig. We krijgen hier veel nieuws over de betoging op de dam en de rellen in Amerika. Een soort nieuw virus maar nu terecht. Tijdens mijn werken op het Bijlmer Parktheater (almeer dan 10 jaar geleden) merkte ik vaak hoe Surinamers bijvoorbeeld zich de underdog voelen en behandeld worden als tweederangs burgers. Ondanks al die mensen die zeggen dat ze niets tegen gekleurde mensen hebben, maar ondertussen. Ik begrijp de protesten op de Dam en ook de meningen van de artsen die boos zijn. Moeilijk dilemma en nu maar hopen dat er geen nieuwe uitbraak komt. Dat zou rechts (Wilders en Baudet) behoorlijk steun geven. 
Gisteren heeft Ad gemaaid (na voorbeeld van Quirinus) en het erf begint er als een gazon uit te zien.We gaan de plek voor het vuur iets verplaatsen en hebben allerlei andere klussen op een lijst gezet. Het wordt nog werken geblazen hier, zeker nu ik weer mag eten straks en weer energie genoeg heb.
Alle fruitbomen staan er hier goed bij. Appels, peren, grote pruimen, kleine pruimen en onnoemelijk veel bramen. De vijg heeft 1 vijg maar groeit goed. De moerbeiboom heeft een enorme spurt gemaakt en zit vol vruchten, dat wordt smullen. 

Tot na de zomer

Gisteren vanuit ons buitenbed een prachtig onweer gezien. Niet al te heftig maar wel met mooie flitsen en wat regen. Daarna rook alles fris en nieuw. Ook voor onze groententuin een lekker buitje.
Vandaag de laatste vastendag, morgen en overmorgen weer opbouwen maar dat is altijd heerlijk omdat je dan weer wat mag eten. Dus morgenvroeg wat fruit, tijdens de lunch kwark en 's avonds soep, ik verheug me er nu al op.
Vanmorgen was het mistig door de regen maar al snel verdwenen de wolken en kwam de zon weer branden op ons bed. Zo worden we echt uit bed gejaagd.
We hebben besloten om te blijven tot na de zomer. Dat geeft ook wel een rustig gevoel. Nu kunnen we de leiding naar de bron venieuwen. Er moet zo'n 50 meter slang uitgegraven worden en vervangen. Er moet nieuw kachelhout komen en verder kunnen we alle andere klussen die er altijd zijn in alle rust afwerken totdat Nicola en Ewout langskomen en daarna de Vision Quest van start gaat van 1 t/m 8 augustus. Quirinius en Caatje zijn ook van plan om te komen maar dat wordt september. En daarna gaan wij weer huiswaarts. Wat zal het fijn zijn om iedereen weer te zien en misschien is het gevaar tegen die tijd zo klein dat we ook even kunnen knuffelen en een Frankrijkdiner geven. Wat zou dat goed zijn.